Απολύσεις στο δημόσιο

Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στην τρόικα να διώξει 15.000 δημόσιους υπάλληλους. Και πού θα βρει τόσους; Απ' τους εκπαιδευτικούς. Το λένε τα στοιχεία που προκύπτουν το τελευταίο διάστημα, το λένε και σχετικές ιστοσελίδες. Για όποιον δεν πιστεύει πως έτσι είναι τα πράγματα, παραθέτω μερικά στοιχεία απ' τις εκτιμήσεις που βγαίνουν αυτόματα, από το σύστημα, για κάποιο ΠΥΣΔΕ (συμβούλιο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), θα τα σχολιάσω κι από κει και πέρα ο καθένας βγάζει εύκολα τα συμπεράσματά του. Να πω εδώ, πως δεν θυμάμαι πώς έφτασαν αυτά τα στοιχεία στα χέρια μου. Τα βρήκα σε ένα μέιλ, αλλά δεν θυμάμαι από ποιον, αλλά δεν έχει και σημασία.Κάπως έτσι διαμορφώνονται οι καταστάσεις και στα άλλα μέρη σύμφωνα με αυτά που κυκλοφορούν. Γίνονται διάφορες προσπάθειες να αλλάξουν τις εντυπώσεις, αλλά η ανησυχία σε μας τους ενδιαφερόμενους δεν περνάει με τέτοια μιας και το παρελθόν είναι γεμάτο από διαβεβαιώσεις που διαψεύστηκαν.

Ας δούμε όμως τα στοιχεία: Στη συγκεκριμένη περιοχή υπηρετούν σήμερα με οργανική θέση 672 εκπαιδευτικοί δευτεροβάθμιας. Σύμφωνα με τους αυτόματους αλγόριθμους που κάνουν τους υπολογισμούς απ' αυτούς περισσεύουν ο 226 δηλαδή περίπου το ένα τρίτο. Παράλληλα υπάρχουν και 43 κενές θέσεις που πρέπει να έρθουν από άλλες περιοχές να τις καλύψουν. Βέβαια, υπάρχουν κι άλλες στήλες για συμπλήρωση, για εκτίμηση από το ίδιο το συμβούλιο, από τον διευθυντή του συγκεκριμένου νομού και τρίτη από τον περιφερειακό, ενώ δεν αναφέρει πως στο τέλος, όλα αυτά τα νούμερα θα πεταχτούνε από το υπουργείο το οποίο και θα κάνει τις μετακινήσεις που θέλει με άγνωστα κριτήρια (ανάλογα ποιους θέλουμε να βολέψουμε). Γιατί το λέω αυτό; Γιατί όλα τα χρόνια αυτό γίνεται, γι' αυτό και υπάρχουν αυτές οι ανισομέρειες.

Τι θα γίνουν αυτές οι 226 + 43 θέσεις; Γιατί το πρόγραμμα κάνει αφαίρεση και βγάζει 183 μόνο θέσεις πλεόνασμα, αλλά στην πραγματικότητα επειδή δεν μιλάμε για άψυχα αντικείμενα αλλά για ανθρώπους, πρόβλημα υπάρχει για 269. Ίσως βέβαια κάποιες καλυφθούν από μεταθέσεις θα πει κάποιος. Μπα... Πού τέτοιο πράγμα. Αφού τα μηνύματα από όλες τις μεριές (και από το υπουργείο) είναι πως οι φετινές μεταθέσεις θα είναι ελάχιστες. Πράγμα που σημαίνει πως πολλοί απ' αυτούς τους πάνω από 250 εκπαιδευτικούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα πρέπει να μετακομίσουν υποχρεωτικά (και σύμφωνα με κανόνες που ακόμα είναι υπό επεξεργασία!) αρχικά σε (ή από) διπλανό νομό (αν βρεθεί κάποιος που να έχει κενά στη συγκεκριμένη ειδικότητα, πράγμα δύσκολο αν δούμε πως αυτοί είναι κατά κύριο λόγο γυμναστές, πληροφορικοί, φιλόλογοι, μαθηματικοί και φυσικοί, δηλαδή οι πιο κοινές ειδικότητες απ' τις οποίες οι δυο πρώτες έρχονται πρώτες στις δημοσκοπήσεις για τα πλεονάσματα). Σε δεύτερη φάση θα πρέπει να μετακινηθούν σε οποιαδήποτε περιοχή στην Ελλάδα (με την ίδια προϋπόθεση, να βρεθούν δηλ. κενά κλπ). Και σε τρίτη; Μα να απολυθούν. Τι άλλο;

Γεννάται βέβαια το ερώτημα: πράγματι περισσεύουν τόσο πολλοί; Πώς γίνεται; Δηλαδή τόσοι άνθρωποι τόσον καιρό ήταν χωρίς αντικείμενο εργασίας; Ε, τότε καλά θα κάνουν να απολυθούν. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Όλοι δούλευαν. Τότε πώς βγαίνουν αυτά τα (τεράστια_ πλεονάσματα; Απλούστατα: με αλχημείες. Για παράδειγμα: Οι διευθυντές έχουν σημαντικά μειωμένο ωράριο. Όταν όμως ο υπολογισμός των διαθέσιμων ωρών εργασίας προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό του αριθμού των διαθέσιμων εκπαιδευτικών επί το "μέσο" ωράριο των είκοσι διδακτικών ωρών (και κάτι)  Βλέπετε, οι διευθυντές (και όχι μόνο, κι οι σύμβουλοι και άλλα στελέχη) κρατάνε την οργανική τους θέση παρόλο που πάντα θα χρειάζεται ένας διευθυντής για κάθε σχολείο. Και οι μετακινήσεις γίνονται με βάση αυτές. Θα μετακινηθούν δηλαδή κάποιοι σήμερα, αλλά θα παρουσιαστούν κενά στη θέση που θα αφήσουν. Βέβαια αυτά θα είναι "λειτουργικά". Που θα καλυφθούν με αποσπάσεις ή δεν ξέρω κι εγώ πώς.

