Το να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου στην Τουρκία είναι δύσκολο. Όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη. Και στο Αϊβαλί, και στην Προύσα και στο Τσανάκαλε που μείναμε ή που περάσαμε, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίσαμε. Μπορώ να πω μάλιστα πως στην Πόλη ήμασταν μάλλον τυχεροί, αφού το ξενοδοχείο ήταν σ' ένα αδιέξοδο κι έτσι παρκάραμε χωρίς πρόβλημα, χωρίς να έρθει κανένας να μας ζητήσει να πληρώσουμε. Γιατί αυτό συνέβαινε γενικά. Όπου πάρκαρες έπρεπε να πληρώσεις. Ακόμα και στην άκρη του δρόμου. Και δεν είχε κάρτες όπως εδώ, κάποιες εποχές και σε κάποιες πόλεις. Υπήρχε υπάλληλος που εισέπραττε. Παντού η πινακίδα που έλεγε πόσο κόστιζε ν' αφήσεις τ' αυτοκίνητό σου και δεν μπορούσες να την παραβλέψεις.
Υπήρχαν τα πάρκινγκ (otopark στα τούρκικα) που άφηνες τ' αυτοκίνητο αλλά πάρκινγκ μπορούσε να είναι μια αλάνα, ένα πλάτωμα ή η άκρη του δρόμου. Αν ήταν οργανωμένο είχε και μπάρα στην είσοδο. Αν ήταν απλό, τέτοια πράγματα ήταν πολυτέλεια. Πώς να βάλεις μπάρα στην αλάνα! Σε κάποια, έπρεπε ν' αφήσεις και τα κλειδιά του αυτοκινήτου (όπως συμβαίνει και στα δικά μας ανοιχτά πάρκινγκ). Η Μαρία το σκεφτότανε, αλλά αν ήθελες ν' αφήσεις τ' αυτοκίνητο, αυτοί ήταν οι κανόνες :)
Πάρκινγκ πρόσφεραν και κάποια ξενοδοχεία. Με ή χωρίς πληρωμή. Τώρα, το πού εξασφάλιζαν χώρο, αυτό είναι άλλο θέμα. Σε ένα ήταν η αυλή του τζαμιού! Ναι, χωρίς πλάκα. Άμα υπάρχει στρίμωγμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.