Πληροφόρηση στα ΜΜΜ

Στη Γερμανία η πληροφόρηση με πινακίδες και φωνή είναι πανταχού παρούσα. Στο S-bahn (ες μπαν είναι το αντίστοιχο του προαστιακού) και στα υπόλοιπα τρένα δεν λέει μόνο ποια είναι η επόμενη στάσεις (ή μάλλον οι επόμενες γιατί δείχνει αρκετές) αλλά κι όταν πλησιάζει δείχνει ποια τοπικά μέσα περνάνε από κει (κι όταν λέμε από κει το εννοούμε, φροντίζουν οι γραμμές των λεωφορείων και τραμ να περνάνε δίπλα απ' τους σταθμούς των τρένων και του μετρό) και σε πόση ώρα (η προβλεπόμενη κι η τυχόν καθυστέρηση από δίπλα)

Χριστουγεννιάτικος στολισμός στη Γερμανία

Συνήθως, όταν μιλάμε για στολισμό έχουμε δυο ειδών: τον δημόσιο (δημοτικό), στους δρόμους δηλαδή και τον ιδιωτικό, στα σπίτια. Στη Γερμανία ούτε το ένα συνηθίζεται ούτε το άλλο. Για παράδειγμα, ο στολισμός στο Μόναχο ήταν αυτός των φωτογραφιών. Σε δυο δρόμους κοντά στην (κεντρική) Μαρίενπλατς είχαν βάλει κάποια αστεράκια και τέτοια στις κολώνες φωτισμού καθώς επίσης κι αυτή την αψίδα. Στους υπόλοιπους δρόμους τίποτα, το χρώμα το δίνουν οι χριστουγεννιάτικες αγορές που είναι σε πολλά σημεία και με φώτα. Βέβαια, μιλάμε για πριν τα Χριστούγεννα. Οι αγορές κλείνουν σε διάφορες ημερομηνίες ανάμεσα παραμονή Χριστουγέννων (στο Μόναχο) και μέχρι την πρωτοχρονιά (ανοίγουν παντού 4 Σαββατοκύριακα πριν τα Χριστούγεννα).

Φωτισμός στους δρόμους (Γερμανία)

Έψαχνα να βρω μια φωτογραφία που να φαίνεται πως ο φωτισμός στους δρόμους του Μονάχου (και της Γερμανίας γενικότερα) είναι ελάχιστος, οριακός. Αλλά δεν συνηθίζει κανείς να βγάζει φωτογραφίες όταν δεν έχει φως, εκτός αν το κάνεις επιτούτου. Τελικά δεν βρήκα καμιά κι έτσι παραπάνω υπάρχει μια φωτογραφία που έχει μπόλικο φως. Αλλά αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά, θα δει πως το φως είναι από τα μαγαζιά. Η φωτογραφία είναι από δρόμο δίπλα απ' το δημαρχείο, στο κέντρο του Μονάχου, ένας δρόμος με μπόλικη κίνηση κι έτσι τα μαγαζιά είναι καταστόλιστα και κατάφωτα. Γιατί αν φύγεις λίγο από το κέντρο (όχι πολύ, 100 - 200 μέτρα) τα φώτα των δρόμων ίσα που σου επιτρέπουν να κυκλοφορείς χωρίς να σκοντάφτεις (βέβαια, δεν είναι εύκολο να σκοντάψεις, δεν έχει πεταμένες πλάκες στα πεζοδρόμια ή άλλα περίεργα πράγματα 😀).

Κάρτα για πληρωμή; Όχι δεν θα πάρω

Κι ενώ στην Ελλάδα επιβάλλονται τα μηχανάκια για πληρωμή με κάρτα ακόμα και στις λαϊκές, στη Γερμανία επιμένουν στα μετρητά. Όπως στο μαγαζάκι της φωτογραφίας με ασιάτικο φαγητό. Με το που πήγα να παραγγείλω μου έδειξε την πινακίδα που είχε μπροστά απ' το ταμείο (και χώρο παραγγελιών):"nur Bargeld" Μόνο μετρητά. Και δεν είναι το μόνο.

