Η περιπέτεια μιας επιστροφής

Η τελευταία φωτογραφία της εκδρομής. Έλληνες και Βούλγαροι, λίγο πριν τον αποχαιρετισμό.

Η επιστροφή απ' την εκδρομή στη Βουλγαρία ήταν σκέτη περιπέτεια. Ο νόμος του Μέρφι χτύπησε επανειλημμένα. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, στράβωσε. Βέβαια, όλα ξεπεράστηκαν, αλλά με πολύ άγχος και αγωνία. Τα προβλήματα φάνηκαν από πολύ νωρίς, αφού η καλή μέρα φαίνεται απ' το πρωί έτσι φάνηκε κι η κακή, μόνο που δεν το υπολογίσαμε. Την ώρα που ήταν να φύγουμε, ας πούμε 8, μαζευόμαστε όλοι με τα συμπράγκαλά μας αλλά δεν είναι οι οδηγοί. Γιατί είχαν ξενυχτήσει σε μια ντισκοτέκ μέχρι τις 5 ή 6 το πρωί και δεν ήταν εύκολο να συνέρθουν και να πάρουν το τιμόνι. Αλλά τους ξυπνήσαμε και ξεκινήσαμε με μια καθυστέρηση.

Εκδρομή στη Βουλγαρία

Η Σόφια από τελεφερίκ για Βίτοσα

Όπως έλεγα, από την ΕΤΕΛΕΠ διοργανώσαμε μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Εμείς μαζέψαμε συμμετοχές (και μαζεύτηκαν πολλές, γεμίσαμε δυο πούλμαν) και τα πρακτικά τα ανέλαβε το πρακτορείο LEV Tours, ένα πρακτορείο που ειδικευόταν τότε σε εκδρομές στις τότε σοσιαλιστικές χώρες. Έγινε στις αρχές Ιούλη του 78 κι η διαδρομή ήταν Θεσσαλονίκη - Σόφια - Φιλιππούπολη - Θεσσαλονίκη μιας και ο κόσμος ήταν σκορπισμένος ο περισσότερος αφού τον Ιούνη η εξεταστική ήταν πετσοκομμένη λόγω της αναστολής του εξαμήνου. Εγώ έπρεπε να πάω μέχρι τη Μυτιλήνη κι αυτό ήταν μεγάλη ταλαιπώρια, οπότε κι έμεινα στην εστία κι ανέλαβα τα διαδικαστικά.

ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ

ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ; Τι είν' αυτά τα γράμματα; Για το δεύτερο, μια ιδέα παίρνετε απ' τη φωτογραφία. Και το πρώτο, για να συμπεθεριάζει με το δεύτερο, κάποια σχέση θα έχει με τον πολιτισμό. Σωστά, αλλά δεν είναι το Π που του δίνει τη σύνδεση αλλά ο σκοπός της ύπαρξης όπως περιγραφόταν στο καταστατικό. Θα μου πείτε, με γρίφους μιλάς γέροντα. Σωστά. Εκτός απ' τους φοιτητές της περιόδου 73 - 78 που διαβάζουν τα κείμενα κι ίσως θυμούνται κάτι, οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είν' αυτά που γράφω. Ας εξηγήσω το όνομα και θα πω και τις σχετικές ιστορίες. ΕΤΕΛΕΠ, λοιπόν πάει να πει ΕΤαιρία ΕΛεύθερης ΕΠικοινωνίας. Ήταν ένα φοιτητικό σωματείο που δρούσε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τα χρόνια που λέω. Πότε ακριβώς ξεκίνησε δεν ξέρω, ξέρω όμως σίγουρα πότε (και πώς) τέλειωσε: την κατέστρεψαν οι κομματικές αντιπαραθέσεις.

Σου

Η μάνα μου τη δεκαετία του 80. Φτιάχνει ζύμη για κουλούρια, αλλά κι η σημερινή παρόμοια υλικά έχει!

