Τα κομματικά μου

Είναι γνωστό στους περισσότερους η πολιτική μου θέση και άποψη. Αλλά κάπου έχει την αξία της κι η ιστορική αναδρομή. Κι η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά. Από τα μικρά μου χρόνια. Η πρώτη λέξη που έμαθα να διαβάζω και να γράφω ήταν ΕΔΑ. Πήγαινα στο καφενείο που πήγαινε ο πατέρας μου ή ο παππούς μου και μ' έβαζαν να το γράφω στη πλάκα (με το κοντύλι) που σημείωναν τους πόντους από τα χαρτιά. Αλλά εκτός από το να γράφω αυτά τα γράμματα εκτός από να τα διαβάζω τι σήμαιναν αυτά τα τρία γράμματα; Τόχα μάθε κι αυτό. Όχι το Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά. Αυτό δεν έλεγε κάτι. Αλλά το περιεχόμενο, το μήνυμα. "Να τρων σοκολάτες και τα φτωχά τα μωρά" (μωρά στο χωριό λέμε τα παιδιά, σε όποια ηλικία). Δηλαδή ίσες δυνατότητες για όλους, μ' ένα τρόπο κατανοητό για την τότε ηλικία μου. Θυμάμαι και μια συγκέντρωση της ΕΔΑ σ' ένα καφενείο! Κι ύστερα ήρθε η χούντα.

Στα Γιάννενα

Μεσημέρι ήταν όταν έφτασε τ' αεροπλάνο στα Γιάννενα. Βγαίνουμε και παίρνουμε κούρσα (ταξί) για την πόλη. Ο πατέρας μου ρωτάει τον ταξιτζή για καμιά ιδέα για σπίτι. Αυτός του (μας) λέει πως κάποια γνωστή του νοικιάζει ένα δωμάτιο από το σπίτι της που βρίσκεται κοντά στο πανεπιστήμιο. Μας πήγε μέχρις εκεί, αφήσαμε και τα πράγματα που κουβαλούσαμε, αλλά βέβαια εμένα δεν μ' ενθουσίασε καθόλου. Ναι ήταν στο λόφο του Βελισάριου, σε απόσταση αναπνοής απ' το Πανεπιστήμιο αλλά το να μένω στο σπίτι μιας γιαγιάς καθόλου καλό δεν τόβλεπα. Γιατί το δωμάτιο δεν ήταν ανεξάρτητο. Ήταν ένα απ' τα δωμάτια του σπιτιού. Για να πάω έπρεπε να περάσω απ' τον κοινό χώρο, το καθιστικό ας πούμε. Για φαγητό δεν θυμάμαι αν είχαν κουβεντιάσει.

Προς Γιάννενα

Προφανώς δεν είναι μια λήψη. Ούτε δύο. Τρεις είναι. Από λάθος βέβαια αλλά πώς μπήκε ο καθένας σε άλλο χώρο και χωρέσαμε κι οι τρεις! Στο πλοίο για Πειραιά.

Μετά από διακοπή ενός μηνός απ' τις παλιές προσωπικές μου ιστορίες, ένα μήνα που όμως ανέβηκαν κάποια πράγματα (6 λέει ο μετρητής) κυρίως από την εκδρομή στη Γερμανία, καιρός να επανέρθουμε στα συνηθισμένα μας. Είχαμε μείνει εκεί έδωσα εξετάσεις το 77 κι έμαθα πως πέρασα στο πανεπιστήμιο κι ουσιαστικά ήμουν πια φοιτητής. Αυτό γίνεται στα μέσα του Οκτώβρη και τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ για πληροφορίες και τέτοια. Ετοιμάζουμε λοιπόν τα μπογαλάκια μου για να πάω στα Γιάννενα για τα περεταίρω (εγγραφή, σπίτι κλπ πρακτικά ζητήματα). Ο πατέρας μου αποφασίζει να με συνοδέψει. Μιας και δεν ήξερα τι σπίτι θα έβρισκα και καθώς τα Γιάννενα ήταν φημισμένα για το κρύο τους (άλλη μια λάθος εικόνα) πήρα μαζί μου πολλά και διάφορα από ρούχα, σκεπάσματα αλλά και στρωσίδια του σπιτιού.

