Διατροφή

Στο παλιό μου μπλογκ υπήρξε μια ανάρτηση που διαβάστηκε πολύ και διαβάζεται ακόμα. Και ήταν για κάτι που είχε συνέχεια, πράγμα που με έκανε να γράψω δυο -τρία συμπληρώματα (αν και σ' αυτά πήγαν πολύ λιγότεροι). Κάπως έτσι φιλοδοξώ να γίνει και μ' αυτό το θέμα. Όχι ως προς τον αριθμό των αναγνωστών αλλά ως προς την ύπαρξη συνέχειας. Το θέμα είναι η "διατροφή" με τη μοντέρνα σημασία της λέξης που έγραφα στο προηγούμενο. Που τα αποτελέσματά της μέχρι σήμερα είναι καλά, αλλά ούτε ολοκληρώθηκε ο στόχος που τέθηκε αλλά κι όταν ολοκληρωθεί το τι θα γίνει αργότερα είναι το μεγάλο ζητούμενο. Και γι' αυτό έγραφα παραπάνω πως θα υπάρξει συνέχεια στο σημερινό θέμα μιας και θα ενημερώσω το πώς πήγε η όλη διαδικασία μέχρι το τέλος της αλλά και τι θα γίνει μετά από ένα ή δυο ή παραπάνω χρόνια, μιας και δεν αρκεί να χάσει κάποιος κιλά, υπάρχουν διάφοροι τρόποι, το θέμα είναι να μην τα ξαναπάρει.

Αλλά ας προχωρήσω στο θέμα μου που είναι πώς η "διατροφή" με βοήθησε εμένα. Πώς δηλαδή αυτή την εποχή έχω κατέβει πάλι σχεδόν στα 110 κιλά. Το ξεκίνημα έγινε το Δεκέμβρη με ένα διαφημιστικό τηλεφώνημα από εταιρία που ασχολείται με θέματα καλλωπισμού: από το να χάσεις βάρος μέχρι να σου βγάλουνε τις τρίχες όλες. Δεν ξέρω πώς έπεσε σε μένα το τηλεφώνημα, αν ήταν τυχαίο ή αν κάποιος άλλος με έδωσε, πάντως έπεσε τη στιγμή που ήμασταν σε σημείο που λέγαμε πως κάτι πρέπει να κάνουμε. Από το τηλέφωνο λοιπόν μου πρόσφεραν ένα δωρεάν έλεγχο μεταβολισμού. Να δω δηλαδή πόσο μέρος από τις τροφές που τρώω γίνεται ενέργεια και πόσο ο οργανισμός αποθηκεύει σαν λίπος για τις δύσκολες μέρες (που ποτέ δεν έρχονται).

Πήγα από κει και πριν να ξεκινήσει ο έλεγχος στο μηχάνημα με παρέλαβε μια πωλήτρια. Έτσι κι αλλιώς φαινότανε πως χρειαζόμουν κάποια παρέμβαση. Άρχισε το μπλα μπλα μέχρι να βρεθεί ο γιατρός που θα έκανε το τεστ. Όταν βρέθηκε έγινε το τεστ που ήταν απλό από δική μου πλευρά (το μόνο που χρειαζόταν ήταν να είμαι ξαπλωμένος με μια μάσκα από πάνω απ' το κεφάλι για κάνα εικοσάλεπτο). Κατόπιν συνέχισε το μπλα μπλα με νέα δεδομένα. Το τεστ μεταβολισμού μου έδειξε λέει 440 ενώ το καλό θα ήταν να είναι 0 ή και αρνητικό (δεν κατάλαβα καλά τι σημαίνουν αυτά). Η ιδέα ήταν πως μέσω διατροφής και ειδικής βοήθειας να αλλάξει ο μεταβολισμός. Αυτό εμένα μου φάνηκε παράξενο. Είναι δυνατόν να μπορείς να διορθώσεις το μεταβολισμό σου; Δεν είναι κάτι που το έχει ο καθένας μας και μένει το ίδιο ή αν γίνεται κάποια αλλαγή -προς το χειρότερο συνήθως- αυτή  γίνεται απ' τον οργανισμό, το χρόνο κλπ; Μπορεί κάποιος να παρέμβει και να προκαλέσει την επιθυμητή αλλαγή;

