Ανάβαση στο Μιτσικέλι

Φωτογραφία από τον Φρόντζο που φαίνεται το Μιτσικιέλι χιονισμένο ενώ διακρίνονται κι οι Λιγκιάδες

Εκδρομών συνέχεια αλλά με μια διαφορά: Η εκδρομή αυτή δεν είναι του πανεπιστημίου. Αν και, εκτός από εμένα και τη Μαρία συμμετείχαν κι άλλοι φοιτητές, η εκδρομή ήταν του Ορειβατικού συλλόγου Ιωαννίνων. Αυτός είχε αναλάβει τη διαδικασία και την τροφοδοσία. Τότε γιατί την αναφέρω; Πέρα απ' το ότι οι ιστορίες δεν είναι πανεπιστημιακές αλλά προσωπικές το βασικό είναι οι φωτογραφίες που είναι εντυπωσιακές. Διάλεξα κάμποσες και τις παρουσιάζω μαζί με το πώς πήγαμε μέχρι πάνω (και πόσο πάνω)!

Εκδρομές με τους Κυπραίους

Στα Γιάννενα υπήρχαν λίγοι συντοπίτικοι σύλλογοι (δηλαδή σύλλογοι αυτών που κατάγονταν απ' το ίδιο μέρος - τότε ήταν της μόδας, ήταν ένας τρόπος για να έρθουν σε επαφή άνθρωποι με κοινά στοιχεία). Θυμάμαι τους συλλόγους Κρητών και Κυπρίων. Απ' τον πρώτο δεν έχω να μαρτυρήσω κάτι αλλά ο δεύτερος είχε διάφορες εκδηλώσεις (π.χ. υποδοχή των πρωτοετών Κυπρίων και κατατόπισή τους στα των Ιωαννίνων) αλλά επίσης διοργάνωνε κάποιες εκδρομές στις οποίες συμμετείχαν και μη Κύπριοι. Σε δυο τρεις είχα συμμετάσχει κι εγώ (θυμάμαι τρεις αλλά βρίσκω δυο μόνο). Η μια ήταν στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 1982. Από κει και η παραπάνω φωτογραφία του πύργου του ΟΤΕ, του μόνου πύργου τηλεπικοινωνιών που ξέρω στην Ελλάδα, στη Γερμανία θυμάμαι πως ήταν κάθε πόλη κι ο πύργος της!

Κακαβιάς και Πωγωνίου

Έτσι όπως είναι ο τίτλος, θυμίζει δεσπότη ή γωνία δρόμων. Αλλά όχι, τίποτ' απ' αυτά, για στρατιωτικά φυλάκια πρόκειται (γι' αυτό και οι φαντάροι στη φωτογραφία. Που είχαμε πάει επίσκεψη εκεί. Και ιδού η ιστορία. Με την ευκαιρία του Όχι, από την πρυτανεία του πανεπιστημίου αποφασίζεται να γίνει μια εκδρομή που να δώσουμε δώρα στους στρατιώτες στα φυλάκια Κακαβιάς και Πωγωνίου (βασικά, μόνο στην πρώτη πήγαμε). Ως ημέρα επίσκεψης ορίστηκε να είναι η Τρίτη 24 Οκτώβρη του 1978. Ήταν η μέρα που έκοψα το κάπνισμα την ώρα που θα το άρχιζα. Είχαμε δηλώσει ποιοι θα ήμασταν, κανονίσαμε με τις παρέες μας και το πρωί δυο λεωφορεία μας περίμεναν απέναντι απ' την πύλη του πανεπιστημίου. Το πρόγραμμα, εκτός απ' την επίσκεψη στα φυλάκια είχε για την επιστροφή στάση και στη μονή Βελλάς.

Η περιπέτεια μιας επιστροφής

Η τελευταία φωτογραφία της εκδρομής. Έλληνες και Βούλγαροι, λίγο πριν τον αποχαιρετισμό.

Η επιστροφή απ' την εκδρομή στη Βουλγαρία ήταν σκέτη περιπέτεια. Ο νόμος του Μέρφι χτύπησε επανειλημμένα. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, στράβωσε. Βέβαια, όλα ξεπεράστηκαν, αλλά με πολύ άγχος και αγωνία. Τα προβλήματα φάνηκαν από πολύ νωρίς, αφού η καλή μέρα φαίνεται απ' το πρωί έτσι φάνηκε κι η κακή, μόνο που δεν το υπολογίσαμε. Την ώρα που ήταν να φύγουμε, ας πούμε 8, μαζευόμαστε όλοι με τα συμπράγκαλά μας αλλά δεν είναι οι οδηγοί. Γιατί είχαν ξενυχτήσει σε μια ντισκοτέκ μέχρι τις 5 ή 6 το πρωί και δεν ήταν εύκολο να συνέρθουν και να πάρουν το τιμόνι. Αλλά τους ξυπνήσαμε και ξεκινήσαμε με μια καθυστέρηση.

