Έργα DB Hauptbahnhof (και όχι μόνο)

Το Μόναχο για μένα είναι κι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του, το Hauptbahnhof. Ξεκινώντας απ' το γνωστό τραγούδι του Διονυσίου "Στο σταθμό του Μονάχου" (που όσο ήμουν στη Γερμανία το είχα ρινγκτόν στο κινητό μου - και ναι, είναι του Διονυσίου, όχι του Καζαντζίδη όπως πολλές φορές νομίζουμε), αλλά και απ' τις ώρες που πέρασα σ' αυτόν την εποχή εκείνη καθώς έμενα στο Μόναχο αλλά δούλευα στο Μανχάιμ (350χλμ), τη Στουτγάρδη (220χλμ) ή το Άουγκσμπουργκ (60χλμ). Οπότε τώρα που βρέθηκα ξανά στην πόλη, θα πέρναγα οπωσδήποτε κι απ' αυτόν.

Είχα επισκεφτεί το Ολυμπιακό χωριό που έμενα τότε οπότε στο σταθμό έφτασα με το γνωστό μου μετρό (Ubahn στα γερμανικά). Δυο στάσεις το 6 και μετά αλλαγή στο 2, μια αλλαγή που αυτό που έχεις να κάνεις είναι να βγεις απ' το ένα βαγόνι και να μπεις στο απέναντι (που είτε περιμένει ήδη, είτε έρχεται σε λίγο, έτσι κι αλλιώς το ένα περιμένει το άλλο). 4 στάσεις ακόμα και φτάνεις στα έγκατα του σταθμού. Ανεβαίνω προς τα πάνω, προχωρώ σύμφωνα με τις πινακίδες προς τα κει που είναι σταματημένα τα τρένα. Δεν θυμόμουνα βέβαια τη διαδρομή που ακολουθούσα τότε αλλά μου φαινόταν κάπως διαφορετικά όλα γύρω.

Φτάνσω στις γραμμές και εκεί παθαίνω σοκ. Τα πάντα ξηλωμένα. Τα μαγαζάκια δεν υπάρχουν, μόνο ο Γιόρμας έχει μαγαζί κανονικό, κάποιοι άλλοι πουλάνε από Ίζομποξ κι όλος ο σταθμός είν' ένα απέραντο εργοτάξιο. Πινακίδες (αλίμονο) πληροφορούν πως ο σταθμός θ' αλλάξει, ουσιαστικά θα φτιαχτεί απ' την αρχή. Χωρίς, βέβαια, να σταματήσει να λειτουργεί.

Για τις ανάγκες του νέου σχεδιασμού, γκρεμίζονται και κτίρια που ήταν κομμάτι του παλιού σταθμού ή ήταν σε επαφή μ' αυτόν (δεν θυμάμαι ακριβώς τι ήταν αυτό). Κι έτσι το Μόναχο θα αποκτήσει έναν καινούριο, σύγχρονο σταθμό, κάπου απ' τις μακέτες μου θύμισε τον καινούριο κεντρικό σταθμό του Βερολίνου.

Ήδη όταν έμενα εκεί, υπήρχε ένα πρότζεκτ για την δημιουργία νέου σταθμού για τον προαστιακό στην Μαρίενπλατς. Από κει σήμερα περνάνε 6 - 7 γραμμές μ' αποτέλεσμα να σημειώνονται καθυστερήσεις. Κι έτσι ήθελαν να τον αποσυμφορήσουν φτιάχνοντας έναν καινούριο διάδρομο διέλευσης, που να σταματάει στο πίσω μέρος του δημαρχείου. Τα έργα είχαν ξεκινήσει την εποχή εκείνη, σήμερα, 12 χρόνια μετά δεν έχουν τελειώσει ακόμα. Και δεν ξέρω σε τι στάδιο βρίσκονται.

Έτσι ήταν ο σταθμός του Μονάχου την εποχή την παλιά!

Να αναφέρω, πως την εποχή εκείνη, υπήρχε ένα παρόμοιο πρότζεκτ με το όνομα "Στουτγάρδη 21" που προέβλεπε νέον σιδηροδρομικό σταθμό στη Στουτγάρδη, έξω απ' το κέντρο της πόλης και νέα χάραξη της γραμμής Άουγκσμπουργκ - Στουτγάρδη. Είχαν γίνει μεγάλες διαδηλώσεις τότε ενάντια σ' αυτό το σχέδιο, κυρίως γιατί θα κόβονταν τα δέντρα απ' το διπλανό απ' τον εκεί σταθμό άλσος. Προφανώς το 21 είχε μπει για το πως θα είναι η πόλη το 2021. Από περιέργεια έψαξα να δω τι γίνεται. Και βεβαίως κι εδώ η γνωστή συνέπεια στους χρόνους: ούτε αυτό έχει τελειώσει. Μετά από 2 και πάνω φορές τον αρχικό προϋπολογισμό, και διάφορες παρατάσεις, ελπίζουν πως του χρόνου (το 2025) θα δοθεί σε χρήση, αλλά χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί. Αν πάρω σαν παράδειγμα το αεροδρόμιο του Βερολίνου, κρατάω μικρό καλάθι!

Πάντως, στο Μόναχο τρέχουν παράλληλα κι άλλα έργα για τις συγκοινωνίες της πόλης. Στόχος να γίνουν οι σταθμοί πιο μοντέρνοι και πιο λειτουργικοί. Τις μέρες που ήμουν εκεί έπεσα πάνω σε εγκαίνια στον ανακαινισμένο σταθμό στη Ζέντλιγκεr Τορ (Sendlinger Tor), ενώ υπήρχαν και εξαγγελίες για την ανακαίνιση του σταθμού στο Ολυμπιακό χωριό.

Έργα μεγάλα ή μικρά γίνονται σ' όλο το Μόναχο. Από έργα για νέα κτίρια (συνήθως έξω απ' το κέντρο - στο κέντρο κρατάνε το εξωτερικό απ' τα παλιά και δουλεύουν πάνω σ' αυτό), μέχρι έργα για βελτιώσεις.

Το ωραίο είναι πόσο προσέχουν όταν ξεκινούν έργα. Τα καλώδια που είναι υπόγεια μεταφέρονται σε εναέριο κρέμασμα (δεν υπάρχουν καλώδια κρεμασμένα στον αέρα γενικά). Το ίδιο και τυχόν σωληνώσεις (αυτές στο πεζοδρόμιο). Γίνεται σηματοδότηση του χώρου. Μπαίνουν Ίζομποξ για τους εργαζόμενους. Κι όλ' αυτά με την λιγότερη δυνατή όχληση για τους πεζούς (όσο γίνεται να μένει αρκετός χώρος στο πεζοδρόμιο).