Πατάτες τηγανητές

Πατατούλες τηγανητές το σημερινό θέμα. Τι κι αν είναι ένα πολύ διαδεδομένο φαγητό. Τόσο που, πολλές φορές, αν θέλουμε να πούμε πως κάποιος είναι τελείως άσχετος με την κουζίνα λέμε πως αυτός δεν μπορεί να τηγανίσει ούτε πατάτες. Ακόμα χειρότερα είναι βέβαια με τα βραστά αυγά, αλλά γι' αυτά μια άλλη φορά. Πώς λοιπόν φτιάχνουμε τηγανιτές πατάτες; Η συνταγή είναι για πατάτες στη φριτέζα (κι ας έχει ετικέτα τηγάνι). Που χρειάζεται πολύ λάδι για το τηγάνισμα αλλά αφενός μεν οι πατάτες σ' αυτήν γίνονται πιο νόστιμες αλλά επίσης και πιο υγιεινές, όταν η θερμοκρασία του λαδιού είναι αρκούντως ψηλή, δεν πίνουν πολλά λάδια τα τηγανητά μας. Επίσης το λάδι δεν είναι μιας χρήσης. Αν τις προτιμάει κάποιος σε τηγάνι, πρέπει να έχει υπομονή να κάψει καλά το λάδι (δεν υπάρχουν βαθμοί). Το τι είδους λάδι θα είναι υπάρχουν αρκετές αντικρουόμενες απόψεις. Εγώ χρησιμοποιώ ελαιόλαδο, μου έχει αρκετό στη διάθεσή μου η μάνα μου!

Μεταφορές στην Κύπρο

Για να πας στην Κύπρο χρειάζεσαι αεροπλάνο. Κάποτε πήγαινε και βαπόρι (με πολλλλλλές ώρες ταξίδι βέβαια, αλλά πήγαινε). Τώρα πια όχι εκτός κι αν έχεις δικό σου. Μιας και το δικό μου βαπόρι είναι χαλασμένο λοιπόν, πήγαμε με αεροπλάνο. Δυο αεροδρόμια λειτουργούν στο νησί. Της Πάφου και της Λάρνακας. Υπάρχει και της Λευκωσίας που όμως δεν λειτουργεί από το 1974 αφού βρίσκεται στην ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στα κατεχόμενα και στην ελεύθερη Κύπρο.

Στην Πάφο πάνε λίγες πτήσεις. Το χρησιμοποιεί η Ράιανεαρ (Ryanair που πετάει απ' την Ελλάδα από Θεσσαλονίκη και Άραξο), η Ίζυτζετ (Easyjet) και γενικά εταιρίες χαμηλού κόστους. Το αεροδρόμιο της Λάρνακας είναι μεγαλύτερο κάπως, αλλά όχι ιδιαίτερα. Πάνε περισσότερες πτήσεις αλλά μη φανταστεί κανένας κάτι το τρομερό. Στην φωτογραφία π.χ. έχει τις πτήσεις των επόμενων 20 ωρών για τη μέρα που φεύγαμε. Βέβαια, τώρα που ανοίγει ο καιρός και το τουρισμός αυξάνει πληθαίνουν και οι πτήσεις. Πάντως, παρόλο που είναι μικρό έχει όλα τα απαραίτητα. Φυσούνες κλπ. Και αρκετά γκισέ για τσεκ ιν. Αλλά αεροπορικές φωτογραφίες σε επόμενη ανάρτηση.

Πουρέκια με αναρή

Τις τελευταίες μέρες βρέθηκα στην Κύπρο. Για ειδές καιρό που διάλεξε θα μου πείτε. Τι να κάνουμε, έτσι ήταν το πρόγραμμα. Με την ευκαιρία που βρίσκεται ο Δημήτρης εκεί (υπηρετεί στην ΕΛΔΥΚ) και με την ευκαιρία του τριημέρου είπαμε να τον δούμε αυτόν, να δούμε και το νησί. Τα είχαμε κλείσει από το Γενάρη περίπου και τα τελευταία γεγονότα εκεί μας σόκαραν λίγο, αλλ' απ' την άλλη δεν ήταν και να το ακυρώσουμε. Έτσι πήγαμε (και καλά περάσαμε). Θα τα πούμε αργότερα αυτά, τώρα θα παρουσιάσω έναν κυπραίικο μεζέ που έφαγα στο σπίτι της Τζένης. Έχω συγγενείς εκεί, ένας αδερφός της γιαγιάς μου είχε παντρευτεί με Κυπραία στην Τανζανία(!) και  τα παιδιά του ήταν άλλα στην Ελλάδα, άλλα στην Κύπρο κι άλλα στην Αφρική. Τα παιδιά  τους (τα δεύτερα ξαδέρφια μου) το ίδιο. Και με την ευκαιρία που βρέθηκα στο νησί είπα να τους δω (αρκετούς). Στο σπίτι λοιπόν που πήγα η Τζένη μας κέρασε διάφορα τοπικά μεζεδάκια: Λιοτή (= ελιοπιτάκια), πιτάκια με χαλούμι (γνωστό είδος κυπριακού τυριού) και πουρέκια με αναρή (= μπουρεκάκια με μυζήθρα). Αυτά τα τελευταία δεν είναι αρμυρά αλλά γλυκά. Μας άρεσαν πολύ, πήρα τη συνταγή και την παρουσιάζω έτσι όπως την πήρα, πριν τη δοκιμάσω.