Υλικά

125 γρ. γάλα
125 γρ. νερό
110 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη
5 γρ. (1 κουταλάκι) αλάτι
5 γρ. (1 κουταλάκι) ζάχαρη
140 γρ. αλεύρι
5 αυγά

Εκτέλεση

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνω το γάλα με το νερό, το βούτυρο, το αλάτι και τη ζάχαρη. Μόλις αρχίσουν να βράζουν προσθέτω το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς με μια κουτάλα για περίπου 3’. Κατεβάζω από τη φωτιά, αδειάζω το μείγμα αυτό στο μίξερ και ανακατεύω σε χαμηλή ταχύτητα με το φτερό (όχι με το σύρμα) προσθέτοντας ένα – ένα τα αυγά μέχρι να γίνει λεία και μαλακιά η ζύμη. Στη λαμαρίνα του φούρνου βάζω μια λαδόκολλα και σχηματίζω με ένα κορνέ τα σου. Ψήνω σε συμβατικό φούρνο στους 200° C για 30 – 35 λεπτά έως ότου πάρουν σκούρο χρυσαφί χρώμα. Δεν ανοίγω τον φούρνο κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Όταν βγουν, αφήνω τα σου να κρυώσουν, τα χωρίζω στη μέση και προσθέτω τη γέμιση που μου αρέσει (π.χ. ζαμπόν και τυρί ή κρέμα ή ροκφόρ με βούτυρο κλπ).

Ρεβιθόψωμο

Υλικά

350 γρ. αλεύρι άσπρο
350 γρ. αλεύρι ολικής αλέσεως
250 γρ. ρεβίθια αλεσμένα
25 γρ. μαγιά νωπή
2 ½ κουταλάκια αλάτι
1 κουταλιά μέλι
1 κουταλάκι τζίντζερ
2 – 3 κουταλιές λάδι

Εκτέλεση

Βάζω τα τριμμένα ρεβίθια σε ζεστό νερό να μουλιάσουν για 4-5 ώρες ή μια νύχτα. (Μπορώ να τα κοπανίσει στο γουδί, οπότε θα είναι κάπως χοντροκομμένα). Ανακατεύω με το αλεύρι και ζυμώνω κανονικά. Ψήνω στο φούρνο για μια ώρα περίπου

Ρεβιθόρυζο

Το ρεβιθόρυζο είν' ένα φαγητό που μ' αρέσει πολύ. Κι ήμουν σίγουρος πως θα έχω ήδη βάλει συνταγή στο ιστολόγιο αλλά ψάχνοντας δεν βρήκα. Κι έτσι κατέφυγα στο θείο γκούγκλη. Που μούβγαλε κάμποσες συνταγές αλλά μόνο δυο ήταν κοντά σ' αυτό που σκεφτόμουνα. Το ένα από το γνωστό σάιτ του Πετρετζίκη (που κι άλλες φορές μούχει δώσει καλές λύσεις) κι ένα άλλο που δεν είχα δει ξανά. Η συνταγή μου είναι για 4 μερίδες, σε ισορροπία οι ποσότητες ρεβιθιών και ρυζιού.

Πεϊνιρλί

Συνεχίζουμε με συνταγές. Κάτι κλασσικό σήμερα. Ένα πεϊνιρλί. Ή αλλιώς τυρόψωμο, αφού (όπως έχω ξαναπεί) πεϊνίρ στα Τούρκικα πάει να πει τυρί κι ό,τι είναι με τυρί είναι πεϊνιρλί. Κι εδώ μιλάμε για ζύμη με τυρί, άρα; Βέβαια, στην Πέργαμο που θέλαμε πεϊνιρλί το παραγγείλαμε σαν πίντα (pida) (είν' αυτό στη φωτογραφία). Εδώ ήταν κλασσικό μέρος με πεϊνιρλί η Δροσιά που τη θυμάμαι τη δεκαετία του 80 γεμάτη πεϊνιρλάδικα αλλά τώρα έχουν μείνει μόνο δυο: του Ελευθεριάδη και του Τεχλικίδη ενώ φημισμένο ήταν και είν' ακόμα το πεϊνιρλί του Μπαρμπασταύρου στη Δραπετσώνα (όχι δεν έχει σάιτ).