Διατροφικά

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησα τη διαδικασία μείωσης του βάρους μου. Όπως έχω ξαναγράψει, πέρυσι τέτοια εποχή ήμουνα κοντά στα 122 κιλά. Τέτοια εποχή πήρα την απόφαση πως πρέπει να τα λιγοστέψω. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ημερομηνία που ξεκίνησα, αλλά τέτοια μέρα άρχισα να καταγράφω το τι τρώω κάθε μέρα. Εντάξει, δεν ήμουνα ποτέ της μεγάλης λεπτομέρειας. Αν έτρωγα π.χ. ένα σοκολατάκι, δεν είχα μπλοκάκι να το σημειώσω ώστε να το περάσω στο διατροφολόγιο. Έτσι κι αλλιώς η συμφωνία ήταν πως η διαδικασία θα περιλάμβανε ρύθμιση του μεταβολισμού χωρίς ανατροπή του διατροφολογίου. Δηλ. χωρίς να ανατραπούν οι συνήθειες για τα φαγητά που έτρωγα (που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν κακά αν τα έβλεπες συνολικά). Κι έτσι έγινε.

Όπως έγραφα και το Μάρτη, πρόθεσή μου ήταν να επανέρχομαι σε τακτά διαστήματα για να ενημερώνω για τις εξελίξεις. Μιας και είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο να χάνονται κιλά τα οποία όμως να επανέρχονται σε λίγο διάστημα. Και μάλιστα, όσες φορές έχασα κιλά έτσι, όταν επανήλθαν ήταν πολύ περισσότερα. 3 έχανα, 4 έπαιρνα. Κι αν αυτό το κάνεις κάμποσες φορές, αντί να βγεις κερδισμένος βγαίνεις απελπιστικά χαμένος αφού μπορεί να πάρεις καμιά 10αριά κιλά, γιατί αδυνατίζεις:) Έτσι, το μεγάλο στοίχημα σε μια τέτοια διαδικασία είναι τα κιλά που θα χαθούν να μην επανέλθουν. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον το ποια είναι η εξέλιξη.

Στην περίπτωσή μου η εξέλιξη αυτή είναι καλή. Στις 18/12/2012 είχα ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία πριν καμία βδομάδα, αλλά τότε έκανα την πρώτη μου καταγραφή. Στο κέντρο είχαμε κάνει κάποιες συζητήσεις για το πώς θα πρέπει να τρώει κάποιος σωστά, τι θα πρέπει να προσέχει πρώτιστα (να τρώει τακτικά, κάθε τρεις ώρες περίπου, για πέντε φορές τη μέρα) και είχα πάει στο κέντρο αδυνατίσματος μετά απ' αυτό, μετά δηλαδή την πρώτη "εφαρμογή" των οδηγιών. Εκεί με είχαν ζυγίσει και έχω σημειώσει 121,2 κιλά. Πρέπει να ήταν μισό με ένα κιλό κάτω απ' την αρχική ζύγιση. Με μέτρησαν και σε διάφορα σημεία, τις μετρήσεις τις έχουν εκεί, εγώ δεν έκατσα να κάνω καταγραφή. Ε, δεν είναι απαραίτητο, τα ρούχα δείχνουν την εξέλιξη.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά έχω σταθεροποιηθεί γύρω στα 100 κιλά. Από το Σεπτέμβρη με την δική μου ζυγαριά που δείχνει γύρω εκεί (μπορεί 99 μπορεί 100,5, ουσιαστικά δηλαδή στο κατοστάρι παίζει) κι όταν είχα πάει μια βόλτα από το κέντρο, η ζυγαριά έδειξε ένα ολοστρόγγυλο 100. Και αυτό το αναφέρω γιατί μπορεί από ζυγαριά σε ζυγαριά να έχει διαφορά, όπως διαφορά έχει από ώρα σε ώρα, έτσι είναι σημαντικό οι συγκρίσεις να γίνονται με καταστάσεις στις ίδιες (όσο το δυνατόν) συνθήκες.

Πολλοί γνωστοί και φίλοι με ρωτάνε: "Και πότε θα σταματήσεις τη δίαιτα;" Να σταματήσω ποια δίαιτα; Αφού δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο. Εντάξει, ίσως το μεσοδιάστημα να πρόσεχα λίγο παραπάνω τις ποσότητες ή (κυρίως) το τι έπινα. Απαραίτητο για να υπάρχει μείωση του βάρους είναι να μπαίνουν λιγότερες θερμίδες. Όμως εξίσου απαραίτητο είναι να υπάρχει και σωστή διατροφή. Που περιλαμβάνει όπως έγραψα παραπάνω τον όρο να τρώει κανείς τακτικά. Να μην παραλείπει γεύματα. 5 φορές τη μέρα οπωσδήποτε. Με μια διατροφή που θα περιλαμβάνει ποικιλία τροφών και δεν θα στηρίζεται σε ένα μόνο είδος. Και που οι ημερήσιες ανάγκες θα συμπληρώνονται κατάλληλα στο τέλος της μέρας. Π.χ. αν το μεσημέρι έχει τηγανητά, το βράδυ λίγο γιαούρτι ή ένα γαλατάκι είν' αρκετό, ενώ αν έχει όσπρια το βράδυ θα πρέπει να συμπληρωθεί με τόνο ή με κοτόπουλο ή κάτι αντίστοιχο. Αυτό λοιπόν που ορίζεται ως "σωστή διατροφή" γιατί να αλλάξει; Γιατί θα πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή;