Πατάτες αλά Γερμανικά (Bratkartoffeln)

Πρόκειται για τις λεγόμενες στα γερμανικά μπράτκαρτοφελν (Bratkartoffeln). Τη συνταγή την είχα δώσει στο παλιό μπλογκ και την επαναλαμβάνω τώρα, χωρίς ιδιαίτερες προσθήκες. Είναι μια άλλη εκδοχή απ' τις πατάτες αλά Σοφία, καθόλου διαιτητική όμως αυτή. Το κοινό είναι η ιδέα η πατάτα να βραστεί πριν τηγανιστεί ή μπει στο φούρνο ώστε να φτιαχτεί πολύ πιο γρήγορα και χωρίς να πιει πολλά λάδια (ή βούτυρα!).

Ομελέτα

Για το φίλο Δημήτρη που τη ζήτησε.
Συνταγές έχω πολλές κι ήταν όλες μαζεμένες σε ένα αρχείο. Εκεί μάζευα όλες τις συνταγές μου κι όσες έφτιαχνα και μου άρεσαν και πέρναγαν το τεστ γευστικής δοκιμής :) έβαζα ένα αστεράκι μπροστά από το όνομα της συνταγή. Μετά τα αρχεία έγιναν δύο: ένα με τις παλιές συνταγές κι ένα μ' αυτές που ήταν για να δοκιμαστούν. Όταν άρχισα το μπλογκ τα αρχεία έγινα τρία. Γιατί τώρα είχα και ένα που απ' τις παλιές παίρνω και βάζω εδώ και θέλω να ξέρω τι έβαλα και τι όχι. Και προχθές που μίλαγα με το Δημήτρη στο τηλέφωνο μου λέει βάλε και καμιά εύκολη ρε. Π.χ. δεν θυμάμαι πώς φτιάχνεται η ομελέτα :)) Έτσι προέκυψε η σημερινή δημοσίευση. Γι' αυτό και δεν έχει φωτογραφία αφού δεν έφτιαξα ομελέτα πρόσφατα. Τα τρία αυγά είναι για δυο άτομα σύμφωνα με τη δική μου συνήθεια, αλλά μπορεί να τα φάει άνετα και ένας. Επίσης αντί για το τηγάνι, γίνεται και στο φούρνο. Σε ταψάκι και φούρνισμα, οπότε δεν θέλει και γύρισμα. Έτσι την έφτιαχναν στο εστιατόριο του πανεπιστημίου που έφτιαχναν 800 - 1000 μερίδες!

Μπακαλιάρος τηγανητός

Εικοστή πέμπτη Μαρτίου μεθαύριο και η παράδοση απαιτεί ψάρι. Και το πιο συνηθισμένο ψάρι για κείνη τη μέρα είναι ο μπακαλιάρος. Με συνοδεία σκορδαλιάς συνήθως. Κι όταν λέμε μπακαλιάρος εννοούμε παστός μπακαλιάρος. Που για να τον μαγειρέψεις πρέπει πρώτα να τον ξαλμυρίσεις καλά. Κι όχι μόνο. Πρέπει και να τον καθαρίσεις απ' την πέτσα αλλά και τα κόκαλα (που των ψαριών εμείς στο χωριό μου τα λέμε άγανα κόκαλα έχει το κρέας). Γιατί με είχαν καλέσει κάποτε να μου κάνουν το τραπέζι μετά την παρέλαση κι ο μπακαλιάρος που σερβιρίστηκε δεν τρωγότανε. Είχε και τα τρία κακά!