Εν τω μεταξύ, στις θρυλούμενες ρυθμίσεις, οι μετακινήσεις λέει δεν θα έχουν εφαρμογή σε όσους έχουν πάνω από 12 χρόνια υπηρεσίας. Δεν τους έπιασε τους κυβερνώντες ή συμπόνια για τους παλιούς. Απλά εφαρμόζουν την τακτική του διαίρει και βασίλευε με έναν τρόπο που τον έχουν χρησιμοποιήσει ξανά στο παρελθόν και με επιτυχία. Γιατί προσφέρει ένα μαξιλάρι σε όσους έχουν πάνω από 12 χρόνια, περιμένοντας να μην αντιδράσουν στα μέτρα. Βέβαια, αν δεν τους βγει με το 12 και αύριο το κάνουν 15 ή 20 ή δεν ξέρω κι εγώ πόσο (κι αν έχει γίνει δεκτό ένα νούμερο γιατί να μην γίνει και κάποιο άλλο). Κάπως έτσι πριν κάμποσα χρόνια έγινε με τον ΟΤΕ (κι όχι μόνο, αλλά εκεί ήταν πιο μαζικά). Που οι παλιοί εξασφάλισαν καλές συντάξεις και εφάπαξ με 20 - 25 μόνο χρόνια υπηρεσίας (αντί τα 35) για εθελούσια αποχώρηση αφενός και αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις για τους νέους εργαζόμενους αφετέρου.

Το ίδιο σενάριο εγώ το έχω ζήσει κι ακόμα πιο παλιά. Όταν δούλευα σε εταιρία (πριν το '90 δηλαδή). Η εταιρία αυτή πρακτόρευε στην Ελλάδα μια άλλη, διεθνή. Και πήγαινε καλά. Ώσπου κάποια μέρα η "μαμά" αποφάσισε να εξαγοράσει τους πράκτορες και να δουλέψει στην Ελλάδα μόνη της, κάτι που ήταν αναμενόμενο (αφού ο κύκλος εργασιών είχε διευρυνθεί). Κι έρχεται ένας νέος  αγγλοσπουδαγμένος διευθυντής. Από τα πρώτα μέτρα που πήρε ήταν να δείξει πως εμείς είμαστε ανίκανοι. Μας έβαλε να καταγράφουμε κάθε ένα τέταρτο της ώρας(!) σε ένα χαρτί το τι κάναμε το προηγούμενο τέταρτο για να μας αποδείξει πως δεν δουλεύαμε όσο έπρεπε. Εγώ είχα αντιδράσει ποικιλοτρόπως (ήμουνα και στέλεχος της εταιρίας υποτίθεται) κι έτσι αποφάσισε να δείξει πυγμή και μου στέλνει την απόλυση. Μόνο που μια απόλυση κοστίζει. Με πλήρωσε 3 μισθούς. Αλλά ήμουν και τυχερός. Γιατί είπε αργότερα πως θα φύγουν όλοι οι παλιοί αλλά άλλον δεν πληρώνει. Θα τους κάνει τον βίο αβίωτο και θα τους αναγκάσει να φύγουν μόνοι τους. Και πράγματι σήμερα μόνο ένας απ' το τότε προσωπικό ξέρω να δουλεύει ακόμα σ' αυτή την εταιρία! Η οποία έχει μεγαλώσει κι άλλο, βέβαια.

Συμπέρασμα: οι εκπαιδευτικοί είχαμε μέχρι σήμερα κάποια αντικειμενικά συστήματα: Για διορισμούς (που καταργήθηκε το 97 επί Αρσένη) και για μετακινήσεις και τοποθετήσεις (που έμενε ακόμα). Τα περιθώρια για μαγειρέματα από το υπουργείο ήταν ελάχιστα. Αφού βγήκε στον αέρα μια εκστρατεία συκοφάντησης περί βολεμένων κλπ τώρα ερχόμαστε στο ζουμί. Κανένας δεν θα είναι πια σίγουρος για τη θέση του. Ο όποιος "υπηρεσιακός παράγοντας" θα μπορεί να του κάνει τέτοια καψόνια που δεν θα χρειαστεί να απολυθεί. Θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από μόνος του. Κι έτσι και οι μειώσεις προσωπικού θα γίνουν και η κυβέρνηση θα λέει πως δεν απόλυσε κανέναν και θα έχει αλλάξει ντε φάκτο τους όρους εργασίας στο δημόσιο αφού βάζοντας χέρι και στους εκπαιδευτικούς που είμαστε η μεγαλύτερη ομάδα δημοσίων υπαλλήλων έχει αποδομήσει το στάτους όλων. Όλα μέλι γάλα.

Όλα;