Όταν είχα πρωτοπάει στη Γερμανία κι άρχισα τα πηγαινέλα με το τρένο, μου είχαν κάνει εντύπωση τα χωράφια που έβλεπα δίπλα στις γραμμές και που ήταν "σπαρμένα" με φωτοβολταϊκά πάνελ. Κι όχι μόνο στα χωράφια αλλά και στα κεραμίδια και σε κάθε μέρος. Και σκεφτόμουνα πώς γίνεται κι οι Γερμανοί, που ο ήλιος τους είναι πιο περιορισμένος, έχουν τόσα φωτοβολταϊκά ενώ αντίθετα στην Ελλάδα που έχουμε τόσο ήλιο να μην έχουμε καθόλου κάτι τέτοιο. Και μάλιστα, όσο πέρναγαν τα χρόνια τα σχετικά χωράφια πλήθαιναν. Και ξαφνικά, γυρνώντας στην Ελλάδα το 2012 είδα δίπλα στην εθνική να έχουν ξεφυτρώσει κι εδώ τέτοια μποστάνια.
Φέτος το καλοκαίρι είδα πως φωτοβολταϊκά είχαν ξεφυτρώσει και στη Μυτιλήνη. Σ' αρκετά μέρη του νησιού τα χωράφια είχαν γεμίσει με πάνελ. Και σε κεραμίδια ξεφύτρωσαν μερικά (έστω κι αν δεν είναι τόσα όπως στη Γερμανία). Κι αυτό είναι καλό τόσο για την Ελλάδα όσο και για την οικολογία γενικότερα. Το κακό είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των ανθρώπων που αποφάσισαν να κάνουν κάτι τέτοιο να προχωρήσουν σε μια τέτοια επένδυση. Γιατί κατά βάση, τα λεφτά για να γίνουν αυτά τα πάρκα δόθηκαν απ' αυτούς που έχουν τα χωράφια. Κι αν δεν τα είχαν τα δανείστηκαν. Και προχώρησαν σε μια τέτοια κίνηση γιατί τους είπαν οι κυβερνώντες πως θα αγοράζουν την παραγωγή τους σε καλή τιμή, τέτοια που θα τους έμεινε και κάτι. Κι αυτό δεν θα ήταν κακό. Αλλά έλα που στην Ελλάδα τα πάντα αλλάζουν στα καλά καθούμενα. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση: μειώθηκε η τιμή αγοράς στο μισό περίπου(!), θα φορολογούνται κι οι επενδυτές σαν επιχειρηματίες με προσωπική επιχείρηση, με ό,τι σημαίνει αυτό.
Κάποια στιγμή είχα αποφασίσει κι εγώ να προχωρήσω σε μια τέτοια επένδυση. Είχα ξεκινήσει τη διαδικασία αλλά η ΔΕΗ καθυστέρησε να απαντήσει. Όταν ήρθε η απάντηση ήδη είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σύννεφα. Και δεν πέρασε πολύς καιρός που ξεκαθάρισε το τοπίο, προς την κακή πλευρά κι έτσι το άφησα. Όχι, δεν είχα κατάλληλο χωράφι. Τη σκεπή είχα αποφασίσει να διαθέσω. Που κι αυτή δεν ήταν πολύ κατάλληλη. Γιατί για να έχει μέγιστη απόδοση θα πρέπει το πάνελ να βλέπει στο νοτιά. Και να μην έχει εμπόδια μπροστά του. Κι η σκεπή μου βλέπει δυτικά - βορειοδυτικά. Αλλά λύση υπήρχε. Βέβαια, όχι, κάτι τέτοιο όπως στη φωτογραφία που είναι από την ευρύτερη περιοχή κι ο κατασκευαστής πήγε κι έβαλε το πανελάκι πίσω απ' την κολόνα. Και το μεσημέρι που θα είχε τη μέγιστη απόδοση είναι το μισό στη σκιά. Αλλά αυτό είναι του δήμου. Ποιος νοιάζεται για λεπτομέρειες.
Ετικέτες
- αλλαντικά
- αυγό
- Γερμανία
- διαιτητικά
- επετειακά
- ζαχαροπλαστική
- ζυμαρικά
- ζύμη
- κέικ
- κοινωνία
- κρεατικά
- κρέμα
- κρεμμύδια
- λαδερό
- λαχανικά
- Λέσβος
- μαρμελάδα
- μεζές
- οδηγίες
- οσπρια
- πατάτα
- ποτό
- πουλερικά
- προσωπικές ιστορίες
- ρύζι
- σαλάτα
- σάλτσα
- σούπα
- σχάρα
- σχολείο
- τηγάνι
- τουριστικοί προορισμοί
- τυρί
- φαγητό
- φούρνος
- φρούτο
- χρήμα
- ψάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.