Διατροφή

Στο παλιό μου μπλογκ υπήρξε μια ανάρτηση που διαβάστηκε πολύ και διαβάζεται ακόμα. Και ήταν για κάτι που είχε συνέχεια, πράγμα που με έκανε να γράψω δυο -τρία συμπληρώματα (αν και σ' αυτά πήγαν πολύ λιγότεροι). Κάπως έτσι φιλοδοξώ να γίνει και μ' αυτό το θέμα. Όχι ως προς τον αριθμό των αναγνωστών αλλά ως προς την ύπαρξη συνέχειας. Το θέμα είναι η "διατροφή" με τη μοντέρνα σημασία της λέξης που έγραφα στο προηγούμενο. Που τα αποτελέσματά της μέχρι σήμερα είναι καλά, αλλά ούτε ολοκληρώθηκε ο στόχος που τέθηκε αλλά κι όταν ολοκληρωθεί το τι θα γίνει αργότερα είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και γι' αυτό έγραφα παραπάνω πως θα υπάρξει συνέχεια στο σημερινό θέμα μιας και θα ενημερώσω το πώς πήγε η όλη διαδικασία μέχρι το τέλος της αλλά και τι θα γίνει μετά από ένα ή δυο ή παραπάνω χρόνια, μιας και δεν αρκεί να χάσει κάποιος κιλά, υπάρχουν διάφοροι τρόποι, το θέμα είναι να μην τα ξαναπάρει.

Χυλός για τηγάνισμα

Διάφορα που θέλω να τηγανίσω τα τυλίγω πρώτα σε χυλό. Αυτός π.χ. μπορεί ένας συνδετικός ιστός για να μαζέψει τα νερά από γύρω απ' αυτό που θα τηγανίσω (κάτι που μπορώ να το πετύχω και με απλό αλεύρωμα). Π.χ. στο μπακαλιάρο ή τα λουλουδάκια που μου έρχεται πρόχειρα. Ή μπορεί να προστεθεί από γύρω για περισσότερη γεύση π.χ. στα κολοκύθια ή τις μελιτζάνες.

Τα πάχη μου τα κάλλη μου

Σεντόνι μου βγαίνει το σημερινό θέμα. Γράφω, γράφω και τελειωμό δεν έχει. Έτσι αποφάσισα να το κόψω στα δύο. Ένα που να δημοσιευτεί σήμερα κι ένα κομμάτι που θα ολοκληρωθεί και θα ανέβει αύριο ή μεθαύριο. Μ' αυτόν τον τρόπο εκβιάζω και τον εαυτό μου να προχωρήσει στην ολοκλήρωση μιας και το έχω ξεκινήσει κάμποσο καιρό τώρα, αλλά πού να τελειώσει. Όμως δεν γίνεται να σέρνεται ακόμα, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει. Το μέγεθος όμως είναι διπλά ανασταλτικός παράγοντας. Τόσο για το γράψιμο όσο και για το διάβασμά του στο μέλλον. Έτσι η μόνη λύση είναι να χωριστεί. Έστω κι αν αυτό μου φαίνεται δύσκολο. Ας ανέβει, λοιπόν, σήμερα η προϊστορία, το τι προηγήθηκε και θα ακολουθήσει και το δεύτερο μέρος με το πώς αντιμετωπίστηκε (που είναι και το πιο ενδιαφέρον). Και τα δυο κομμάτια πάντως αναφέρονται στη διατροφή. Όχι γενικά στο πώς διατρέφεται κάποιος αλλά πώς αυτό γίνεται στοχευμένα ώστε να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Σκορδαλιά

