Συγκοινωνίες Αθήνας 1: σταθερής τροχιάς

Πάει κάνας χρόνος από τότε που τράβηξα τις φωτογραφίες, και δεν ξέρω κι εγώ πόσοι μήνες που άρχισα να γράφω για το θέμα των συγκοινωνιών της Αθήνας, αλλά για κάποιο λόγο έμεινε στη μέση. Κι άντε να βρεθεί καιρός (και διάθεση) για τη συνέχεια. Τέλος πάντων, μάλλον ήρθε το πλήρωμα του χρόνου κι άντε να το ολοκληρώσω. Ευτυχώς, είχα σημειώσει τα σημεία που ήθελα να θίξω κι έτσι θα τα καταφέρω. Γιατί για τις συγκοινωνίες στην Αθήνα έχω αναφερθεί κάμποσες φορές στο παρελθόν στο παλιό μπλογκ. Τότε γιατί επανέρχομαι; Γιατί μετά από κάποιους μήνες που βρίσκομαι ξανά στην πόλη και έχοντας κυκλοφορήσει με τα μέσα, έχω μερικές συγκρίσεις να κάνω για το πώς είναι οργανωμένες οι συγκοινωνίες εδώ και πώς θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Βέβαια, θα πρέπει να ακούσουν και οι αρμόδιοι, κάτι που δεν είναι σίγουρο, αλλά γι' αυτό δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Τα περισσότερα που θα αναφέρουν έχουν να κάνουν με το μετρό. Και να ξεκινήσω με τους σταθμούς του μετρό, κι ειδικά με τις καινούριες γραμμές, τη 2 και την 3 (αν και είναι κοντά δυο χρόνια που οι τρεις γραμμές είναι κάτω από την ίδια εταιρία τη ΣΤΑΣΥ, δεν ξέρω γιατί οι δυο αυτές εξακολουθούν να διαφοροποιούνται από την 1). Οι σταθμοί λοιπόν, είναι ο ένας καλύτερος απ' τον άλλον ως προς το αρχιτεκτονικό μέρος. Με ενδιαφέρουσες ιδέες ώστε ο καθένας να έχει και κάτι επιπλέον να προσφέρει. Αν και δεν είναι στη συλλογή με πρωτότυπους σταθμούς που κυκλοφορεί, νομίζω πως είναι κάμποσοι που είναι καλύτεροι από αρκετούς απ' αυτούς. Εντάξει, σαν της Μόσχας δεν είναι, αλλά από άλλα είναι πιο μπροστά.

Όμως, αν φύγουμε απ' την αρχιτεκτονική έχουν διάφορα προβλήματα. Το πρώτο και βασικό που βρίσκω είναι πως όταν είσαι μέσα δεν υπάρχουν αρκετές πληροφοριακές πινακίδες για το πώς θα βγεις ώστε να βρεις αυτό που θέλεις. Θα ήθελα να έχει πινακίδες για το τι γίνεται πάνω ακόμα και στην περίπτωση που η έξοδος από την αποβάθρα είναι μοναδική. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν δυο αντίθετες έξοδοι. Τι είδους πληροφορίες; Πρώτα τα ενδιαφέροντα σημεία που έχει (είτε αυτά είναι η Ακρόπολη ή κάποιο μουσείο ή άλλο τέτοιου είδους σημείο είτε κάποια μεγάλα καταστήματα που είναι ορόσημα όπως ένα Μολ ή προς τα πού είναι η Εθνική Τράπεζα ή το Λιντλ κλπ). Και μπορεί να πει κάποιος πως αυτό είναι διαφήμιση σε βάρος άλλων εταιριών που δεν βρίσκονται εκεί δίπλα. Από την άλλη όμως, όλος ο κόσμος που χρησιμοποιεί τα μέσα, είτε στην Αθήνα είτε οπουδήποτε στον κόσμο, τα γύρω κτίρια χρησιμοποιεί ως σημεία αναφοράς. Επίσης προς τα πού θα κατευθυνθεί κάποιος για να βρει το τάδε νοσοκομείο που είναι κοντά σ' αυτή τη στάση ή την ομώνυμη εκκλησία (τόσες και τόσες στάσεις έχουν το όνομα κάποιου αγίου) ή όποιο άλλο σημείο επισκέπτεται πολύς κόσμος.

Σ' όποια πόλη και να πήγα και να χρησιμοποίησα το μετρό της (τουλάχιστον) έβρισκα έναν χάρτη της γύρω περιοχής ώστε να μπορεί ο επιβάτης να προσανατολιστεί όταν βγει στον έξω κόσμο. Γιατί μπορεί τις συγκοινωνίες να τις χρησιμοποιούν συνήθως οι περίοικοι, αλλά αν θέλουμε να μην διστάζει να τις χρησιμοποιήσει ο κάθε κάτοικος της πόλης, θα πρέπει να μην χρειάζεται να έχει σύστημα πλοήγησης για να βρει το πού θα πάει όταν φτάσει κάπου. Σε πολλές πόλεις χάρτες υπάρχουν ακόμα και στις στάσεις των λεωφορείων. Στην Αθήνα αποφεύγονται. Όχι πως δεν υπάρχουν καθόλου. Αλλά είναι μόνο κάτω, στις αποβάθρες. Που σημαίνει πως πρέπει να αποτυπώσεις την περιοχή στο μυαλό σου κι όταν βγεις να προσανατολιστείς!

