Καναπεδάκια

Τα καναπεδάκια είναι ένας εύκολος μεζές. Φτιάχνεται στο λεπτό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, ανάλογα με το πώς τα θέλουμε. Συνοδεύει θαυμάσια το ούζάκι μας ή το ουισκάκι μας κλπ.

Τρομοκράτηση

Έλεγα να γράψω κάτι για την τρομοκρατία. Δηλαδή γι' αυτό που μας λένε συνέχεια για διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις. Αλλά σήμερα έγινε κάτι που είχε να κάνει με άσκηση τρομοκρατίας σε βάρος μου (και όχι μόνο) και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Και μπλέχτηκα ως προς τον τίτλο που θα έπρεπε να βάλω. Γιατί άλλο πράγμα το ένα κι άλλο το άλλο. Άλλο οι λεγόμενες τρομοκρατικές οργανώσεις κι ό,τι αυτές κρύβουν κι άλλο η προσπάθεια για τρομοκράτηση από μερικούς συγκεκριμένους και φανερούς. Και εξηγούμαι:

Μουσακάς

Ο μουσακάς θεωρείται το αντιπροσωπευτικό ελληνικό φαγητό. Σ' όλες τις τουριστικές παρουσιάσεις για την Ελλάδα, είτε περιέχουν προγραμματισμό φαγητού είτε περιγραφή σίγουρα θα έχουν μέσα και μουσακά (μουζάκα τον λένε οι τουρίστες συνήθως και έτσι τον παρουσιάζουν και στις τουριστικές ατραξιόν). Δεν ξέρω την προέλευσή του, αλλά είν' ένα φαγητό που εμένα μ' αρέσει και τον φτιάχνω τακτικά. Και ενώ η βάση του είναι η μελιτζάνα που είναι καλοκαιρινό κηπευτικό, τον απολαμβάνω όλο το χρόνο χάρη σ' ένα απλό κόλπο: το καλοκαίρι παίρνω μελιτζάνες και τις ετοιμάζω και τις βάζω στην κατάψυξη σε σακουλάκια - δόσεις. Έτσι, όποτε αποφασίσω είναι εύκολο να προχωρήσω στην ολοκλήρωση. Και μιας και ο μουσακάς είναι ένα αρκετά μπελαλίδικο φαγητό που θέλει μπόλικη ώρα για να ετοιμαστεί, αφού η προετοιμασία σπάσει σε δυο δόσεις, γίνεται πιο απλό (και έχεις να πλύνεις και λιγότερα την κάθε φορά).

Τηγανίτες

Οι τηγανίτες είναι ένα γλυκό της στιγμής. Ψημένος χυλός και μόνο. Πανεύκολο αλλά και παν-νόστιμο:). Είναι ένα γλύκισμα που συνηθιζόταν στο χωριό παλιότερα, αν και σήμερα έχει αραιώσει η παρασκευή τους. Εγώ όταν φτιάχνω χυλό για να τηγανίσω κάτι (μπακαλιάρο, λουλουδάκια ή ό,τι άλλο σχετικό) συνήθως φτιάχνω λίγο παραπάνω χυλό και, ΠΡΙΝ να βάλω μέσα αυτό το κάτι, φτιάχνω και μερικές τηγανίτες. Και τονίζω το πριν γιατί αν πας να το κάνεις μετά ο χυλός (αλλά και το λάδι) θα έχει μυρίσει. Θυμάμαι πως και του παππού μου του άρεσαν οι τηγανίτες και πάντα ήθελε να ακολουθεί η γιαγιά μου παρόμοια διαδικασία. Όμως συνήθως η γιαγιά έφτιαχνε τηγανίτες μόνο όποτε περίσσευε χυλός, κάτι που ο παππούς αποδοκίμαζε. Δεν του άρεσαν. Έτσι, από κάποια στιγμή και μετά όταν έφτιαχνε τέτοιου είδους τηγανίτες και ρώταγε ο παππούς "καλά, δεν φτιάξατε τηγανίτες" του απαντούσε πως "έχουμε τηγανίτες αλλά εσύ δεεεεν..." :))

Οδικό δίκτυο στην Κύπρο

Διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους υπάρχουν και στην Κύπρο. Και μάλιστα φωτιζόμενες τη νύχτα (να σου τραβούν το μάτι). Η παροχή ενέργειας γίνεται τσάμπα από φωτοβολταϊκά!