Η σκορδαλιά (ή αλιάδα) χρησιμοποιείται ως συνοδευτικό. Είτε σαν σάλτσα, πιο αραιή συνήθως πάνω από παντζάρια ή αμπελοφάσουλα είτε σφιχτή σαν πουρές δίπλα από τηγανιτά, μπακαλιάρο ή γαλέο ή και μελιτζάνες ή ακόμα κι από κρεατικά. Είναι των ημερών, τη Δευτέρα θα έχει την τιμητική της. Σίγουρα η σκορδαλιά θέλει σκόρδο (θεωρείται αυτονόητο γι' αυτό και η παροιμία για κάτι που είναι τελείως απαραίτητο λέει πως χωρίς αυτό είναι "σαν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο") έχει για βάση ψωμί ή πατάτα. Είναι θέμα προτίμησης αν και αυτή με την πατάτα γίνεται συνήθως σφιχτή όπως και το πόσο δυνατή θα είναι. Γενικά 3 - 4 σκελίδες σκόρδο είναι αρκετές. Και σκελίδες είναι τα κομμάτια που χωρίζεται το σκόρδο (το κεφάλι). Η διευκρίνιση γιατί πολλά χρόνια πριν κάπου είχαμε πάει βόλτα και προσφέρθηκε μια φίλη να μας έχει έτοιμο φαγητό που είχαμε στο νου μας πως θα περιλάμβανε και σκορδαλιά. Δεν ήξερε πώς να τη φτιάξει και ζήτησε οδηγίες. της είπαμε λοιπόν να βάλει δυο - τρεις σκελίδες. Αυτή δεν ήξερε τι είναι οι σκελίδες οπότε καθαρίζει ένα κεφάλι σκόρδο, ξεκινάει το δεύτερο, πολύ της φάνηκε, σταμάτησε. Κι όταν μπήκαμε στο σπίτι το καταλάβαμε πως κάτι έτρεχε αφού η μυρωδιά είχε κατακλύσει τα πάντα!

Μάφιν Σοφίας

Πολλές συνταγές με μάφιν πέσανε. Η μία φέρνει την άλλη. Μιλάγαμε για πρωινό, η Σοφία πρότεινε μάφιν και είπε πως θα μου στείλει μια συνταγή, τελικά μου έστειλε δύο. Τη μια με τα εντελώς διαιτητικά την έδωσα τις προάλλες, να δώσω και την άλλη σήμερα, να ολοκληρώσω! Κι αυτή είναι σχετικά λάιτ, αν μειωθεί δε και η ζάχαρη στο μισό, όπως προτείνεται, γίνεται ακόμα πιο διαιτητική. Ή μπορεί να φτιαχτεί το μείγμα με τη μισή ζάχαρη, να μπουν κάποια μάφιν σε φορμάκια, να προστεθεί κι άλλη ζάχαρη στο υπόλοιπο μείγμα και να γίνουν δυο ειδών ανάλογα πόσο γλυκά τα θέλει κανένας. Κι εδώ ισχύει η παρατήρηση που έγινε και στις άλλες συνταγές: να μην ανακατευτούν τα υλικά για πολλή ώρα και να μην χρησιμοποιηθεί μίξερ. Μόνο με ένα κουτάλι και ίσα - ίσα για να γίνει η ανάμειξη! Κι εδώ (ή μάλλον πολύ περισσότερο εδώ) μπορεί να προστεθούν σταφίδες ή σταγόνες σοκολάτα (όπως στη φωτογραφία) ή κανέλα (οπότε περισσεύει η βανίλια) ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξη του καθενός (ή με ποικιλία γεύσεων σε τμήματα του μείγματος:) ).

Γιουβαρλάκια

Τα γιουβαρλάκια είναι από τα πρώτα φαγητά που έμαθα να φτιάχνω. Από τα πρώτα που είχε το τετράδιο που μου είχε φτιάξει η μάνα μου. Είναι ένα εύκολο φαγητό, το μόνο που έχεις να προσέξεις είναι να βράζει το νερό όταν τα ρίχνεις μέσα. Κι είναι ένα φαγητό με ουσία. Κρέας σχεδόν καθαρό. Ελάχιστο ρύζι είναι το μόνο επιπλέον που έχουν. Το μέγεθος είναι προσωπικό γούστο. Εγώ προτιμώ τα μικρά. Ακόμα κι αυτό που λέω παρακάτω, σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού, κι αυτά τα θεωρώ μεγάλα. Μικρού καρυδιού το καλύτερο. Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο που μας τα σέρβιραν τρία ή τέσσερα γιουβαρλάκια η μερίδα. Με τίποτα. Όμως από το πανεπιστήμιο μου έμεινε το συνοδευτικό: σαλάτα λάχανο και φέτα!

Ταραμοσαλάτα

Μεζές των ημερών υποτίθεται η ταραμοσαλάτα. Την Καθαροδευτέρα θα έχει την τιμητική της. Έτσι αποφάσισα να δώσω σήμερα τη συνταγή της για όποιον θέλει να τη φτιάξει το ίδιος για τις μέρες αυτές. Και το γράφω έτσι γιατί είναι ένα συνοδευτικό που εμάς μας αρέσει και την τρώμε όλο τον χρόνο. Έστω κι αν έχουμε μια διαφωνία με τη Μαρία. Εμένα μ' αρέσει να την φτιάχνω ο ίδιος με άσπρο ταραμά, της Μαρίας της αρέσει ο ετοιματζίδικος που είναι ροζ. Στην πραγματικότητα, το όνομα "ταραμάς" το δικαιούται μόνο ο άσπρος που θεωρείται και ποιοτικά ανώτερος. Ο άλλος είναι, λέει, παρόμοιο παρασκεύασμα αυγών ψαριού με προσθήκη χρωστικής. Η διαφορά τους φαίνεται και στην τιμή τους: ο άσπρος κοστίζει 4 - 5 φορές περισσότερο.

