Κινητομάνια

Όλες τις εποχές υπάρχουν πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση (και όχι μόνο) για κινητά τηλέφωνα. Οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας είναι απ' τους λίγους διαφημιζόμενους που έχουν μείνει. Και μαζί με τις υπηρεσίες τους, τα τηλεφωνήματα δηλαδή που μπορείς να κάνεις και πόσο καλή είναι η κάθε μια τους (απ' τις τρεις συνολικά), διαφημίζουν και κινητά τηλέφωνα. Κάθε τεχνολογίας, απ' τα πιο φτηνά μέχρι τα πανάκριβα. Εντάξει, τα φτηνά διαφημίζονται γενικά, έχουμε και φτηνά, αλλά επίσης και τι ωραία κινητά που τα δίνουμε φτηνά. Μέχρις εδώ τίποτα το περίεργο και δεν θα καθόμουνα να γράψω αν δεν τύχαινε να χρειαστώ ένα τέτοιο μαραφέτι. Και βλέποντας της απόδειξη μου βγήκε το μάτι.

Νερόπιτες του καλόγερου (Μαμαλάκη)

Τη συνταγή την είχε δει η Ειρήνη στην τηλεόραση. Είχε πάει ο Μαμαλάκης σ' ένα Μοναστήρι στην Κρήτη κι ο καλόγερος εκεί του έφτιαξε νερόπιτες. Απλά υλικά, αλλά θέλει λίγη ώρα για να γίνουν. Τις είδε λοιπόν κι εντυπωσιάστηκε. Μας είπε πώς περίπου ήτανε (δεν έχουν δα και τίποτα περίεργο), τις φτιάξαμε και τ' αποτέλεσμα τη δικαίωσε. Παν-νόστιμες. Μετά από κάμποσο καιρό, βλέπει διαφημιστικό πως θα προβαλλόταν η εκπομπή σε επανάληψη. Τη γράψαμε και τη μελετήσαμε ομαδικά. Κι από τότε, όποτε το θυμηθούμε, φτιάχνουμε μερικές... Αν και η αυθεντική συνταγή είναι με ανθότυρο, εγώ βάζω φέτα (το ανθότυρο δεν είναι από τα υλικά που υπάρχουν στο ψυγείο μου, πέρα απ' το γεγονός πως δεν διατηρείται και πολύ).

Μαρμελάδα από φλούδα μανταρίνι

Μια φοβερή μαρμελάδα έφτιαξα αυτές τις μέρες και είπα πως αξίζει τον κόπο να την ανεβάσω και στο μπλογκ. Τα μανταρίνια μου αρέσουν πολύ, και η φίλη μου η Βίκυ κάποια στιγμή που ήταν στο σπίτι μου είπε ένα κόλπο να κρατήσω το άρωμά τους. Εύκολο και εξαιρετικά φτηνό! Όταν έτρωγα τα μανταρίνια να κρατούσα τα φλούδια τους στην κατάψυξη. Που κάποια στιγμή να τα έφτιαχνα μαρμελάδα! Έτσι κι έγινε. Μόλις γέμισα μια σακούλα. ξεκίνησα την διαδικασία. Τώρα, το πρωινό μόλις ανοίγω το καπάκι από το βάζο, με πλημμυρίζει η όμορφη μυρωδιά από τα εσπεριδοειδή.

Ζβίμπελκούχεν (Zwiebelkuchen)

Ακόμα ένα γερμανικό φαγητό σήμερα. Κι αυτό υπήρχε στο παλιό το μπλογκ, είναι το τελευταίο, εκεί δεν είχε συνήθως συνταγές αλλά το τι συμβαίνει στη Γερμανία. Αλλά αφενός για να τα μαζέψω όλα εδώ, αφετέρου λόγω της ημέρας, γιορτάζω σήμερα, άρα να τη βγάλω με κάτι εύκολο. Το ζβίμπελκούχεν (Zwiebelkuchen), λοιπόν, είναι μια τάρτα κρεμμυδιών (Zwiebel - ζβίμπελ στα γερμανικά είναι το κρεμμύδι). Αν και ανήκει στα αρμυρά και έχουμε συνηθίσει τη λέξη τάρτα για γλυκά, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω. Το δοκίμασα κάποιες φορές, μ' άρεσε, έψαξα για συνταγή και βρήκα αρκετές, αλλά στην πραγματοποίηση έκανα μια σύνθεση με βάση και τις δικές μου εμπειρίες (και γούστα). Δοκιμάστε το κι εσείς.

