Κουλουράκια κανέλας Δέσποινας

Αφού ευχηθώ χρόνια πολλά στη Μαρία (μου) που σήμερα έχει γενέθλια, ας πως λίγα πράγματα για τα κουλουράκια αυτά. Εμένα, τα αγαπημένα μου κουλούρια έχουν γίνει τα μουστοκούλουρα. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις πετιμέζι; Αυτό έπαθα τώρα το καλοκαίρι στο χωριό (αν και βρήκα στη Σμύρνη και θα επανέλθω στα κλασικά την άλλη βδομάδα). Όμως είχε φτιάξει κάτι παρόμοιο η μάνα μου, κουλούρια κανέλας τα είπε. Τη συνταγή της την είχε δώσει η νονά μου. Αλλά την ίδια συνταγή τη είχα ήδη εγώ απ' τη Δέσποινα. Τα δοκίμασα και μ' αρέσανε, ξεφεύγουν απ' τα πασχαλινά που είναι με βούτυρα κι αυγά και δεν μ' ενθουσιάζουν (και που πρέπει να τα παρουσιάσω κάποια στιγμή κι αυτά). Έτσι τα φτιάξαμε (και μάλιστα σε διπλή δόση) αλλά εμείς πιο τεμπέληδες τα προσαρμόσαμε στον αρτοπαρασκευαστή.

Μύδια τηγανητά

Στο χωριό μου παλιά φτιάχναμε τηγανητά τα χτένια. Καταπληκτικός ουζομεζές (κυρίως) αλλά σαν φαγητό. Αλλά γιατί όχι και τα μύδια που είναι παρόμοια; Έτσι, αποφάσισα να τα δοκιμάσω. Και τ' αποτέλεσμα μ' άρεσε. Εννοείται πως μιλάμε για το μέσα μόνο, την ψίχα. Αν θέλεις με το όστρακο δεν τα τηγανίζεις. Τα αχνίζεις.

Τρογκίρ

Το Μεγάλο Σάββατο πρωί πήγαμε μέχρι το Τρογκίρ σε απόσταση 30 χλμ. δυτικά από το Σπλιτ. Μπόλικες φωτογραφίες κι από κει, είπα να τις βάλω όλες σε μια μέρα.

Άδεια κυκλοφορίας

Πέρυσι που έβαλα γκάζι έπρεπε ν' αλλαχτεί (για να ενημερωθεί) η άδεια. Όμως τους είχε τελειώσει το ειδικό πράσινο έντυπο και μούδωσαν ένα σκέτο χαρτί που απλά έχει σφραγίδες. Με την απλή αυτή χάρτινη "άδεια" πέρασα χώρες και χώρες. Τουρκία, Αλβανία, Κροατία, Σερβία κι όχι μόνο. Όμως, σε κάποια σύνορα κόλλησα. Δεν μ' άφησε ο αστυνομικός - ελεγκτής να περάσω. Κι ίσως να τον έψηνα κι αυτόν αλλά για κακή μας τύχη οδηγούσε ο Νίκος. Που το δίπλωμά του το είχε σ' έναν φάκελο μαζί με την άδεια του δικού του αυτοκινήτου. Κι έτσι, μουλάρωσε κι ο συνοριοφύλακας και λέει ή τέτοια ή δεν περνάτε. Και δεν περάσαμε. Ευτυχώς αυτό έγινε σε κομμάτι της διαδρομής που το βάλαμε τελευταία στιγμή, να πάμε να δούμε το Μόσταρ στο ενδιάμεσο για το Σπλιτ, οπότε λίγο μας στοίχισε.

Εκείνο το καλοκαίρι (1974)

Ένα περσινό άρθρο του Σαραντάκου για τα στρογγυλά 40 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι και  ειδικά δυο σχόλια της Κυπραίας Λ και του geobartz με τις δικές τους αναμνήσεις ήταν η αφορμή γι΄αυτή την ανάρτηση. Σκέφτηκα να γράψω πώς βίωσα εγώ τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της εισβολής στην Κύπρο, της επιστράτευσης και της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Μόνο που πέρασε ο καιρός και το θέμα έγινε ανεπίκαιρο. Έτσι κράτησα τα λίνκια και το έβαλα στο ράφι να το γράψω το καλοκαίρι, τις μέρες εκείνες,

Αστείος συνδυασμός

Αλήθεια, πώς φαίνεται ο παραπάνω συνδυασμός; Πρόσφατα στην περιοχή που μένω άνοιξε ένα καινούριο γραφείο τελετών. Στήθηκε, μπήκαν και λουλουδάκια απέξω, όλα έτοιμα και μπροστά έχει ξεμείνει η ταμπέλα "πάρκιν πελατών" απ' τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Όταν το πρωτοείδα ξεράθηκα στα γέλια. Φαντάζεστε να κρατιέται η θέση για τον πελάτη που (τυπικά) είν' ο πεθαμένος; Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως πελάτης είν' ο συγγενής που θα πάει να κανονίσει για τα των τελετών. Ίσως, όμως με το που το είδα εγώ γέλαγα με τις ώρες.
Να σημειώσω πως η ταμπέλα για το πάρκιν έχει φύγει πια.

Αιδηψός

Η ιδέα να πάμε Αιδηψό το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μας είχε έρθει πριν το Πάσχα. Την αφήσαμε για αργότερα, να δούμε αν θα είχαμε δυνάμεις αφού θα είχαμε περάσει το δεκαπενθήμερο του Πάσχα στο δρόμο. Και κάποια στιγμή βλέπει η Μαρία αυτή την αφίσα και το θυμάται αφενός, ενθουσιάζεται αφετέρου. Και κλείνουμε. Με 54€ για τρεις νύχτες.

Ιαματικά λουτρά

Το νερό είναι απ' τους καλύτερους διαλύτες. Λίγες ουσίες του αντιστέκονται. Έτσι, απ' όπου περνάει, κάτι παίρνει μαζί του. Και συνήθως, όσο πιο ζεστό είναι τόσο περισσότερα πράγματα διαλύει. Κι απ' την αρχαιότητα ακόμα είχαν παρατηρήσει πως όταν κάποιος κάνει μπάνια σε κάποια απ' αυτάς τα ζεστά βλέπει βελτίωση στην υγεία του. Και σιγά σιγά τα νερά από κάθε περιοχή βρέθηκε πού μπορούν να γιάνουν τον κόσμο. Όταν το νερό απ' τις θερμές πηγές, που λέγαμε, το χρησιμοποιούμε για μπάνια έχουμε τα ιαματικά λουτρά!