Λαχανοντολμάδες

Οι λαχανοντολμάδες είναι ένα φαγητό που θέλει αρκετή δουλειά. Και η δουλειά πληθαίνει όταν τους φτιάχνεις μικρούς. Συνήθως στα εστιατόρια η μερίδα έχει μέσα τρεις, άντε τέσσερις. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς είπαμε να μαζευτούμε οι συνήθεις ύποπτοι και να υποδεχτούμε τον καινούριο χρόνο. Τις μέρες εκείνες ήταν κι η μάνα μου στο σπίτι και προσφέρθηκε να μας φτιάξει λαχανοντολμάδες για να ενισχύσουμε το μενού που θα βγάζαμε. Η ποσότητα θα ήταν αρκετή και έμειναν και για την επομένη. Εντωμεταξύ  είχαμε ήδη ξεκινήσει δίαιτα και ενημερώσαμε τη διαιτολόγο μας για την πρόθεση να φάμε λαχανοντολμάδες για μεσημεριανό. Εντάξει μας λέει, αλλά όχι πάνω από τρεις. Μα είναι μικροί της λέμε. Καλά, μέχρι 10 μας ανεβάζει την ποσότητα. Δεν μπορούσε να διανοηθεί το πόσο μικροί θα ήταν. Τελικά εμείς στη μερίδα μας βάλαμε καμιά 25αριά!

Αυγολέμονο Σάλτσα

Ουσιαστικά η σημερινή πρόταση είναι για μια αραιή μπεσαμέλ. Που εκτός των άλλων όμως έχει και αρκετό λεμόνι. Είναι παραλλαγή από το απλό αυγολέμονο, πιο δεμένο (και γίνεται και πιο πολύ). Το προτιμώ καλύτερα για ντολμαδάκια, λαχανοντολμάδες κλπ.

Τυροπιτάκια Μαίρης

Θα έλεγα καλύτερα τυροπιτάκια Μαίρης εκτελεσμένα από τη Μαρία. Λοιπόν η φίλη μας η Μαίρη βρίσκει πολλές συνταγές ενδιαφέρουσες. Συνήθως τις ανταλλάσσουμε όταν καθόμαστε τα βράδια στη θάλασσα. Έτσι πειραματίζομαι με τις ιδέες της και βγαίνει ως συνήθως ένα καλό αποτέλεσμα. Η συγκεκριμένη συνταγή είναι από τις αγαπημένες μου, γιατί βγαίνει πάντα στάνταρ η ζύμη. Συνήθως φτιάχνω τυροπιτάκια, αλλά μπορεί να γεμιστεί με λουκανικάκι ή ελίτσες ή σπανάκι. 'Άλλη ιδέα της Ειρήνης είναι σε γλυκό, δηλαδή γεμισμένη με μερέντα!! Έχει ενδιαφέρον ο συνδυασμός το αλμυρό με το γλυκό. Όταν λοιπόν φτιάχνουμε μια δόση από τη ζύμη αυτή, μπορεί να παρουσιάσουμε μια πιατέλα που να είναι για πολλά γούστα.

Θεωρήσεις βιβλιαρίων ΟΠΑΔ

Η κυβέρνηση προσπαθεί να μειώσει τα έξοδά της. Θεμιτό. Αλλά όταν αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ακυρώνεται στην πράξη η προσφορά υπηρεσιών τότε είναι πρόβλημα. Το να θέλει να έχει πιο συγκεντρωμένες τις υπηρεσίες τι το πιο λογικό. Αυτό όμως έχει και τα όριά του. Αυτό που θα γκρινιάξω σήμερα είναι αυτό που έχει γίνει με τη συγκέντρωση των υπηρεσιών του ΟΠΑΔ στην Αττική και τη διαδικασία για την θεώρηση των βιβλιαρίων των προστατευόμενων μελών. Τα βιβλιάρια για την υγειονομική περίθαλψη των δημοσίων υπαλλήλων θεωρούνται από τους προϊσταμένους της υπηρεσίας του καθενός. Το ίδιο γίνεται και για τα ανήλικα προστατευόμενα μέλη. Αλλά για τα άνω των 18 χρειάζεται διπλή θεώρηση. Μια από τον προϊστάμενο και μια από τον οργανισμό ώστε να ελέγχεται αν πράγματι το δικαιούνται ή όχι (αν και δεν είναι και πολλές οι τελευταίες περιπτώσεις).