Το καλύτερο δε ήταν πως αυτό θα γινόταν (υποσχόταν η πωλήτρια) χωρίς να αλλάξουν ριζικά οι διατροφικές μου συνήθειες. Με έλεγχο της ποσότητας και του τι τρώγεται πότε. Έτσι ώστε να μάθει ο οργανισμός να μην αποθηκεύει λίπος με το παραμικρό. Κι αυτό μου φαινόταν αφενός απίστευτο κι αφετέρου δελεαστικό. Κι επιπλέον πως η σύμβαση που θα γινόταν θα ήταν αορίσοτυ χρόνου με την έννοια πως α) θα εφαρμοζόταν μέχρι να φτάσουμε στον επιθυμητό στόχο και β) όποτε στο μέλλον κάτι ξερυθμιζόταν θα μπορούσα να απευθυνθώ πάλι στη συγκεκριμένη για νέα παρέμβαση (χωρίς προφανώς επιπλέον κόστος). Το παραπέρα θέμα μου ήταν ποιο θα ήταν αυτό το αρχικό κόστος γι' αυτό το αποτέλεσμα. Η πωλήτρια το ξεκίνησε από πολύ ψηλά, έκανε γρήγορα μια έκπτωση 20%, εμένα μου φαίνονταν ακόμα πολλά, τόσο δηλ. που δεν το συζητούσα οπότε με την κουβέντα έγινε μια γενναία προσφορά, 50% κάτω στη νέα τιμή (σε 18 μηνιαίες δόσεις). Τη δέχτηκα αν και δεν ολοκλήρωσα τη διαδικασία εκείνη τη μέρα αφού ήθελα να το σκεφτώ ακόμα, να ωριμάσει η ιδέα μέσα μου.

Στο σπίτι η ιδέα ωρίμασε κι αποφάσισα να ακολουθήσω τη διαδικασία. Την ψιλοπαρουσίασα και στη Μαρία κι η απόφαση ήταν να το κάνουμε παράλληλα. Πήγα για να υπογράψω εγώ (που ήμουν αποφασισμένος) και να κάνω και μια δοκιμή απ' την "ειδική βοήθεια". Να δω τι ήταν αυτό το πράγμα. Τελικά ήταν ένα μηχάνημα παθητικής γυμναστικής. Μικροδονήσεις στο χώρο της κοιλιάς. Εκείνο που δεν ήξερα (και δεν το ρώτησα και δεν το είδα) ήταν πως αυτό θα γινόταν για 7 - 8 φορές μόνο. Έγιναν σε κάθε επίσκεψη (που ήταν εβδομαδιαίες) τέλειωσαν και τώρα το μόνο που έμεινε είναι η διατροφή για την οποία θα γράψω μερικά επιπλέον. Εκείνο που δεν είχε χρονικό περιορισμό ήταν οι συμβουλές για τη διατροφή.

Έχουμε και λέμε λοιπόν τις βασικές της αρχές. Πρώτα πρώτα στα πλαίσια της διατροφής τρώω 5 φορές τη μέρα. Πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό και βραδινό :). Απ' αυτά τα δύο (δεκατιανό και απογευματινό) είναι πολύ ελαφρά, συνήθως ένα φρούτο. Αλλά θεωρείται απαραίτητο να μπαίνει κάτι sτο στομάχι ώστε να μην μένει άδειο. Κάθε τρεις ώρες περίπου (δηλαδή όσο χρειάζεται να χωνέψει το προηγούμενο). Αυτό έχει σαν συνέπεια να μην ανεβοκατεβαίνει το ζάχαρο στον οργανισμό αλλά να κρατιέται σε ένα σταθερό επίπεδο. Το πρωινό, βέβαια, είναι αυτονόητο. Δεν έχω ακούσει κανέναν που να μην συμβουλεύει πως η μέρα πρέπει να ξεκινάει με έναν καλό πρωινό. Τώρα το καλό είναι και λίγο σχετικό, αλλά πάντως ένας σκέτος καφές δεν είναι αρκετός. Εγώ δεν το συνήθιζα παλιότερα. Τα τελευταία δυο χρόνια στη Γερμανία είχα καθιερώσει να τρώω κάτι το πρωί και να πίνω κι ένα ποτήρι χυμό, κι έτσι μου ήρθε εύκολο. Τις μέρες που έχω χρόνο μέχρι να φύγω στο σχολείο (σπάνια - ειδικά τότε που βιαζόμουνα να πάρω το τρένο) ή τα Σαββατοκύριακα πίνω καφέ με γάλα (ή μάλλον γάλα με καφέ) και καμιά φέτα με βούτυρο και μαρμελάδα είναι πολύ εντάξει. Τις άλλες προβληματιζόμουν τι να βάλω πέρα απ' το χυμό. Στα πλαίσια αυτά η Σοφία (η διατροφολόγος) μας έδωσε και τη συνταγή για τα διαιτητικά μάφιν που είναι ισορροπημένα για πρωινό (και τα έχουμε ταράξει).

