Ντουμπρόβνικ 2

Ξεκινάμε τις βόλτες μας στην πόλη. Το Ντουμπρόβνικ, το λιμάνι της χώρας που είναι επίσης γνωστό ως το «μαργαριτάρι της Αδριατικής». Η πόλη έχει υπέροχες παραλίες και παράλληλα είναι μία από τις καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης. Από τον 13ο αιώνα υπήρξε μεγάλη θαλάσσια δύναμη. Αργότερα αν και υπέστη σημαντικές ζημιές, τόσο από ένα σεισμό το 1667 όσο και από την ένοπλη σύρραξη το 1990, η πόλη διατηρεί τις όμορφες εκκλησίες, τα μοναστήρια, τα παλάτια της σε γοτθικό, αναγεννησιακό και μπαρόκ ρυθμό. Από το 1979 κατέχει μία θέση στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO (και αυτή).

Το πρωί πρέπει να πάω πάλι στο συνεργείο. Μούχει πει στις 11:30 νάμαι κει. Μέχρι να πάρουμε το πρωινό μας, μέχρι να ετοιμαστούμε, λίγο πριν τις 11 είμαστε δίπλα στα επιβλητικά τείχη που θεμελιώθηκαν τον 10ο αιώνα και μέσα στους επόμενους πέντε αιώνες δέχτηκαν αρκετές μετατροπές και ενισχύσεις. Έχουν μήκος 1.940 μέτρα και ύψος που φτάνουν σε ορισμένα σημεία τα 25 μέτρα. Σήμερα είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα τείχη στον κόσμο. Τμήμα των τειχών αποτελούν ο πύργος Minceta, που προστάτευε την πόλη από τους χερσαίους εισβολείς και το φρούριο Lovrjena, που προστάτευε από τις θαλάσσιες επιδρομές (συγγνώμη γι τα λατινικά αλλά έτσι τα βρήκα). Αφήνω τους υπόλοιπους και πάω στο συνεργείο απ' τις 11 και κάτι. Α!, μου λέει, νωρίς ήρθες, τώρα έχουμε διάλειμμα για κολατσιό. Τι να κάνω περιμένω.

Η διάγνωση επιβεβαιώνει την αρχική υπόθεση και πρέπει να παραγγελθεί "μπομπίνα". Από πού; Δεν ξέρω, απ' το Ζάγκρεμπ ίσως, αλλά υπάρχει διαβεβαίωση πως την επόμενη θα την έχουμε και θα μπορέσει να φτιαχτεί. Αλλά κάπου δεν ακούγεται καλά κι τρόμπα του νερού. Δεν επείγει μάλλον, αλλά σίγουρο δεν είναι. Συνολικός προϋπολογισμός 3.320 κούνες τουτέστιν 430€. Δίνω 1500 για προκαταβολή και τα παραγγέλνω και τα δύο. Παίρνω τ' αυτοκίνητο με την υποχρέωση πως την επόμενη μέρα θα το έχω εκεί απ' τις 8. Άντε 8:30 μου λέει φεύγοντας.

Πάω να συναντηθώ με τους υπόλοιπους και κάνω μισή ώρα να βρω να παρκάρω. Στο τέλος, πάω και στέκομαι μπροστά στη μπάρα στο πάρκιν δίπλα στην πύλη και περιμένω να βγει κάποιος να μπω εγώ. Εντάξει, δεν περιμένω πολύ. Μπαίνω, αλλά εκεί που είχε βγει η άλλη, έγραφε πως ήταν μια απ' τις δυο θέσεις για τον δήμο (και δίπλα άλλες δυο για τον καθολικό δεσπότη). Το σκέφτομαι τι να κάνω, αλλά εκείνη την ώρα φεύγει άλλο ένα αυτοκίνητο και μετακινούμαι προς τα εκεί. Πάμε να σπρωχτούμε μ' έναν άλλον που περίμενε στη μπάρα (όπως εγώ πιο μπροστά) αλλά φεύγει κι άλλος κι όλα καλά :)

Στη μέση, σα βασιλόφλεβα κυλάει η Πλάτσα (Placa), μια πλακόστρωτη περατζάδα - πλατεία που οδηγεί από το φραγκισκανικό μοναστήρι στη δυτική πλευρά (το φαρμακείο του λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1391!)

στον πύργο του ρολογιού στην άλλη άκρη, όπου βρίσκονται το παλάτι του κυβερνήτη (1441) και η εκκλησία του προστάτη της πόλης Αγίου Βλάσιου. Η Πλάτσα είναι μονίμως γεμάτη τουρίστες παρόλο που ακόμα είναι Απρίλης, χαμηλή σεζόν Και σκεφτόμαστε, αν τώρα είν' έτσι, το καλοκαίρι, όταν τα νοίκια στα ξενοδοχεία είναι 3 και 4 φορές πάνω, πώς θα είναι;

Το Ντουμπρόβνικ χτυπήθηκε ανηλεώς από Σέρβους και Μαυροβούνιους το 1991, σήμερα όμως δεν αντιλαμβάνεσαι καν ότι αυτό το σύμπλεγμα από ρωμαϊκά, μεσαιωνικά και αναγεννησιακά στοιχεία, ηλικίας 1300 ετών, είχε υποστεί ζημιές στο 68% των κτιρίων του.

Το προστατευόμενο από την Unesco ιστορικό τµήµα του είναι μια οχυρωμένη πόλη.

Πανύψηλα πέτρινα κτίρια

µε παράθυρα - πολεμίστρες,

παλάτια και κρήνες,

εκκλησιές,

και μικροσκοπικές «κρεμαστές» αυλές (και την απαραίτητη μπουγάδα από πάνω).

Εδώ υπάρχει και το (παλιό) λιμάνι που σήμερα εξυπηρετεί τα τουριστικά πλοιάρια αλλά κάποτε ήταν σημαντικό για τα πλοία που διέσχιζαν την Αδριατική. Για τις σημερινές ανάγκες όμως υπάρχει το καινούριο λιμάνι απ' την άλλη πλευρά της πόλης.

Πάνω απ' την πόλη υπάρχει ένας λόφος που προσφέρει πανοραμική θέα. Η πρόσβαση σ' αυτόν γίνεται είτε με αυτοκίνητο είτε (για περισσότερη θέα και γραφικότητα) με τελεφερίκ.

Μένουμε σ' ένα (πλήρως εξοπλισμένο) διαμέρισμα με υπέροχη αυλή και κήπο. Οπότε μαγειρεύουμε και τρώμε εδώ. Είναι καταπληκτικά. Βοηθάει κι ο καιρός. Που στην Ελλάδα μαθαίνουμε πως κάνει κρύο. Εδώ όμως είμαστε μια χαρά.