Σχηματισμός κυβέρνησης

Όταν γίνονται εκλογές στην Ελλάδα η κυβέρνηση που θα είναι σύμφωνη με την διαμορφωμένη στη βουλή πλειοψηφία πρέπει να σχηματιστεί μέσα σε δυο βδομάδες το αργότερο (με τη διαδικασία των τριήμερων εντολών που μπορεί να είναι μέχρι τρεις κι από κει και πέρα κάνει - λέει - κι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μια προσπάθεια, άμα λάχει, κι από κει και πέρα ξανά εκλογές. Ένα σκηνικό που το ζήσαμε ξανά πέρυσι με τις εκλογές στις 7 του Μάη και στις 18 του Ιούνη του 2012. Που ενώ στην πραγματικότητα δεν άλλαξε ιδιαίτερα η κατανομή των εδρών στη βουλή, αυτοί που το Μάη δεν συμφωνούσαν για να συνεργαστούν και να φτιάξουν κυβέρνηση, συμφώνησαν τον Ιούνη! Ουσιαστικά δηλαδή, αν δεν τα βρουν οι πολιτικοί κάθε 40 - 50 μέρες (έτσι βγαίνει απ' τις προθεσμίες) θα γίνονται και θα ξαναγίνονται εκλογές, πιέζοντας το εκλογικό σώμα να αλλάξει άποψη.

Ξαπλώστρες στην παραλία

Σπάνια να βρεθεί το καλοκαίρι παραλία χωρίς ξαπλώστρες. Παλιά όταν πηγαίναμε παίρναμε τις καρεκλίτσες μας μαζί. Τώρα και να έχεις καρέκλα, δύσκολα να βρεις μέρος να την ακουμπήσεις. Εδώ δυσκολεύεσαι ν' απλώσεις την πετσέτα σου, θες να βάλεις και καρέκλα(!). Βέβαια, αυτό για τις πολυσύχναστες παραλίες, για τις άλλες που χρειάζεται να τις ψάξεις για να τις βρεις τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Κι η δουλειά είναι πως έχουμε συνηθίσει τόσο να υπάρχουν ξαπλώστρες στις παραλίες που για κάποιους είναι κριτήριο για το αν θα πάνε ή όχι σε μια παραλία. "Α, εκεί δεν έχει καρέκλες να καθίσουμε" λένε και την κάνουν για άλλη παραλία (κυριολεκτικά).

Κολοκυθόπιτα με μέλι

Μιας και έδωσα την παραδοσιακή συνταγή για τα κολοκυθοπιτάκια ας δώσω και την άλλη, που βρήκα κάποια στιγμή μπροστά μου, μάλλον όταν είχα πάει μερικά απ' τα άλλα στο σχολείο μου, κάποιος άλλος έφερε απ' αυτά και τα δοκιμάσαμε για σύγκριση. Κάπως πιο γλυκά τα βρίσκω και δεν μπορώ να πω πως είναι στην πρώτη σειρά της προτίμησής μου, αλλά κάποιες φορές τα (ή την) φτιάχνω για αλλαγή! Το ιδιαίτερό τους, πως θέλουν σιρόπιασμα μετά το ψήσιμο και επίσης πως μπορεί να γίνει και μια μεγάλη ενιαία πίτα και να κοπεί σε κομμάτια μετά (κι αυτή την παραλλαγή δίνω εδώ - είναι πιο εύκολο ειδικά για το σιρόπιασμα). Φωτογραφία δεν έχει, μάλλον θ' αργήσω να τη φτιάξω για να βάλω:)

Μοσχάρι Ψητό Κατσαρόλας

.Συνηθισμένο φαγητό το μοσχαρίσιο κρέας, μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Κοκκινιστό, ή ψητό στο φούρνο ή στην κατσαρόλα, σε κιμά ή σε μπριζόλα. Και μετά μπορεί να συνδυαστεί με πουρέ (όπως είναι η πρόταση και η φωτογραφία) ή με πατάτα τηγανητή, με ρύζι ή μακαρόνι. Πολλοί οι συνδυασμοί, ίδια η λογική του μαγειρέματος. Σήμερα μια συνταγή για μοσχαράκι, με τα λιγότερα συνοδευτικά. Μπορεί να προσθέσει κανείς και κολοκύθι ή μελιτζάνα ή ό,τι τραβάει η ψυχή του.

Τα γρι γρι

Πάνε πολλά χρόνια που έμενα στη Μυτιλήνη για πρώτη φορά. Ήταν το 1967. Μόλις μετά την εγκατάσταση της χούντας κι ο πατέρας μου στριμωγμένος από το κυνηγητό, την παρακολούθηση και τις "διακριτικές" συστάσεις σε όποιον του έδινε δουλειά, φεύγει απ' το χωριό και πάει στη Μυτιλήνη και με το τέλος των σχολείων τον ακολουθάμε η μάνα μου κι εγώ. Από τότε θυμάμαι που τα βράδια χαζεύαμε τα γρι γρι, που φεύγανε απ' το λιμάνι. Φέτος το καλοκαίρι πέτυχα να μπαίνει ένα στο λιμάνι και μου ξύπνησαν αναμνήσεις.

Η δουλειά μου στον παγκόσμιο ιστό

Από το 1993 είχα μαζεμένες κάποιες πληροφορίες για τα σχολεία δευτεροβάθμιας στην Ελλάδα. Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε όταν ένας συνάδελφος διορίστηκε στην (τότε) Β' Έβρου και μου ζήτησε πληροφορίες για το τι υπήρχε εκεί, μιας και εγώ μάζευα διάφορα χαρτιά πάντα. Έψαξα και του τα έγραψα σ' ένα χαρτί, αλλά μιας και τα γράμματά μου είναι δυσκολοδιάβαστα, τα πέρασα σ' ένα αρχείο κειμενογράφου (του Word; δεν θυμάμαι). Και αφού θα τα χρειαζόμουνα κι εγώ, κι όχι μόνο αυτά αλλά και άλλων περιοχών άρχισα να τα συγκεντρώνω όλα και να τα κωδικοποιώ σε γραμμές και στήλες. Αλλά το πράγμα ήταν κάπως δύσχρηστο κι έτσι τα πέρασα σ' ένα λογιστικό φύλλο.

Μπάμια Μπογιατίου

Τρέχω να φτιάξω αυτόν τον καιρό ένα σάιτ για την πρωτοβάθμια και δεν μου μένει χρόνος για το μπλογκ. Όλο και κάτι βρίσκω βέβαια, και το ωραίο είναι πως κάποια θέματα έρχονται και με βρίσκουν στο δοξαπατρί. Όπως το σημερινό, που περνάγαμε από ένα δρόμο που τον χρησιμοποιώ για να αποφύγω την κίνηση του κεντρικού. Επιστρέφαμε από το σουπερμάρκετ και το μάτι της Μαρίας πιάνει πως το χωράφι δίπλα στο δρόμο ήταν φυτεμένο με μπάμιες. Κι είπαμε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες, γιατί πού θα το ξαναδούμε στο μέλλον.