Μάφιν διαιτητικά (Σοφίας)

Η Σοφία λοιπόν μου έστειλε την συνταγή για τα διαιτητικά μάφιν που μου είχε υποσχεθεί. Είναι χωρίς αυγό π.χ., με κλεμμένη λίγο τη ζάχαρη κλπ. Το καθένα είναι με γύρω στις 200 θερμίδες, ότι πρέπει για πρωινό. Μπορεί να προστεθούν σταφίδες ή σταγόνες σοκολάτα ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξη του καθενός (αλλά ανεβάζοντας και τις θερμίδες!). Εγώ τα έφτιαξα ακολουθώντας ακριβώς τη συνταγή, μόνο που τα έκανα 8 κομμάτια, τα 6 μου φάνηκαν αρκετά μεγάλα. Αλλά τελικά και τα 6 μια χαρά θα ήταν! Επίσης διαπίστωσα πως τα 3/4 του φλιτζανιού για τη ζάχαρη είναι πολύ. Την έκοψα στο 1/2.

Εγχείρηση διόρθωσης μυωπίας

Η Ειρήνη έκανε επέμβαση με λέιζερ για διόρθωση της μυωπίας που είχε και έλεγε πως θα έγραφε την εμπειρία της στο μπλογκ μου (νάταν η ζήλια ψώρα...). Ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της αποκατάστασης αλλά χθες δέχτηκε πολλές επισκέψεις και το βράδυ ήταν σε υπερένταση και δεν μπορούσε να κοιμηθεί κι έτσι έκατσε και έγραψε στον υπολογιστή το σημείωμα που ακολουθεί. Δεν θέλησε να το ανεβάσει μόνη της αλλά μου το έστειλε με μέιλ για να το δημοσιέψω. Έτσι, μεταφέρω το κείμενο ως έχει, χωρίς δική μου επέμβαση. Να σημειώσω πως το κόστος είχε αποφασίσει να το καλύψει μόνη της, από τα χρήματα που είχε μαζέψει από δώρα κλπ εδώ και τόσα χρόνια. Τελικά, της ήρθε και μια γενναία οικονομική ενίσχυση από τη γιαγιά της (τη μάνα μου δηλ.). Εγώ δεν έδωσα μία!

Μάφιν (Κατερίνας)

Μάφιν και σήμερα. Τις μέρες που έφτιαξε η Ειρήνη τα άλλα, μου στέλνει η κουμπάρα Κατερίνα συνταγή για μάφιν σοκολάτας με φωτογραφία μαζί. Δεν είμαι σίγουρος αν η φωτογραφία είναι δική της (μάλλον όχι, τουλάχιστον δεν έχει την επικάλυψη που προτείνει), τα μάφιν πάντως σ' αυτήν φαίνονται πανέμορφα. Δεν τα έχω φτιάξει, έτσι δεν μπορώ να μιλήσω για το αποτέλεσμα. Προς το παρόν είναι στα υπόψην.

Μάφιν (Μαίρης)

Μάφιν. Ένα γλυκό που αρέσει σε πολλούς. Όχι, δεν είναι ελληνικό. Εγώ πρώτη φορά το δοκίμασα σε βενζινάδικο σε αυτοκινητόδρομο στη Γαλλία (τα βενζινάδικα αυτά έχουν του κόσμου τα καλά, όπως και στους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους). Είναι σαν μικρά, αυτόνομα κέικ. Και μιας και εγώ δεν είμαι φίλος του κέικ, δεν έδωσα σημασία. Έλα όμως που άρεσαν στην κόρη μου. Έψαξε λοιπόν κι έμαθε μια συνταγή από τη φίλη μας τη Μαίρη. Μου την έδωσε και την έφτιαξα κάποιες λίγες φορές, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Άμα κάτι το κάνεις ανόρεχτα... Τέλος πάντων, η Ειρήνη τα φτιάχνει ταχτικά. Πήραμε και φόρμες τόσο αλουμινένιες όσο και σιλικόνης και τα ψήνει εκεί μέσα. Ένα δείγμα τους είναι στη φωτογραφία.