Λίμνες Πλίτβιτσε

Αυτός που περιέγραψε τις λίμνες σαν "ένα θαύμα της φύσης" δεν υπερέβαλε καθόλου. Πήγαμε για να μείνουμε κάνα δίωρο - τρίωρο. Κάναμε λάθος και μείναμε πάνω από πεντάωρο. Κουραστήκαμε αλλά δεν βαρεθήκαμε. Και χαλαλίσαμε το χρόνο που ξοδέψαμε (αν και θα ήταν καλύτερο, πιο ξεκούραστο και πιο αποδοτικό να τον ξοδεύαμε σε δυο μέρες). Γέμισαν τα μάτια μας απ' όλες τις αποχρώσεις που μπορεί να πάρει το νερό και τ' αυτά μας απ' τον ήχο του όταν τρέχει. Τόσο που όταν απομακρυνθήκαμε μας έλειψε η φασαρία αυτή :)

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρασε κι η πανσέληνος του Αυγούστου. Και μπορεί να μην είδαμε ούτε δυο φεγγάρια τον Αύγουστο ούτε μέσα στο μήνα (αφού η προηγούμενη ήταν την τελευταία μέρα του Ιούλη) ούτε ταυτόχρονα στον ουρανό όπως ήθελε μια μούφα που κυκλοφορεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή (λέγοντας πως ο Άρης θα είναι τόσο μεγάλος και άλλες ιστορίες) αλλά πάντα συγκινεί η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Κι είπα να φιλοδωρήσω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα μιας κι η καινούρια μηχανή είναι καταπληκτική.

Αιδηψός

Η ιδέα να πάμε Αιδηψό το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μας είχε έρθει πριν το Πάσχα. Την αφήσαμε για αργότερα, να δούμε αν θα είχαμε δυνάμεις αφού θα είχαμε περάσει το δεκαπενθήμερο του Πάσχα στο δρόμο. Και κάποια στιγμή βλέπει η Μαρία αυτή την αφίσα και το θυμάται αφενός, ενθουσιάζεται αφετέρου. Και κλείνουμε. Με 54€ για τρεις νύχτες.

Καταρράκτης Έδεσσας

Το 2004 ήταν για μένα η χρονιά των σπηλαίων αφού πήγα στο Δυρό, στα Γιάννενα στον Αγγίτη και στην Αλλιστράτη Σερρών. Φέτος θα είναι η χρονιά των καταρρακτών. Πήγα πριν κάνα μήνα στις λίμνες Πίτβιτσε με πολλούς "μικρούς" (15 - 20 μέτρων) αλλά κι έναν πραγματικά μεγάλον καταρράκτη, κι αυτόν το μήνα επισκέφτηκα αυτόν της Αττικής αλλά και της Έδεσσας και βλέπουμε.

Καταρράκτης στην Αττική

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Στην Αττική υπάρχει καταρράκτης. Κι είναι απίστευτο όχι για το ότι υπάρχει αλλά γιατί δεν είναι καθόλου γνωστό. Αν και ο τύπος το αναφέρει σε διάφορες φάσεις. Είχε γραφτεί και την Πρωτομαγιά ξανά κι έτσι υπήρχε μπόλικος κόσμος όταν τον επισκέφτηκα εγώ εκείνο το τριήμερο. ΤΟ είχα μάθει πριν λίγα χρόνια, μετά την επιστροφή πάντως απ' τη Γερμανία. Μου το είχε στείλει κάποιος φίλος, ο Θοδωρής θυμήθηκε πως αυτός ήταν. Το είχα κάπου σημειώσει, αλλά πιο πολύ στο μυαλό μου, σε χαρτί ή σε ηλε-σημείωση δεν το βρήκα όταν το χρειάστηκα, αλλά ο γκούγκλης τα ξέρει όλα :) Μια αναζήτηση μου έδωσε ό,τι πληροφορίες χρειαζόμουνα. Ας πούμε μια καλή περιγραφή του τι θα δούμε ή οδηγίες πώς να πάμε (αλλά από συγκεκριμένο σημείο που εμένα με βόλευε αλλά όχι όλους) ή και φωτογραφίες του.

Παμβώτιδα

Τα Γιάννενα είναι στενά συνδεμένα με τη λίμνη. Έτσι λοιπόν, μιλώντας για τα Γιάννενα δεν μπορεί παρά να αναφερθείς και σ' αυτήν. Εξάλλου, τους Γιαννιώτες τους λένε παγουράδες, ακριβώς απ' αυτή τους τη σχέση (σύμφωνα με τον αστικό μύθο που μάλλον άλλοι έφτιαξαν, είδαν το φεγγάρι να καθρεφτίζεται στη λίμνη και βάλθηκαν να την αδειάσουν με τα παγούρια τους για να το σώσουν). Πολλές φορές τη λέμε απλά λίμνη Ιωαννίνων (έτσι, καθαρευουσιάνικα) όμως η συγκεκριμένη λίμνη έχει δικό της όνομα. Παμβώτιδα τη λένε. Κι είναι πανέμορφη. Μια βόλτα δίπλα της σ' αναζωογονεί.

Το Νησί

Κι αφού έγραψα για τη Λίμνη, πρέπει να γράψω και για το νησί της αλλά και το Νησί. Με κεφαλαίο Ν όταν αναφερόμαστε στον οικισμό που υπάρχει πάνω στο νησί της λίμνης και που δεν έχει ξεχωριστό όνομα. Κι αφού είναι νησί θέλει σύνδεση με τη στεριά. Υπάρχει ένα πέραμα που περνάει αυτοκίνητα όταν χρειάζεται (των κατοίκων του βασικά) αλλά ο υπόλοιπος κόσμος πηγαινοέρχεται με καραβάκια. Και το θέμα είναι πως τα καραβάκια δεν έχουν αλλάξει από τον καιρό εκείνο. Όπως αυτό της φωτογραφίας. Τα χρόνια που ήμουνα εγώ είχαν έρθει κάποια καινούρια, αλλά υπήρχαν και τα παλιά όπως αυτό. Κι ακόμα κυκλοφορεί!

Παλίρροιες

Αντιγράφω απ' το παλιό μου ιστολόγιο την εισαγωγή που είχα κάνει όταν είχα βάλει μια ανάρτηση για την Παλίρροια: Για το θέμα της παλίρροιας έχω διαβάσει πολλά και διάφορα. Είτε επιστημονικά είτε από τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι που αρκετές φορές την αναφέρει. Το θέμα το δίδαξα κιόλας, στα πλαίσια του μαθήματος της Αστρονομίας για τα φαινόμενα που προκαλεί η βαρυτική επίδραση της σελήνης στη γη. Όμως το έλεγα χωρίς να το έχω πλήρως συνειδητοποιήσει. Γιατί μπορεί τα «τρελά» νερά της Χαλκίδας να δίνουν μια αίσθηση του φαινομένου, αλλά άλλο αυτό κι άλλο να βλέπεις τη στεριά να χάνεται από μπροστά σου. Κι αυτό το είδα στο Σεν Μαλό που είχαμε πάει (κι η Αγγλία της Κρίστι είναι ακριβώς απέναντι, μόνο η Μάγχη μας χώριζε). Αναφορά στην παλίρροια είχε εκτός απ' το Σεν Μαλό και στην ανάρτηση για το Μον Σεν Μισέλ. 4 άρθρα για ένα θέμα δεν φτάνουν θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Εξαρτάται. Άμα η επικαιρότητα το φέρνει στην επιφάνεια, όλο και κάτι καινούριο θα υπάρξει :)