Έργα DB Hauptbahnhof (και όχι μόνο)

Το Μόναχο για μένα είναι κι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός του, το Hauptbahnhof. Ξεκινώντας απ' το γνωστό τραγούδι του Διονυσίου "Στο σταθμό του Μονάχου" (που όσο ήμουν στη Γερμανία το είχα ρινγκτόν στο κινητό μου - και ναι, είναι του Διονυσίου, όχι του Καζαντζίδη όπως πολλές φορές νομίζουμε), αλλά και απ' τις ώρες που πέρασα σ' αυτόν την εποχή εκείνη καθώς έμενα στο Μόναχο αλλά δούλευα στο Μανχάιμ (350χλμ), τη Στουτγάρδη (220χλμ) ή το Άουγκσμπουργκ (60χλμ). Οπότε τώρα που βρέθηκα ξανά στην πόλη, θα πέρναγα οπωσδήποτε κι απ' αυτόν.

Χιόνια στο Μόναχο

Πριν κάνα μήνα και κάτι έπεσε χιόνι στο Μόναχο. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο. Όταν ήμουν εκεί, την πρώτη χρονιά χιόνι είδαμε γύρω στις 10 Οκτώβρη και βλέπαμε τακτικά μέχρι τον Μάρτη. Και μούχε κάνει εντύπωση πως το χιόνι δεν ψήλωνε καθόλου παρόλο που χιόνιζε κάθε τρεις και λίγο. Κι ενώ η θερμοκρασία ήταν κάτω απ' το μηδέν συνέχεια (αυτό που λέγεται ολικός παγετός) πάλι το χιόνι έλιωνε. Την εποχή εκείνη σχολίαζα (και εντυπωσιαζόμουνα) απ' το πόσο άμεσα και αποτελεσματικά γινόταν ο εκχιονισμός. Μάλιστα, πολλές φορές όταν έπεφταν στην Ελλάδα χιόνια και κοβόταν στα δυο (ή και περισσότερα) κομμάτια απ' το χιόνι και την αδυναμία να καθαρίσουν τους δρόμους, λέγαμε πως είναι η ανοργανωσιά που φταίει, αν και, προσωπικά, συνήθως έλεγα πως για το τόσο μικρό διάστημα που είναι οι χιονοπτώσεις, είναι δύσκολο να έχουμε την ετοιμότητα για την αντιμετώπισή τους. Πάντως, το Μόναχο το είχα(με) σαν υπόδειγμα.

Μόναχο, 10+ χρόνια μετά

Βρέθηκα στο Μόναχο μετά από πολλά χρόνια. Έμεινα εκεί σχεδόν τρία χρόνια, 2009 - 2012, ξαναπήγα περαστικός το καλοκαίρι του 2013 κι από τότε μόνο με τη σκέψη μου ταξίδευα εκεί. Πριν κάνα μήνα ξαναπήγα. Να ζήσω τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρά τους ξανά, 12 χρόνια απ' την τελευταία φορά (τα χριστούγεννα του 2011 ήταν η προηγούμενη, έτσι;). Τα κατάφερα, πήγα για λίγες (πολύ λίγες τελικά) μέρες και κατευθείαν μούρθε να γράψω και να σχολιάσω καταστάσεις. Και μπήκε το θέμα: σε ποιο μπλογκ να τα βάλω αυτά που θα γράψω; Σ' αυτό που είναι γενικού ενδιαφέροντος ή στο παλιό που ήταν καθαρά γερμανικού ενδιαφέροντος (Γράμματα απ' τη Γερμανία ο τίτλος του για).

Ο Ναπολέοντας

Ο πρόλογος στο βιβλίο με τα παραμύθια

Όχι, δεν πρόκειται για τον μεγάλο Ναπολέοντα, τον γνωστό, της Γαλλίας. Πρόκειται για ένα παραμύθι που έλεγε η γιαγιά μου. Εγώ δεν το θυμάμαι καθόλου. Αλλά το θυμήθηκε και το μετέφερε σε χαρτί ο θείος μου ο Αντώνης που γιορτάζει σήμερα. Προς τιμήν του, λοιπόν, το μεταφέρω εδώ. Ο θείος (αδερφός της μάνας μου) σπούδασε δάσκαλος και δούλεψε σε σχολεία της Άνδρου, της Χίου, της Μυτιλήνης και της Αθήνας. Μετά τη σύνταξη του αποσύρθηκε σ' ένα βουνό κι άρχισε να γράφει διάφορα. Το βουνό δύσκολο για την ηλικία του πια (φέτος κλείνει τα 90 αν υπολογίζω σωστά), μετακόμισε σε πιο προσιτά μέρη, αλλά το γράψιμο δεν το αφήνει. Τώρα δεν γράφει με το χέρι αλλά σε υπολογιστή (ναι, έμαθε να τον χρησιμοποιεί) κι αυτό κάνει πιο εύκολο το τύπωμα και τη διανομή (μιας και τα γραφτά του τα δίνει σε ορισμένους, δεν τα κυκλοφορεί αλλού). Το συγκεκριμένο παραμύθι το μετέτρεψε σε ποίημα. Στο βιβλίο που μου έδωσε το έχει με ρυθμό μόνο, αλλά χωρίς να είναι χωρισμένο σε στοίχους. Δεν ήξερε το πώς! Αυτή τη μετατροπή την έκανα εγώ. Αλλά πολλά είπα. Καιρός να βάλω και το ποίημα - παραμύθι (που έχει κάμποσο μάκρος).