Επίσης, στους όποιους χάρτες δεν υπάρχει η σήμανση "βρίσκεσαι εδώ" (κόκκινη βούλα ή τριγωνάκι ή κάτι τέτοιο) ώστε να να ξέρει ο επιβάτης πού είναι. Κι ακόμα χειρότερα δεν υπάρχει κάποια πληροφορία για το προς τα πού βρίσκονται οι στάσεις των λεωφορείων που συνήθως συνδέουν (όσο συνδέουν) τους σταθμούς με άλλες περιοχές. Έχουν πάρει χάρτες του Καπρανίδη (αν δεν κάνω λάθος) χωρίς να προσθέσουν τις ιδιαίτερες πληροφορίες που χρειάζονται. Έχουν μείνει π.χ. τα ξενοδοχεία αλλά όχι τα μεγάλα καταστήματα (που με τις ταμπέλες τους μπορούν να σε προσανατολίσουν). Ή οι τράπεζες κλπ

Αλλά τι ψάχνω για χάρτες στους σταθμούς. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε στο σάιτ της εταιρίας (κι όσοι υπάρχουν για να τους βρεις πρέπει να ψάξεις βαθιά). Κι αυτό, παρόλο που έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που οι τρεις γραμμές του μετρό (αλλά και του τραμ) πέρασαν σε κοινό φορέα - εταιρία (ΗΣΑΠ και Αττικό Μετρό έγιναν ΣΤΑΣΥ). Εδώ ακόμα δεν έχει επιτευχθεί ενιαία σήμανση γραμμές 1 και 2-3. Ακόμα μένουν τα παλιά χρώματα.

Εκτός από τους χάρτες, εκείνο που δεν έχουν οι σταθμοί είναι εξόδους! Δηλαδή έχουν, αλλά αυτές είναι πολύ λίγες σε κάθε σταθμό. Εδώ  στο κεντρικότατο Σύνταγμα κι υπάρχουν μόνο 3! Αν είναι δυνατόν. Γιατί δηλαδή αν υπήρχαν παραπάνω να βγαίνει ο καθένας κοντά εκεί που θέλει να πάει και να υπάρχει άνεση στο έμπα - έβγα; Οικονομία απ' αυτό; Που θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και σε περίπτωση που κάτι συμβεί αλλά και (με κατάλληλη σήμανση που εννοείται δεν υπάρχει) να κατευθύνει τους αποβιβαζόμενους προς το σωστό λεωφορείο και τη σωστή κατεύθυνση.

Και για να τελειώσω με τη γκρίνια για το μετρό: Λένε συνήθως οι αρμόδιοι πως για τις καθυστερήσεις στα λεωφορεία φταίει η κίνηση στους δρόμους. Κι απορώ για τις καθυστερήσεις στο μετρό τι φταίει; Γιατί να υπάρχει αυτή η αναξιοπιστία χρόνων (ακόμα και) στο μετρό; Εντάξει, πάντα υπάρχουν απρόβλεπτα και καθυστερήσεις σημειώνονται σε όλες τις πόλεις. Αλλά αυτό να είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας. Μπορεί όπως γράφω παραπάνω να είμαι περιστασιακός χρήστης των μαζικών συγκοινωνιών, αλλά δεν γίνεται να διαπιστώνω τα ίδια πράγματα κάθε φορά. Ή είναι ο κανόνας ή είμαι μεγάλος γκαντέμης:)

Αλλά πολλά έγραψα και σήμερα. Ας σταματήσω εδώ μ' ένα καλό( ; ) νέο. Αυτό το Σαββατοκύριακο, εκτός απροόπτου, δίνεται σε χρήση και ο σταθμός στο Χαϊδάρι. Που όταν ξεκίνησε ο Δημήτρης τη σχολή, στο ΤΕΙ του Αιγάλεω, το 2007, του λέγαμε να κάνει υπομονή λίγους μήνες και θα μπορεί να πηγαίνει από αυτόν το σταθμό (που είναι πολύ κοντά). Ο Δημήτρης τέλειωσε, πήρε πτυχίο, πήγε φαντάρος, τέλειωσε κι από κει, έπιασε δουλειά και τώρα, λένε πως ήρθε η ώρα να δοθεί σε χρήση (αλλά να μην είμαστε και σίγουροι, ανακοίνωση επίσημη στα σάιτ τους δεν υπάρχει)! Κι ο οποίος σταθμός άλλαξε όνομα και θα λέγεται, λέει, "Αγία Μαρίνα". Άλλος ένας άγιος ονοματοδοτεί σταθμό του μετρό. Θέλουν να μας δείξουν κάτι μ' αυτό;

Περισσότερη γκρίνια στο επόμενο, να πιάσω και τα λεωφορεία:)