Αυγολέμονο

Το αυγολέμονο αυτό είναι για να βάλω πάνω από φαγητά που συνοδεύονται με αυγολέμονο εξωτερικά. Είναι ο τρόπος που το φτιάχνει η μάνα μου για τα ντολμαδάκια που μας περιμένουν την πρώτη μέρα που φτάνουμε στο σπίτι της!

Μπεσαμέλ

Η μπεσαμέλ είναι μια σάλτσα που έχει μια ιδιαιτερότητα. Όταν ψήνεται σφίγγει. Έτσι τη χρησιμοποιούμε συνήθως πάνω από φουρνιστά φαγητά. Το μυστικό της είναι να μην σβολιάσει, κάτι που είναι εύκολο. Γι' αυτό και δεν χρειάζεται ψηλή θερμοκρασία στην αρχή. Ίσα να λιώσει το βούτυρο. Αν προτιμηθεί να μπει λάδι (μια χαρά μπορεί να γίνει και με το λάδι, απλά έχει μια διαφορετική μυρωδιά) μπορεί και να μην το ζεστάνουμε καθόλου. Όταν αρχίσουμε δε να προσθέτουμε το υγρό, αυτό το βάζουμε κρύο και δουλεύουμε με αρκετή ταχύτητα ώστε να αφομοιώνεται με το προηγούμενο. Η ποσότητά του τελευταίου δε, είναι ανάλογα με το την πυκνότητα που θέλουμε να πετύχουμε.

Τραχανάς

Μια σούπα και πάλι. Τρίτη στη σειρά! Τραχανάς αυτή τη φορά, αλλά όπως φτιάχνεται στο χωριό μου. Αλλού τον ξεχωρίζουν σε ξινό και γλυκό. Εμείς αυτόν που φτιάχνουμε, είναι ο λεγόμενος ξινός. Το καλοκαίρι να δώσω και οδηγίες για την παρασκευή του, τότε είναι η εποχή που φτιάχνεται. Σε σούπα τον τρώμε συνήθως για κύριο φαγητό, μαζί με λίγο τυρί (η φέτα μπορεί να μπει μέσα, όπως είναι ζεστή η σούπα, να ψιλολιώσει και να γίνει το κάτι άλλο). Επίσης μπορεί να προστεθεί κοτόπουλο ή κυνήγι (πουλιά) ή λουκάνικο. Αν κάποιος δεν έχει ή δεν θέλει κάτι απ' αυτά μπορεί να καταφύγει στους γνωστούς κύβους ζωμού (μειώνοντας ή και απαλείφοντας το αλάτι) - αυτή είναι η συνταγή παρακάτω.

Ρεβίθια σούπα

Τα ρεβίθια είναι απ' τα όσπρια που μου αρέσουν πολύ αλλά τα τρώω σπάνια. Ο λόγος; Πρέπει να προγραμματίσεις την παρασκευή τους από πολύ νωρίς. Απ' την προηγούμενη μέρα βασικά. Κι άλλα όσπρια θέλουν να τα αφήσεις να μουσκέψουν όλη την νύχτα, αλλά κι αν τα ξεχάσεις πάλι βολεύεται η κατάσταση. Οι χύτρες ταχύτητας να είναι καλά. Τα ρεβίθια, όμως, με τίποτα. Θέλουν το χρόνο τους οπωσδήποτε. Κι όχι μόνο όταν τα φτιάχνεις σούπα αλλά σε κάθε συνδυασμό τους. Στη σούπα το μόνο που μπορεί να διαφέρει είναι το πόσο πηχτή θα είναι. Εμένα μου αρέσει η σούπα να έχει ζουμί. Οι υπόλοιποι της οικογένειας αντίθετα προτιμούν τις σούπες τους στεγνές, η Ειρήνη ειδικά να μην το βλέπει το ζουμί καθόλου. Αν γινότανε να τρώει τη σούπα με πιρούνι. Γούστα είν' αυτά.

Εισπράξεις

11 του μήνα. Δευτέρα. Απογευματάκι που έχει όμως σκοτεινιάσει. Γύρω στις εξήμισι, εφτά παρά. Οδός Πινδάρου. Για όποιον δεν ξέρει είναι από Ακαδημίας προς Κολωνάκι, ανάμεσα Βουκουρεστίου και Κανάρη. Λίγο πάνω απ' το Σύνταγμα δηλαδή. Φτάνω με τ' αυτοκίνητο και ψάχνω για θέση πάρκινγκ. Έχω ξαναπαρκάρει εκεί. Είναι δρόμος που έχει θέσεις να αφήσεις για κάποιες ώρες το αυτοκίνητό σου. Μέχρι τρεις ώρες. Αρκεί να πληρώσεις βέβαια. Κάπου ένα ευρώ την ώρα. Μέχρι τις εννιά το βράδυ, μετά δεν υπάρχει πρόβλημα. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Οι φωτογραφίες βοηθάνε στην κατανόηση. Πρέπει να πάρει κανείς υπόψη του πως όλ' αυτά γίνονται την ώρα που το φως έχει πέσει πια.

Κρεμμυδόσουπα

Με τις σούπες δεν είμαι ιδιαίτερα φίλος. Λίγες είναι αυτές που συμπαθώ. Η κρεμμυδόσουπα είναι μια από αυτές. Από την πρώτη φορά που την διάβασα σε ένα βιβλίο συνταγών που συνόδευε τη χύτρα ταχύτητας που είχα αγοράσει από φοιτητής ακόμα, με είχε ενθουσιάσει. Κάποτε την κάναμε αρκετά συχνά, για ένα ελαφρύ βραδινό. Τα τελευταία χρόνια την είχα ξεχάσει. Ώσπου ένα Σάββατο, πριν λίγο καιρό, που πέρναγα απ' τη λαϊκή της Ηλιούπολης, βλέπω σ' έναν πάγκο κάτι κρεμμύδια, μα τι κρεμμύδια. Τεράστια. Κι αμέσως μου ήρθε στο νου (και στην όρεξη) να φτιάξω μια σούπα μ' αυτά. Εν τω άμα και το θάμα. Λίγο μου πήρε να ανακαλύψω πού είχα καταχωνιάσει εκείνο το βιβλίο με τις συνταγές (τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο) μιας και μέχρι τότε δεν την είχα καταχωρίσει. Και ιδού την!

Αυγόκομμα

Πολλές φορές σε ένα φαγητό η οδηγία λέει να το αυγοκόψουμε. Π.χ. σε μια σούπα ή σε ένα φρικασέ. Δηλαδή; Τι είναι αυτό; Πώς γίνεται; Πολύ απλά αφού ετοιμαστεί το φαγητό χρειάζεται να προσθέσουμε αυγό ή πιο συχνά αυγολέμονο. Το θέμα δεν είναι αν το αυγό θα είναι σκέτο ή με λεμόνι, αυτό δεν αλλάζει κάτι στη διαδικασία. Αλλά το πώς θα το πετύχουμε αυτό χωρίς να κόψει το αυγό. Γιατί όπως είναι γνωστό, το αυγό όταν ζεσταθεί σφίγγει. Όχι ομοιόμορφα. Πρώτα το ασπράδι και μετά ο κρόκος. Κι αν είναι σε αυγολέμονο που το αυγό είναι μοιρασμένο, με το σφίξιμο φαίνεται να κάνει κλωστές. Αποτέλεσμα αφενός αντιαισθητικό και αφετέρου δεν κάνει τη δουλειά που θέλουμε, να δέσει το ζουμί του φαγητού μας. Υπάρχει λύση;