Τα πάχη μου τα κάλλη μου

Σεντόνι μου βγαίνει το σημερινό θέμα. Γράφω, γράφω και τελειωμό δεν έχει. Έτσι αποφάσισα να το κόψω στα δύο. Ένα που να δημοσιευτεί σήμερα κι ένα κομμάτι που θα ολοκληρωθεί και θα ανέβει αύριο ή μεθαύριο. Μ' αυτόν τον τρόπο εκβιάζω και τον εαυτό μου να προχωρήσει στην ολοκλήρωση μιας και το έχω ξεκινήσει κάμποσο καιρό τώρα, αλλά πού να τελειώσει. Όμως δεν γίνεται να σέρνεται ακόμα, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνει. Το μέγεθος όμως είναι διπλά ανασταλτικός παράγοντας. Τόσο για το γράψιμο όσο και για το διάβασμά του στο μέλλον. Έτσι η μόνη λύση είναι να χωριστεί. Έστω κι αν αυτό μου φαίνεται δύσκολο. Ας ανέβει, λοιπόν, σήμερα η προϊστορία, το τι προηγήθηκε και θα ακολουθήσει και το δεύτερο μέρος με το πώς αντιμετωπίστηκε (που είναι και το πιο ενδιαφέρον). Και τα δυο κομμάτια πάντως αναφέρονται στη διατροφή. Όχι γενικά στο πώς διατρέφεται κάποιος αλλά πώς αυτό γίνεται στοχευμένα ώστε να έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Παλιότερα, όταν κάποιος αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα υγείας, πολλές φορές του έλεγαν να κάνει δίαιτα. Η λέξη αυτή σήμερα έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιο και έχει αντικατασταθεί από τη λέξη διατροφή. Με τη δίαιτα σου έλεγε ποιες τροφές να αποφεύγεις. Όμως αυτό φάνηκε πως δεν είναι αρκετό. Κι έτσι η νέα ιδέα είναι να σου δίνει οδηγίες του τι να τρως. Κι αν φας κάτι από τα "απαγορευμένα", αυτά δηλαδή που δεν θα έπρεπε, με τι τρόπο θα αντιμετωπίσεις τις συνέπειες τρώγοντας κάτι άλλο αντισταθμιστικό.

Όχι πως δεν ακούγεται η δίαιτα στο ιατρεία. Εκεί οι γιατροί δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα λεγόμενά τους. Όμως έχουν πληθύνει οι ειδικοί περί την διατροφή. Οι διατροφολόγοι όπως λέγονται είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων ή ΤΕΙ και έχουν σπουδάσει ακριβώς αυτό το θέμα. Ποιος δηλαδή είναι ο βέλτιστος συνδυασμός τροφών ώστε να αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες συνέπειες. Κι ενώ παλιότερα τα μοντέλα π.χ. έκαναν δίαιτα για να μείνουν σε χαμηλά κιλά ενώ άλλοι που τους έλλειπε βάρος έκαναν δίαιτα παχύνσεως σήμερα όλοι κάνουν διατροφή. Δεν ξέρω αν είναι πιο γκλαμουράτη η λέξη ή αν αυτό έχει να κάνει μόνο με το ότι η λέξη δίαιτα έχει συνδεθεί με τη στέρηση. Και για να μην μείνω μόνο σε σχέση με τα κιλά, διατροφή κάνουν π.χ. και οι διαβητικοί.

Τι σχέση έχω εγώ τώρα με τη διατροφή. Δεν είχα αλλ' απόκτησα. Όπως φαίνομαι στις φωτογραφίες που εμφανίζομαι κατά καιρούς, έχω αρκετές οκάδες πάνω μου. Είχα πλησιάσει τις 100 (οκάδες είπαμε, σε κιλά θα ήταν 128, εγώ έφτασα τα 122. Κόντεψα). Και παρά το ότι έχω κι ένα άλφα ύψος, αυτό δεν διόρθωνε τα πράγματα. Είχα μπει στη κατηγορία χοντρός. Χρησιμοποιώ δε παρελθόντα χρόνο γιατί αυτή τη στιγμή είμαι σε διαδικασία βελτίωσης. Έπεσα σχεδόν στα 110 και ευελπιστώ να κατέβω αρκετά ακόμα. Κι αυτό το κατάφερα κάνοντας "διατροφή". Όχι μόνο διατροφή, αλλά λεπτομέρειες στο επόμενο.