Διαπίστωση: στην Κύπρο υπάρχει οδικό δίκτυο. Κι όταν λέω ότι υπάρχει εννοώ πως υπάρχει ένα δίκτυο εξαιρετικό, τόσο μέσα στις πόλεις όσο και μεταξύ των πόλεων. Παρόλο που το όριο είναι τα 100 χλμ και μόνο (όσο κι αν δεν τηρούνται, άνετα κάποιοι τρέχουν με 120, αλλά παραπάνω δεν νομίζω να πέτυχα, δεν είναι και τόσο εύκολο να μένεις στα 100 μόνο όταν ο δρόμος είναι έτσι ανοιχτός) οι μετακινήσεις από μια πόλη στην άλλη γίνεται χωρίς δυσκολία και μάλιστα δεν είναι με ένα μόνο τρόπο συνδεδεμένες αλλά υπάρχουν και ενδιάμεσοι δρόμοι (από Λευκωσία προς Λεμεσό ή Λάρνακα ή αεροδρόμιο υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί).

Κολοκυθολούλουδα

Συνήθως τα λέμε και σκέτα λουλούδια. Δεν συνηθίζουμε να μαγειρεύουμε κάποιο άλλο λουλουδικό εκτός απ' τα κολοκυθολούλουδα κι έτσι καταλαβαινόμαστε: Πρόκειται για τα λουλούδια απ' τις κολοκυθιές που ΔΕΝ γίνονται κολοκύθια (τα αρσενικά δηλαδή). Τίποτα δεν πάει χαμένο όμως αφού αυτά γίνονται ένας πολύ όμορφος μεζές. Είτε γεμιστά με ρύζι και βρασμένα (όπως και τα άλλα γεμιστά που δεν μπαίνουν στο φούρνο, κάτι που δεν το πάω με τίποτα) είτε τηγανισμένα με αυγό και τυρί μέσα και ό,τι άλλο αρέσει στον καθένα. Εμένα μ' αρέσει η παραλλαγή που υπάρχει παρακάτω. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει γιατί αυτήν έχω συνηθίσει (η συνταγή είναι της μητέρας μου) ή γιατί πραγματικά είναι πιο νόστιμη αφού μπαίνουν μέσα τα διάφορα λαχανικά που αφενός προσθέτουν γεύση και αφετέρου κάνουν το αποτέλεσμα να μην είναι πολύ σφιχτό.

Θερμοκρασίες

Στις διάφορες συνταγές που αναφέρουν ψήσιμο στο φούρνο ή τηγάνισμα αναφέρεται και μια ενδεδειγμένη θερμοκρασία ψησίματος. Μόνο που η θερμοκρασία αυτή είναι πολύ - πολύ σχετική. Συνήθως π.χ. λέει ψήνεται στους 180 βαθμούς. Μιλάμε για βαθμούς Κελσίου βέβαια, αφού αυτοί χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα κι είναι οι βαθμοί που ρυθμίζουμε το θερμοστάτη του φούρνου (ή τις φριτέζας) μας. Υποτίθεται πως είναι η θερμοκρασία που θα αναπτυχθεί (και θα διατηρηθεί) μέσα στο θάλαμο. Αλλά αυτό έχει να κάνει πρώτιστα με τον ίδιο το φούρνο που θα γίνει το ψήσιμο. Άλλος φούρνος στους 180 βαθμούς είναι εξαιρετικά ζεστός κι άλλος μπορεί να είναι λίγος. Κι αυτό γιατί η ρύθμιση της θερμοκρασίας γίνεται από ένα μηχανισμό που κανένας κατασκευαστής δεν ενδιαφέρεται για την ακρίβειά του. Ο χρήστης θα πρέπει να βρει τι είναι αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους. Ίσως δεν είναι τόσο καλό αυτό, αλλά έτσι είναι.