Μεταφορές στην Κύπρο

Για να πας στην Κύπρο χρειάζεσαι αεροπλάνο. Κάποτε πήγαινε και βαπόρι (με πολλλλλλές ώρες ταξίδι βέβαια, αλλά πήγαινε). Τώρα πια όχι εκτός κι αν έχεις δικό σου. Μιας και το δικό μου βαπόρι είναι χαλασμένο λοιπόν, πήγαμε με αεροπλάνο. Δυο αεροδρόμια λειτουργούν στο νησί. Της Πάφου και της Λάρνακας. Υπάρχει και της Λευκωσίας που όμως δεν λειτουργεί από το 1974 αφού βρίσκεται στην ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στα κατεχόμενα και στην ελεύθερη Κύπρο.

Στην Πάφο πάνε λίγες πτήσεις. Το χρησιμοποιεί η Ράιανεαρ (Ryanair που πετάει απ' την Ελλάδα από Θεσσαλονίκη και Άραξο), η Ίζυτζετ (Easyjet) και γενικά εταιρίες χαμηλού κόστους. Το αεροδρόμιο της Λάρνακας είναι μεγαλύτερο κάπως, αλλά όχι ιδιαίτερα. Πάνε περισσότερες πτήσεις αλλά μη φανταστεί κανένας κάτι το τρομερό. Στην φωτογραφία π.χ. έχει τις πτήσεις των επόμενων 20 ωρών για τη μέρα που φεύγαμε. Βέβαια, τώρα που ανοίγει ο καιρός και το τουρισμός αυξάνει πληθαίνουν και οι πτήσεις. Πάντως, παρόλο που είναι μικρό έχει όλα τα απαραίτητα. Φυσούνες κλπ. Και αρκετά γκισέ για τσεκ ιν. Αλλά αεροπορικές φωτογραφίες σε επόμενη ανάρτηση.

Για τη μετακίνηση μεταξύ των πόλεων υπάρχουν τα υπεραστικά λεωφορεία με το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα τους. Ο οργανισμός που τα διαχειρίζεται είναι κοινός με τα αστικά και σύμφωνα με τις πληροφορίες που μου έδωσαν η ύπαρξη λεωφορειακής συγκοινωνίας στην Κύπρο είναι υπόθεση των τελευταίων δύο το πολύ χρόνων. Πάντως, υπάρχει ένα αξιοπρεπέστατο σάιτ που σε βοηθάει να βρεις το τι θα πάρεις για να σε πάει πού.

Να βάλω και δυο φωτογραφίες από αστικά λεωφορεία. Στην πρώτη είναι λεωφορειάκι στη Λάρνακα, ενώ στη δεύτερη ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων στην πλατεία Σολωμού στη Λευκωσία.

Μιας και παλιότερα δεν υπήρχαν αξιόλογες δημόσιες συγκοινωνίες οι λύσεις ήταν δύο (και βέβαια δεν έπαψαν να υπάρχουν ακόμα). Αφενός τα ταξί. Γι' αυτό και υπάρχουν πολλά ταξί και μάλιστα επιπέδου. Που νοικιάζονται κι από μεγάλες ομάδες, χωράει κόσμο η λιμουζίνα.

Αφετέρου τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα. Πολλές οι εταιρίας που νοικιάζουν αυτοκίνητα κι έτσι, για να ξεχωρίζουν στο δρόμο ποια αυτοκίνητα είναι τα ενοικιαζόμενα έχουν καθιερωθεί κόκκινες πινακίδες και μπροστά από τα γράμματά τους έχουν κι ένα Ζ. Έτσι τα γνωρίζαμε εύκολα. Και το πόσα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα είδαμε στους δρόμους δεν λέγεται. Ένα απ' αυτά ήταν κι αυτό που νοικιάσαμε εμείς. Αυτή την εποχή δεν έχει πολλούς τουρίστες κι έτσι οι τιμές που μπορεί να πετύχει κάποιος είναι εξαιρετικές. Δώσαμε 40€ για τέσσερις μέρες για ένα αυτόματο αυτοκίνητο Β κατηγορίας (μικρό, αλλά όχι τελείως)! Αλλά και γι' αυτό σε επόμενο...