Καταρράκτης Πέτρας

Ωραία φωτογραφία καταρράκτη (κατά τη γνώμη μου) που δεν έχω ξαναβάλει, αλλά πού βρίσκεται και πώς προέκυψε; Για να μην υπάρχει αγωνία πού βρίσκεται το λέω στα γρήγορα εδώ και αναλυτικά παρακάτω: Είναι έξω από την Αλίαρτο, και τον έμαθα από σπόντα. Αλλά με εντυπωσίασε κι έτσι είπα να τον παρουσιάσω. Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία απ' την αρχή στο πώς έγινε και βρέθηκα από κει. Αφορμή ο γιος μου κι αιτία η κόρη μου.  Το προπερασμένο Σάββατο μας πρότεινε η Ειρήνη να πάμε να φάμε σε μια ταβέρνα στα νότια προάστια. Αλλά κατά τις 4 μας λέει γιατί θα πήγαινε για καρτ μεσημεριάτικα. Ε, κανένα πρόβλημα, πάμε. Φτάνουμε εμείς λίγο πιο νωρίς και  βλέπουμε πως η ταβέρνα έχει αλλάξει κι έχει γίνει ρέστο(!) πιο μοντέρνο πράγμα. Ε, αφού εκεί έχουμε πει, μπαίνουμε καθόμαστε. Είμαστε απέναντι με τη Μαρία, αυτή βλέπει προς την πόρτα κι εγώ προς την αίθουσα. Κάποια στιγμή μου λέει πως ήρθε η Ειρήνη και της εξετάζουν τα διαπιστευτήρια 😀 (δηλαδή το πιστοποιητικό). Ξαφνικά βγάζει μια κραυγή. Τη ρωτάω τι συμβαίνει, α, κάποιον γνωστό είδα, μου λέει, εγώ δεν γυρίζω να δω ποιος είν' ο γνωστός της και συνεχίζω να κάθομαι και να μελετώ το μενού. Κι έρχεται η Ειρήνη στο τραπέζι κι από πίσω της ένας ψηλός: ο Δημήτρης

Καταρράκτες Λευκάδας

Για καταρράκτες έχω γράψει κι άλλες φορές. Από τους "ψηλότερους καταρράκτες της Γερμανίας" στο Τρίμπεργκ, στα Μαύρα Δάση και τους πραγματικά καταπληκτικούς καταρράκτες στην περιοχή των λιμνών Πλίτβιτσε της Κροατίας μέχρι τους ελληνικούς καταρράκτες στην Έδεσα, στην Αττική ακόμα και στη Λέσβο (που βέβαια τον βρήκα ξερό όταν αποφάσισα να τον επισκεφτώ). Κι αφού στη Μυτιλήνη ήταν ξερός δεν περίμενα πως σε ένα πολύ μικρότερο νησί όπως η Λευκάδα θα υπήρχε καταρράκτης που να έχει νερό καλοκαιριάτικα (ή περίπου καλοκαιριάτικα). Κι όμως, υπάρχει.

Ο Καταρράκτης της Λέσβου

Πέρυσι ήταν για μένα η χρονιά του νερού, όπως είχα γράψει. Γιατί επισκέφτηκα πολλές λίμνες και πολλούς καταρράκτες στη διάρκειά της. Κάτι που δεν σταμάτησε βέβαια. Και να που το χειμώνα μαθαίνω (δεν θυμάμαι από πού τελικά το βρήκα, για τους ίδιους πρέπει να λέει, αφού έτσι μου τους είπαν και στην περιοχή, μόνο που δίνει άλλες οδηγίες) πως έχουμε και στο νησί καταρράκτη και μάλιστα σεβαστών διαστάσεων. Με πολύ συγκεκριμένες οδηγίες για να τον βρούμε (στον Λεπέτυμνο, κοντά στη Συκαμιά, σε συντεταγμένες 39.350793, 26.283953). Εκείνο που δεν έλεγε ή αν το έλεγε δεν το πρόσεξα, ήταν πως για να τον δεις πρέπει να πας συγκεκριμένη εποχή. Κι όμως, έπρεπε να το ξέρω.