Μετά την Ελπίδα

Την κακοκαιρία εννοώ. Την χιονολαίλαπα ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την. Αυτήν που οι μετεωρολόγοι είχαν πει πως θα έρθει στις 12 (τουλάχιστον για την περιοχή μας) κι αυτή η αφιλότιμη ήρθε από τις 9. Πού πας κυρά μου νωρίς νωρίς. Οι αρμόδιοι είχαν ετοιμαστεί να σε υποδεχτούνε αργότερα. Πώς να το ξεκινήσουν πιο μπροστά. Θα δούμε πώς είναι τα πράγματα στη γειτονιά μου δυο εργάσιμες μέρες μετά την ολοκλήρωση. Στο τέλος θα βάλω και μερικές σκέψεις που τις περισσότερες τις έβαλα στο ΦΒ ήδη από τότε. Για αρχή να ξέρουμε πώς ήταν τα πράγματα λίγο πριν μας αφήσει η Ελπίδα. Στην παραπάνω φωτογραφία είναι η κατάσταση το βράδυ της Δευτέρας. Νύχτα είναι αλλά το χιόνι δεν την αφήνει να φανεί.

Καθρεφτίσματα

Η σημερινή ανάρτηση είναι φωτογραφική. Λίγα λόγια στην αρχή και πολλές φωτογραφίες (αλά παλαιά). Τις μέρες που ήμασταν στο Βερολίνο πήγαμε μέχρι το Κέπενικ. Το Κέπενικ είναι (σήμερα) προάστιο του Βερολίνου στη συμβολή των ποταμών Ντάχμε και Σπρέε (αυτουνού που διαρρέει όλο το Βερολίνο). Είχα σχετικό κρύο, πάνω απ' το μηδέν πάντως, όταν φύγαμε άρχισε και βροχή. Αλλά οι κάτω απ' το μηδέν θερμοκρασίες ήταν μέχρι και μια δυο μέρες πριν. Η λίμνη που σχηματίζεται στη συμβολή των ποταμών ήταν ακίνητη και με κομμάτια πάγου. Ιδανικές συνθήκες για να ανάκλαση των κτιρίων που βρίσκονται γύρω της. Κι όχι μόνο. Όπως το καραβάκι από πάνω. Απολαύστε.

Μπαταρίσματα

Ακόμα μια ανάρτηση με αφορμή το (γνωστό) μπλογκ του Ν. Σαραντάκου. Είχε προχτές για το μπατάρω και την ιστορία του κι εκεί κάποιοι σχολιαστές, ένα Κρητικός κι ένας Χιώτης ανέφεραν ότι το μπατάρω εκτός απ' τη σημασία του γέρνω, ανατρέπω (ή ανατρέπομαι) έχει και την έννοια του συμψηφίζω, πατσίζω. Και θυμήθηκα πως και στο χωριό μου έχουμε κι αυτή τη σημασία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και μια ευτράπελη και πικάντικη ιστορία που συνέβη κάποια στιγμή κι όπου μέσα στα άλλα υπάρχει κι αυτή η λέξη με την έννοια του πατσίζω. Την έγραψα εκεί αλλά είπα να την βάλω κι εδώ. Ορίστε:

Ανταπόκριση από Βερολίνο - περί κορονοϊού

Ακόμα κάτι γερμανικό: πώς αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί τον κορονοϊό. Κι αυτό γιατί αρκετοί με ρώτησαν τις μέρες που ήμουν στο Βερολίνο. Η απάντησή μου θα είναι με βάση αυτά που είδα στην ευρύτερη περιοχή. Βλέπετε τις τελικές αποφάσεις για τέτοια θέματα (υγείας, παιδείας) τις παίρνει το κάθε κρατίδιο κι η κεντρική κυβέρνηση μόνο να υποδείξει μπορεί και να προσπαθήσει για κάποια ομοιομορφία, χωρίς να είναι σίγουρο το αποτέλεσμα. Αυτό λοιπόν που κυριαρχούσε στα Βερολίνο και το Βραδεμβούργο (το κρατίδιο, όχι μόνο την πόλη) ήταν τα τεστ. Ας πούμε στο δρόμο υπήρχαν πινακίδες σαν την παραπάνω με την προτροπή "τεσταριστείτε".