Τα τρία λοιπόν γεύματα τα βγάζουμε εύκολα. Τι γίνεται με τα άλλα δύο; Το μεσημέρι τρώμε αυτά που τρώγαμε. Δηλαδή όχι ακριβώς, ό,τι τρώγαμε. Οι ποσότητες είναι λίγο (που λέει ο λόγος) ελεγχόμενες. Αλλά ως προς τη σύνθεση, έτσι κι αλλιώς ήταν ισορροπημένη η διατροφή μας. Εντάξει, οι τηγανητές πατάτες έχουν αραιώσει (αν και δεν θυμάμαι πότε ήταν πυκνές). Έχουν αντικατασταθεί από τις φουρνιστές (πάλι από ιδέα της Σοφίας). Όμως δεν υπάρχει φαγητό που να απαγορεύεται. Η ποσότητα είναι αυτό που μετράει. Και μακαρόνια τρώμε, και μουσακά(!) και λαδερά και όσπρια και κρεατικά και ψαρικά κι ό,τι τέλος πάντων τρώγαμε μέχρι τώρα. Δεν αισθάνθηκα ούτε μια στιγμή πως κάτι θα ήθελα να το φάω και να μην το κάνω γιατί αυτό "δεν πρέπει".

Η μεγάλη διαφορά είναι όμως με το βραδινό. Παλιότερα τρώγαμε ένα γιαούρτι ή ένα ψωμοτύρι και θεωρούσαμε πως επειδή τρώμε λίγο όλα πάνε καλά (για να μην πω πως περιμέναμε πως θα έπρεπε να χάνουμε κιόλας). Τώρα τα βραδινά έχουν εμπλουτισθεί. Εκτός απ' τα παραπάνω (που δεν τα καταργήσαμε) έχουν μπει και κοτοσουβλάκια(!) ή τονοσαλάτα ή αυγά (τα θυμόμασταν στη χάση και στη φέξη, τώρα είναι σε πιο τακτική βάση) κλπ. Δηλαδή μ' αυτόν τον τρόπο έχουμε ποικιλία και στο βραδινό μας. Μόνο που δεν είναι να σκεφτούμε τι θέλουμε σήμερα να φάμε και να καθίσουμε να φάμε. Όχι. Εδώ θέλει δουλειά. Να δούμε τι φάγαμε το μεσημέρι ώστε το βράδυ να φάμε κάτι απ' τα συμπληρωματικά του. Αν ας πούμε το μεσημέρι έχει ψάρια το βράδυ έχει ένα τοστ με τυρί και γαλοπούλα (που είναι το κατεξοχήν διαιτητικό αλλαντικό). Το μεσημέρι λαδερό; Το βράδυ τονοσαλάτα. Κρεατικό με το κλασικό γιαούρτι (με μέλι και καρύδια) και πάει λέγοντας. Γενικά φτιάχνουμε ένα πρόγραμμα για μια βδομάδα - 10 μέρες με το τι θα έχει το μεσημέρι και τι το βράδυ και το συζητάμε με την διατροφολόγο μας και το ακολουθούμε.

Το πρόγραμμα αυτό είναι γενικό. Γιατί κάποιες φορές συμβαίνει να αλλάξει για διάφορους λόγους. Αν το ξέρουμε εκ των προτέρων περνάμε την αλλαγή στο πρόγραμμα. Αλλιώς γίνονται κατάλληλες τροποποιήσεις που έχουμε αρχίσει ν' αποκτούμε εμπειρία γι αυτές :) Ας πούμε την τσικνποπένμπτη το μεσημέρι το πρόγραμμα έλεγε σαλάτα με τυρί. Γιατί το βράδυ θα είχε τσίκνισμα. Ε, μην ακυρώσουμε όλη τη δουλειά για μια μέρα. Αλλά όχι και πως δεν θα τσικνίσουμε ή θα μιζεριάσουμε να κοιτάμε τους άλλους που τρώνε ή να πάρουμε δυο μπουκιές. Μια άλλη φορά πήγαμε μεσημέρι σε πάρτι - έκπληξη. Ε, τι; Δεν θα τρώγαμε; Κανονικά δηλ. σε λογικά πλαίσια χωρίς ακρότητες.