Μανιτάρια ψητά

Καλή χρονιά. Επιστρέφουμε στις συνταγές μας. Αλλά μιας και είναι γιορτινές μέρες, να βάλω και μια γιορτινή συνταγή. Γιατί γιορτινή; Ε, δεν είναι ένα φαγητό που το φτιάχνω κάθε μέρα. Έχει και μια ιδιαίτερη όψη, απ' αυτές που το δείχνουν γκουρμεδιάρικο:) Είναι αυτό που έλεγα να βάλω την πρωτοχρονιά. Ε, να μην πάει χαμένη:) Για μένα είναι ένας παν-νόστιμος μεζές. Μανιτάρια πλευρώτους έχει η σημερινή συνταγή, λοιπόν, ψημένα στο φούρνο.

Free Liapis

Μωρ' τι 'ταν τούτο. Η απόλυτη ξεφτίλα. Ο υπουργός που την υπογραφή του έχει από κάτω φαρδιά πλατιά ο εν ισχύ κώδικας οδικής κυκλοφορίας να συλλαμβάνεται για μια σειρά παραβάσεων του δημιουργήματός του. Αλλά το πράγμα δεν σταματάει εκεί. Στην αρχή το παίζει μετανοούσα Μαγδαληνή. Συγγνώμην, λάθος. Με συγχωρείτε. Έσφαλα και θα πληρώσω. Μετά του σφυρίζουνε πως δεν είναι μόνο να πληρώσει αλλά το πράγμα είναι πιο σοβαρό κι αρχίζει τις δικαιολογίες. Αλλά οι σύμβουλοι μια χαρά τα καταφέρνουνε. Αναλαμβάνουν να ρυθμίσουν τις διαδικασίες. Ενώ στην αρχή φαινόταν πως θα γίνει η δίκη άμεσα, αρχίζουν οι αναβολές. Και πάει μια βόλτα μέχρι τη Μαλαισία, εδώ δίπλα, να ξεσκάσει λίγο γιατί ζορίστηκε ο άνθρωπος!

Κάλαντα

Καλή χρονιά. Σήμερα το ιστολόγιο (μπλογκ στα ελληνικά:) ) κρατώντας το ρυθμό της δημοσίευσης κάθε δεύτερη μέρα και κάτι νέου (εκτός από τις περιπτώσεις που η επικαιρότητα δεν παίρνει αναβολή) είναι μέρα να έχει κάτι καινούριο. Είχα σκεφτεί στην αρχή να βάλω καμιά γκουρμεδιάρικη συνταγή (αφού τις επετειακές τις βάζω λίγο πριν για να χρησιμοποιηθούν όταν είναι η μέρα τους). Μετά θυμήθηκα πως είχα κάπου ηχογραφημένο τον πατέρα μου να τραγουδάει τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς όπως τα έλεγαν παλιά στο Πλωμάρι. Κι αποφάσισα να τα ανεβάσω. Τόσο το κείμενο όσο και την ίδια την ηχογράφηση. Σκάλισα αρκετά να βρω που τα έχω καταχωνιασμένα. Γιατί η εγγραφή είχε γίνει με ένα μαγνητόφωνο της πλάκας πριν από καμιά 40αριά χρόνια. Την ανακάλυψα, την ψηφιοποίησα (με ένα εξάρτημα που είχα πάρει στη Γερμανία, αν και είδα πως υπάρχει κι εδώ, σε κάνα Λιντλ) και την προσφέρω.