Η χρονιά του νερού

(Φωτογραφίες σε επανάληψη ;) ). Τελικά, η χρονιά που πέρασε ήταν για μένα η χρονιά του (γλυκού) νερού. Η χρονιά που ξεκίνησε πέρυσι τέτοια εποχή με μια αποτυχημένη προσπάθεια για επίσκεψη στη λίμνη Δύστο, στην Εύβοια (και λέω αποτυχημένη γιατί η λίμνη αυτή υπάρχει μόνο στο χάρτη. Από κοντά που πήγαμε, δεν βρήκαμε τίποτα. Τσάμπα ο κόπος), και έληξε πριν λίγες μέρες με επίσκεψη στις λίμνες της ορεινής Κορινθίας. Όλο αυτό το διάστημα, όπου πήγα εκδρομή είχε κάποια σχέση με νερά. Τα περισσότερα μέρη τα έχω ήδη παρουσιάσει.

Λίμνες Πλίτβιτσε 3

Συνέχεια 3. Το πάρκο, ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, ζεστός αλλά όχι πολύ, όχι βροχές κι ομίχλες, μόνο όση υγρασία έβγαζαν τα νερά που μας περιέβαλαν. Βέβαια, θα το απολαμβάναμε ακόμα περισσότερο αν πηγαίναμε σε δυο μέρες και κάναμε ένα κομμάτι της διαδρομής κάθε φορά, ώστε να μπορέσουμε να τα δούμε με την ησυχία μας και την άνεσή μας.

Λίμνες Πλίτβιτσε 2

Λίμνες Πλίτβιτσε, μέρος 2ο. Γιατί προχτές είχα βάλει την αρχή, σήμερα η περιπέτεια συνεχίζεται αλλά οι φωτογραφίες δεν τελειώνουν. Τόση ομορφιά, όσες φωτογραφίες και να μπουν δεν φτάνουν για να την περιγράψουν, οπότε μένουν και για επόμενη φορά.

Μυωπία και λέιζερ - ιστορικό

Χρονολόγιο

Η σημερινή ανάρτηση θα είναι λίγο διαφορετική. Γιατί μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα ν' ακολουθήσω το παράδειγμα της Ειρήνης και να κάνω κι εγώ την επέμβαση για διόρθωση της μυωπίας μου. Έτσι είπα να περιγράψω το πώς και το τι παίρνοντας τα πράγματα απ' την (πολύ) αρχή τους. Και για να μη χανόμαστε να βάλω κι ημερομηνίες. Έτσι ξεκινάω στην αρχή με τα παλιά σ' ένα χρονολόγιο κι όταν φτάσω στα τωρινά θα το αλλάξω σε ημερολόγιο.

Καταρράκτης Έδεσσας

Το 2004 ήταν για μένα η χρονιά των σπηλαίων αφού πήγα στο Δυρό, στα Γιάννενα στον Αγγίτη και στην Αλλιστράτη Σερρών. Φέτος θα είναι η χρονιά των καταρρακτών. Πήγα πριν κάνα μήνα στις λίμνες Πίτβιτσε με πολλούς "μικρούς" (15 - 20 μέτρων) αλλά κι έναν πραγματικά μεγάλον καταρράκτη, κι αυτόν το μήνα επισκέφτηκα αυτόν της Αττικής αλλά και της Έδεσσας και βλέπουμε.

Καταρράκτης στην Αττική

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Στην Αττική υπάρχει καταρράκτης. Κι είναι απίστευτο όχι για το ότι υπάρχει αλλά γιατί δεν είναι καθόλου γνωστό. Αν και ο τύπος το αναφέρει σε διάφορες φάσεις. Είχε γραφτεί και την Πρωτομαγιά ξανά κι έτσι υπήρχε μπόλικος κόσμος όταν τον επισκέφτηκα εγώ εκείνο το τριήμερο. ΤΟ είχα μάθει πριν λίγα χρόνια, μετά την επιστροφή πάντως απ' τη Γερμανία. Μου το είχε στείλει κάποιος φίλος, ο Θοδωρής θυμήθηκε πως αυτός ήταν. Το είχα κάπου σημειώσει, αλλά πιο πολύ στο μυαλό μου, σε χαρτί ή σε ηλε-σημείωση δεν το βρήκα όταν το χρειάστηκα, αλλά ο γκούγκλης τα ξέρει όλα :) Μια αναζήτηση μου έδωσε ό,τι πληροφορίες χρειαζόμουνα. Ας πούμε μια καλή περιγραφή του τι θα δούμε ή οδηγίες πώς να πάμε (αλλά από συγκεκριμένο σημείο που εμένα με βόλευε αλλά όχι όλους) ή και φωτογραφίες του.