Η υπόσχεση της εταιρίας ήταν, εκτός απ' την απώλεια κιλών και η ρύθμιση του μεταβολισμού. Πως με την εκπαίδευση του οργανισμού, αυτό που τρώω κατά προτεραιότητα θα καταναλώνεται απ' τον οργανισμό για την κάλυψη των άμεσων αναγκών και όχι για αποθήκευση λίπους. Γιατί ο στερημένος οργανισμός έχει την τάση να αποθηκεύει όταν βρίσκει, χωρίς να δίνει σημασία για καύσεις. Έτσι λένε. Κατά πόσο έχει επιτευχθεί κάτι τέτοιο, δεν μπορώ να απαντήσω. Αυτό το μετράει υποτίθεται ένα μηχάνημα που είχαν. Το τεστ που είχε γίνει στο εξάμηνο, έδειχνε λέει σημαντική βελτίωση. Από κει που η τιμή ήταν στα 440 έπεσε γύρω στα 200 (όσο πιο λίγο τόσο πιο καλά, με το 0 να είναι το άριστο). Αλλά αυτό δεν είναι άμεσα μετρήσιμα από μένα κι έτσι δεν μπορώ να πω αν και πόσο έχει αλλάξει.

Εκείνο όμως που σίγουρα ξέρω πως άλλαξε είναι πως ο οργανισμός μου έμαθε το χορτασμό. Παλιότερα, δεν μπορούσα να αφήσω φαΐ στο πιάτο, ούτε στο τραπέζι. Πηγαίναμε σε ταβέρνα, παραγγέλναμε αλά ελληνικά (δηλ. μιάμιση με δυο φορές αυτά που θέλαμε να φάμε) και στο τέλος έκανα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις (και δεν μου γλίτωνε τίποτα). Τώρα, και φαγητό μένει στο πιάτο κι αν μείνει, εκεί θα είναι και μετά από πολλές ώρες. Για παράδειγμα χτες το βράδυ, φτιάξαμε φλάμκουχεν (να γιορτάσουμε τον ένα χρόνο; μπα, απλά τα θυμηθήκαμε κι είπαμε να τα φτιάξουμε). Το δικό μου βγήκε λίγο μεγάλο. Έφαγα όσο ήθελα (ή μάλλον όσο μπορούσα) και το υπόλοιπο το άφησα. Και παρόλο που πέρασα πολλές φορές από δίπλα του και το έβλεπα και το ζήλευα, δεν είχα διάθεση να το φάω. Το στομάχι δεν ακολουθούσε το μάτι:)

Ακόμα και τον πρώτο καιρό που ο στόχος ήταν να χαθούν κιλά, πάντα υπήρχε η πρόβλεψη πως μπορεί μια μέρα να ξεφύγεις λίγο. Το θέμα είναι πώς θα το επαναφέρεις. Αν μια μέρα ξεκοιλιαστείς, την επόμενη, έχε το νου σου να κάνεις λίγο κράτει. Αλλά έλα που έχει μάθει ο οργανισμός και δεν αντέχει να ξεκοιλιάζεται. Αν ξέρεις π.χ. πως το βράδυ θα βγεις και θα φας σε ταβέρνα, έχεις δυο επιλογές: ή να πας και να βλέπεις τους άλλους να τρώνε κι εσύ να κάνεις αποχή πράγμα δύσκολο και για σένα αλλά και για την παρέα, ή να φροντίσεις το μεσημεριανό να είναι κατάλληλα ελαφρύ ώστε να εξισορροπεί τη βραδινή κατανάλωση. Προτιμώ το δεύτερο, και δεν μου φαίνεται δύσκολο. Βέβαια, αν προκύψει κάτι απρογραμμάτιστο, δεν θα πω πως θα το αποφύγω. Ίσως φάω λιγότερο (είπαμε πως δεν είναι και εύκολο να φας πολύ όταν έχεις ξεμάθει) ίσως την επόμενη κάνω οικονομία, εν πάση περιπτώσει, είπαμε, κρατάω ισορροπία.

Το θέμα για μένα ήταν να χάσω κάμποσα κιλά. Το πόσα, ποτέ δεν έβαλα αριθμητικό στόχο (αν και, από το κέντρο μου είχαν πει πως θα είναι μέχρι 20 κιλά, και έπεσαν μέσα). Από εδώ που έφτασα αν έχανα και καμιά 10αριά ακόμα δεν θα είχα αντίρρηση, αλλά κι αυτά καλά είναι. Τόσο ήμουνα πριν από 25 χρόνια περίπου. Το θέμα μου είναι να μείνουν τόσα. Κι αυτό, ναι. Είναι κάτι που το έχω στο νου μου. Ζυγίζομαι τακτικά και παρακολουθώ τι γίνεται. ίσως σε μια επόμενη φάση να αποφασίσω να κατέβω κι άλλο. Μπορεί και όχι. Θα εξαρτηθεί κι απ' τις ιατρικές παραινέσεις. Αυτή τη φορά ήταν στα πλαίσια της γενικής διαπίστωσης "πρέπει να χάσεις κιλά". Που όλοι οι γύρω μου το έβλεπαν και το έλεγαν, αλλά κι εγώ το διαπίστωνα.

Τώρα η άποψη είναι: "πώς αδυνάτισες τόσο;" Γιατί τα 20τόσα κιλά λιγότερο φαίνονται. Ας πούμε παλιότερα είχα πανταλόνια 52 νούμερο που είχαν αρχίσει να μην μου κάνουνε κι άρχισα ν' αγοράζω 54άρια. Τελευταία πήγα να πάρω κι έπιασα στο χέρι μου 50άρι, με το σκεπτικό πως, ε, αφού έχασα να πάρω κάτι μικρότερο. Το δοκιμάζω και το βρίσκω μεγάλο. Και καταλήγω στο 48άρι. Μια χαρά. Κι άλλα τέτοια!