Εκδρομή στη Βουλγαρία

Η Σόφια από τελεφερίκ για Βίτοσα

Όπως έλεγα, από την ΕΤΕΛΕΠ διοργανώσαμε μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Εμείς μαζέψαμε συμμετοχές (και μαζεύτηκαν πολλές, γεμίσαμε δυο πούλμαν) και τα πρακτικά τα ανέλαβε το πρακτορείο LEV Tours, ένα πρακτορείο που ειδικευόταν τότε σε εκδρομές στις τότε σοσιαλιστικές χώρες. Έγινε στις αρχές Ιούλη του 78 κι η διαδρομή ήταν Θεσσαλονίκη - Σόφια - Φιλιππούπολη - Θεσσαλονίκη μιας και ο κόσμος ήταν σκορπισμένος ο περισσότερος αφού τον Ιούνη η εξεταστική ήταν πετσοκομμένη λόγω της αναστολής του εξαμήνου. Εγώ έπρεπε να πάω μέχρι τη Μυτιλήνη κι αυτό ήταν μεγάλη ταλαιπώρια, οπότε κι έμεινα στην εστία κι ανέλαβα τα διαδικαστικά.

ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ

ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ; Τι είν' αυτά τα γράμματα; Για το δεύτερο, μια ιδέα παίρνετε απ' τη φωτογραφία. Και το πρώτο, για να συμπεθεριάζει με το δεύτερο, κάποια σχέση θα έχει με τον πολιτισμό. Σωστά, αλλά δεν είναι το Π που του δίνει τη σύνδεση αλλά ο σκοπός της ύπαρξης όπως περιγραφόταν στο καταστατικό. Θα μου πείτε, με γρίφους μιλάς γέροντα. Σωστά. Εκτός απ' τους φοιτητές της περιόδου 73 - 78 που διαβάζουν τα κείμενα κι ίσως θυμούνται κάτι, οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είν' αυτά που γράφω. Ας εξηγήσω το όνομα και θα πω και τις σχετικές ιστορίες. ΕΤΕΛΕΠ, λοιπόν πάει να πει ΕΤαιρία ΕΛεύθερης ΕΠικοινωνίας. Ήταν ένα φοιτητικό σωματείο που δρούσε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τα χρόνια που λέω. Πότε ακριβώς ξεκίνησε δεν ξέρω, ξέρω όμως σίγουρα πότε (και πώς) τέλειωσε: την κατέστρεψαν οι κομματικές αντιπαραθέσεις.

Σου

Η μάνα μου τη δεκαετία του 80. Φτιάχνει ζύμη για κουλούρια, αλλά κι η σημερινή παρόμοια υλικά έχει!

Υλικά

125 γρ. γάλα
125 γρ. νερό
110 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη
5 γρ. (1 κουταλάκι) αλάτι
5 γρ. (1 κουταλάκι) ζάχαρη
140 γρ. αλεύρι
5 αυγά

Εκτέλεση

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνω το γάλα με το νερό, το βούτυρο, το αλάτι και τη ζάχαρη. Μόλις αρχίσουν να βράζουν προσθέτω το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς με μια κουτάλα για περίπου 3’. Κατεβάζω από τη φωτιά, αδειάζω το μείγμα αυτό στο μίξερ και ανακατεύω σε χαμηλή ταχύτητα με το φτερό (όχι με το σύρμα) προσθέτοντας ένα – ένα τα αυγά μέχρι να γίνει λεία και μαλακιά η ζύμη. Στη λαμαρίνα του φούρνου βάζω μια λαδόκολλα και σχηματίζω με ένα κορνέ τα σου. Ψήνω σε συμβατικό φούρνο στους 200° C για 30 – 35 λεπτά έως ότου πάρουν σκούρο χρυσαφί χρώμα. Δεν ανοίγω τον φούρνο κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Όταν βγουν, αφήνω τα σου να κρυώσουν, τα χωρίζω στη μέση και προσθέτω τη γέμιση που μου αρέσει (π.χ. ζαμπόν και τυρί ή κρέμα ή ροκφόρ με βούτυρο κλπ).