Το ότι είχα μπόλικα κιλά δεν έγινε ξαφνικά ούτε το ανακάλυψα μια ωραία πρωία. Από τα 87 που ήμουνα, απ' όσο θυμάμαι, όταν πήγα το 1977 στο πανεπιστήμιο, έφτασα στα 97 όταν έφυγα το 1983. Σημαντική άνοδος θα έλεγα. Τότε έπρεπε να προσεχτεί αλλά δεν έγινε κάτι. Μεσολάβησε η στρατιωτική θητεία, διετία περίπου τότε, που βοήθησε στην απώλεια 3 - 4 κιλών, αλλά αυτό ήταν παροδικό. Και ξανά προς τη δόξα τραβά και γύρω στα 1993 είχα φτάσει τα 110 κιλά στο νερό. Ίσως και κάτι παραπάνω. Με κάποια συμπληρώματα διατροφής σε χάπια πλησίασα πάλι τα 100, αλλά δεν έμεινα εκεί για πολύ. Διορίστηκα το 1996, βρέθηκα μόνος στο Διδυμότειχο κι η υπόλοιπη οικογένεια στην Αττική, τα βράδια μοναχικά με κονιακάκι και σταφίδες και δεν ξέρω τι άλλο, άρχισαν τα κιλά ν' ανεβαίνουν πάλι. Κάπου στα 115 σταθεροποιήθηκαν για καμία δεκαριά χρόνια ενώ τα τελευταία 5 - 6 σκαρφάλωσαν κι άλλο μέχρι τα 120!

Το πιο συνηθισμένο είναι τα κιλά να ανεβαίνουν το καλοκαίρι όταν πάμε στο χωριό. Που η μάνα μου όλο μου λέει πως χόντρυνα, αλλά όλο και φτιάχνει (ωραίους) μεζέδες για το τραπέζι. Κι έτσι κάθε φορά φεύγοντας έχουμε να σκεφτόμαστε πώς θα χάσουμε τα κιλά που πήραμε. Και μπορεί να τα καταφέρουμε, μπορεί και όχι οπότε η αφετηρία για τον επόμενο πια χρόνο είναι λίγο ψηλότερα. Κι το ότι χρησιμοποιώ πληθυντικό δεν είναι τυχαίο γιατί το ίδιο συμβαίνει με όλους στην οικογένεια (η μάνα μου είναι η μόνο που καταφέρνει να κρατιέται!). Και τα παιδιά που είναι σε νεαρές ηλικίες με λίγη προσοχή επανέρχονται αλλά εμείς οι γονείς που είμαστε μιας κάποιας ηλικίας ζοριζόμαστε κι οι δυο.

Και το πιο ανησυχητικό ήταν πως άρχισαν κι οι γιατροί να επισημαίνουν αυτήν την ανάγκη. Ο ορθοπεδικός π.χ. Πρόβλημα στη μέση μου έχει εμφανιστεί απ' όταν έκλεισα τα 30. Αλλά με το ανέβασμα των κιλών αυτό μεγαλώνει. Το παλεύω με γυμναστική, αλλά και αν δεν κουβάλαγα κι έναν τενεκέ νερό συνέχεια (= αν έχανα 17 κιλά) δεν θα ήταν καλύτερα; Αλλά κάτι η χοληστερίνη, κάτι διάφορες ψιλοενοχλήσεις το επιμύθιο ήταν πάντα "χάσε κάνα κιλό". Καλά να το λες αλλά πώς γίνεται.Το ότι το πράγμα δεν πήγαινε και κάτι έπρεπε να γίνει το συζητάγαμε πολλές φορές με τη Μαρία. Αποφασίζαμε πως από Δευτέρα θα ξεκινήσουμε δίαιτα, αλλά το ποια θα ήταν αυτή η Δευτέρα δεν προσδιοριζόταν. Μάλλον κάτι άλλο ήταν που έπρεπε να γίνει.

Πολλές φορές είπαμε για δίαιτα αλλά είμαι δύσκολος. Ούτε αυτή της μονοφαγίας μ' ενθουσιάζει (να τρως κάθε μέρα επί μια βδομάδα όσο θέλεις από ένα πράγμα, π.χ. μόνο κοτόπουλο) ούτε οι θερμιδομετρικές μ' άρεσαν (να μετράς το κάθε τι που τρως πόσες θερμίδες έχει και να τις καταγράφεις ώστε όταν φτάσεις το όριο να σταματάς) ούτε κάποια άλλη παρόμοια. Κι έτσι οι αναβολές δεν ήταν δύσκολο να δοθούν.