Εννοείται πως τα τσιμπολογήματα είναι κομμένα. Αλλά όχι πως στερούμαστε. Ας πούμε όταν στο σχολείο φέρνουμε κάτι στο γραφείο θα φάω (σε λογική ποσότητα) αντί για το καθιερωμένο φρουτάκι. Το ψωμί δεν έχει βγει από το πρόγραμμα (είναι απ' αυτά που δεν είναι εύκολο να τα αποχωριστώ) αλλά έχει περιοριστεί στις δυο με τρεις φέτες τη μέρα. Που η παλιές εποχές που το κιλό το ψωμί, ειδικά αν ήταν καλής ποιότητας :) έφευγε την ίδια μέρα. Τώρα στις τρεις, στις τέσσερις και βλέπουμε. Ή  κάποιοι φίλοι παρόλο που ήξεραν πως προσέχουμε τι τρώμε μας έφεραν ένα γαλακτομπούρεκο. Κι όχι ό,τι κι ό,τι. Γαλακτομπούρεκο απ' το Κοσμικόν. Για όποιον ξέρει τι λέμε (μακράν το καλύτερο γαλακτομπούρεκο της Αθήνας και όχι μόνο) καταλαβαίνει πως είναι απ' τα πράγματα που δεν μπορείς να τα περιφρονήσεις. Και πράγματι το φάγαμε. Μόνο που μας κράτησε καμιά βδομάδα και το εντάξαμε μέσα στα πλαίσια αυτών που τρώγαμε (πότε για πρωινό, πότε για βραδινό) κι όχι όπως παλιότερα που το τελειώναμε μέσα σε δυο μέρες.

Απ' τις θερμιδικές βόμβες είναι η πίτσα. Όχι πως είμαστε μανιακοί οπαδοί της αλλά κάποιες φορές θέλουμε να φάμε πίτσα. Ε, δεν την στερούμαστε. Αλλά όχι πάνω από δυο - τρία κομμάτια ο καθένας :) Παλιότερα μπορεί να έτρωγα και πάνω από μισή πίτσα τη φορά. Ε, τι να κάνουμε, χρειάζεται κάποιος συμβιβασμός. Και δεν τον θεωρώ άσχημο.

Ένα άλλο θέμα είναι η πρόσληψη νερού. Επιβάλλεται να γίνεται πρόσληψη σημαντικής ποσότητας κατά τη διάρκεια της μέρας. Πάντα λένε οι ειδικοί πως πρέπει να πίνουμε νερό. Αυτός ο κανόνας όχι μόνο δεν αλλάζει στη συγκεκριμένη περίπτωση, αντιθέτως. Το περίεργο με μένα είναι πως ενώ πίνω πολύ νερό, στις μετρήσεις που γίνονται (λιπομέτρηση με τα μηχανάκια που το κάνουν μετρώντας το πόσο εύκολα περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα από το σώμα) δείχνουν πως χρειάζεται παραπάνω. Πάντως, η καλύτερη μέτρηση για το αν παίρνει κάποιος αρκετό νερό ή όχι είναι να κοιτάζει το χρώμα των ούρων. Πρέπει να είναι σχεδόν διάφανα. Το πολύ στο χρώμα της σαμπάνιας.

Και με τα άλλα τα ποτά τι γίνεται; Κι εδώ ισχύει το ίδιο μοτίβο. Όλα με μέτρο. Π.χ. όχι πάνω από δυο ποτήρια κρασί τη μέρα ή 14 τη βδομάδα (αλλά όχι όλα μαζί βέβαια). Αντίστοιχα για τα υπόλοιπα ποτά. Δεν είναι και τόσο άσχημα μιας και δεν μπορώ να πω πως είμαι φανατικός πότης. Αλλά οι μπίρες στα "μας" (ποτήρια του ενός λίτρου) κομμένες :( Πού οι δόξες του Μονάχου...