Πουρπέτες (πατοκροκέτες) Βατώς

Όταν έβαλα τη συνταγή για τις πατατοκροκέτες είχα βάλει στον τίτλο και τη λέξη πορπέτες. Το βλέπει η Βατώ και μου βάζει πόστα. Καλά, ρε, η μάνα σου είχε κρέμα γάλακτος και τέτοια για τις πορπέτες; Τι 'ν' αυτά; Οπότε αποφάσισα να γράψω τη συνταγή την αυθεντική. Μόνο που δεν την θυμόμουνα. Μου την είπε, αλλά την ξέχασα πάλι. Κι έτσι χρειάστηκε νέο τηλεφώνημα για να ολοκληρωθεί το σημερινό. Κάποιες άλλες φίλες μίλησαν για κολοκύθι μέσα. Αυτό αφήνεται ως άσκηση για το σπίτι 😀 Εντάξει, η φωτογραφία είναι η ίδια, δεν αλλάζει και πολύ η φάτσα τους (τις έφτιαξα και μπήκε αυθεντική φωτογραφία)

Μουσείο πολιτικής αεροπορίας

Όταν ήμουνα στο Μόναχο, το τρένο είχε μια στάση πριν το αεροδρόμιο που ήταν το Besucherpark, το πάρκο των επισκεπτών δηλαδή. Εκεί υπήρχε κι ένας χώρος, υψωματάκι, που μπορούσες να δεις τα αεροπλάνα που απογειώνονταν ή προσγειώνονταν (και μάλιστα καθώς τραβούσα μια προσγείωση είδα πως ήταν αεροπλάνο της Ετζίαν). Επίσης υπήρχαν και κάποια παλιά αεροπλάνα να τα χαζέψεις. Αλήθεια, υπάρχει κάτι αντίστοιχο εδώ; Υπάρχει μουσείο πολιτικής αεροπορίας στην Ελλάδα; Γιατί το καλοκαίρι, σε μια βόλτα μου είδα μια τέτοια επιγραφή σ' ένα κτίριο. Και ψάχνοντας στο γκουγκλ βρήκα πως το μακρινό 2011 (κοντινό στο τότε που έβλεπα το του Μονάχου) είχε αρχίσει τη λειτουργία του κάτι σχετικό! Εκεί υποτίθεται πως ήταν απ' τους εργαζόμενους της πάλαι ποτέ Ολυμπιακής, ενώ η ίδια έχει στήσει και ειδικό ιστότοπο.

Να πάω σε εργατολόγο για σύνταξη; ΟΧΙ

Το ερώτημα το απάντησα γρήγορα, μιας και θα ξεκινήσω με τις προσωπικές μου γνώσεις από τη διαδικασία συνταξιοδότησης. Και θα δικαιολογήσω την απάντηση αυτή μέσα από 4 (όχι μια ή δυο) περιπτώσεις που το όποιο ποσό πληρώθηκε στον εργατολόγο για πληροφόρηση πήγε χαράμι αφού η πληροφόρηση που δόθηκε ήταν από λάθος μέχρι ελλιπής. Χώρια που σε κάποιες περιπτώσεις οι εργατολόγοι αποφασίζουν μόνοι τους για το τι συμφέρει σε σένα χωρίς να σου δώσουν τις παραμέτρους για ν' αποφασίσεις εσύ (ή έστω να συναποφασίσετε).

Κέικ χωρίς γάλα (Ειρήνης)

Ένα κέικ που φτιάχνει τακτικά τελευταία η Ειρήνη και που τη συνταγή της την έδωσε η Ειρήνη. Θα μπορούσα να το πω και κέικ Ειρήνης στο τετράγωνο 😀 Έχει ξετρελαθεί μ' αυτό. Εγώ δεν το έφτιαξα σε στρώματα αλλά ενιαίο.