Το καλοκαίρι αποφάσισα και έβαλα υγραέριο στο αυτοκίνητο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν η κίνηση αυτή ήταν συνετή ή όχι. Θα περιμένω μέχρι το τέλος του χρόνου για να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Ένας λόγος που το σκεφτόμουνα, ήταν γιατί τα πρατήρια που μπορείς να γεμίσεις το αυτοκίνητο είναι περιορισμένα. Όμως, στην Τουρκία οι κόσμος πρέπει να είναι πεισμένος πως το υγραέριο συμφέρει. Κι αυτό φαίνεται απ' το γεγονός πως γκάζι έχουν τα περισσότερα απ' τα μισά πρατήρια (βενζινάδικα τα λέω συνήθως, αλλά στην πραγματικότητα αφού δεν βάζουμε βενζίνα αλλά γκάζι, μάλλον δεν ταιριάζει ο τίτλος. Αλλά και πετρέλαιο στα βενζινάδικα βάζουμε. Άρα, μάλλον θα καταλαβαινόμαστε κι όταν λέμε πως πάω στο βενζινάδικο να βάλω γκάζι).
Η τιμή στα καύσιμα είναι γενικά τσιμπημένη. Παρά το γεγονός πως οι μισθοί είναι χαμηλότεροι απ' την Ελλάδα (ακόμα) τα καύσιμα είναι μάλλον πιο ακριβά. Η βενζίνα ας πούμε τιμάται (βασικά την εποχή που ήμουνα εκεί, στις αρχές Αυγούστου) στις 5 λίρες περίπου, δηλαδή πάνω από 1,70€. Τις ίδιες μέρες στην Ελλάδα, η πιο συνηθισμένη τιμή ήταν παρακάτω. Το ίδιο και στο αέριο. Στην πιο καλή περίπτωση στα 2,4 λίρες (δηλ. 0,83€) αλλά όπου την έβρισκες τόσα (βασικά σε ένα βενζινάδικο το είδα). Η συνηθισμένη τιμή ήταν στα 0,90€ περίπου. Πάντως, πρέπει να υπήρχε διαφορά κι ανάλογα το νομό. Στην περιοχή του Μπαλικεσίρ ήταν φτηνότερη, στην Κωνσταντινούπολη μεσαία κατάσταση ενώ προς Τσανάκαλε ήταν προς τα πάνω.
Και για να ξεναγυρίσουμε στο θέμα της αρχής, δεν υπήρχε καμία δυσκολία να βρεθεί γκάζι. Στο κομμάτι από Αϊβαλί μέχρι Γιάλοβα, πάνω από 2 στα 3 πρατήρια είχαν και γκάζι. Μπορεί να ήταν και 3 στα 4. Από Κωνσταντινούπολη για Τσανάκαλε ήταν μάλλον λιγότερα. Πρέπει να ήταν λίγο πιο πάνω από 1 στα 2. Προφανώς οι Τούρκοι το έχουν γυρίσει στο γκάζι πολύ παραπάνω απ' ότι εμείς εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.