PLF

PLF; Τι είν' αυτό πούναι και λατινογραμμένο (κάτι που απεχθάνομαι). Είναι η δήλωση που χρειάζεται να κάνει κάποιος πριν μπει σε μια χώρα τώρα με τον κορονοϊό.  Βασικά αναφέρεται στη δικιά μας χώρα αλλά την ίδια (περίπου) δήλωση που έχει η Ελλάδα την έχει κι η Γερμανία (που χρειάστηκα) αλλά κι οι Γαλλία, Ιταλία, Μάλτα και Σλοβενία (χρειάστηκε φίλος που ταξίδευε πριν από μας και τα μάθαμε χάρη στην εξαιρετική σελίδα της Ετζίαν). Μπορεί το όνομα να διαφέρει, αλλά τα στοιχεία κατά βάση είναι ίδια. Ποιος είσαι, πού έμενες πριν την άφιξη στη χώρα και πού θα μείνεις μετά καθώς κι αν έχεις πιστοποιητικό νόσησης ή εμβολιασμού. 

Περιμένοντας τη βαλίτσα

Δεν είναι πρώτη φορά που αφορμή για ανάρτηση παίρνω από κάτι που γράφεται στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου. Σήμερα έχει άρθρο για τις βαλίτσες. Με αφορμή μια βαλίτσα του που δεν έφτασε στην ώρα της με το αεροπλάνο, γράφει για τη βαλίτσα και τις αποσκευές. Η αρχή του μου θύμισε το πρόσφατο δικό μου πάθημα με βαλίτσα και πήγα να το γράψω σε σχόλιο. Και σκεφτόμουνα μετά να το μεταφέρω (ελαφρά τροποποιημένο) κι εδώ. Αρχίζω να (περι)γράφω και βλέπω πως τραβάει πολύ σε μάκρος. Οπότε το βάζω πρώτα εδώ και θα βάλω εκεί λίνκι προς τα εδώ (ν' ανεβαίνουν κι οι επισκέψεις μου 😀)

Ανταπόκριση από Βερολίνο - Πρωτοχρονιάτικα πυροτεχνήματα

Τις μέρες της πρωτοχρονιάς αποφάσισα να πάω να βρω το γιο μου στο Βερολίνο. Καλά περάσαμε, κάναμε και κάποιες βόλτες ένα γύρω και τη βραδιά της αλλαγής του χρόνου μαζευτήκαμε με κάτι φίλους του στο σπίτι. Αφού φέτος απαγορευόταν η πώληση από καταστήματα λιανικής και η ρίψη πυροτεχνημάτων από ιδιώτες σε δημόσιους χώρους, δεν είχε νόημα να πάμε στο κέντρο να χαζέψουμε. Μιλάμε για τη Γερμανία όπου η παράδοση θέλει η υποδοχή του νέου χρόνου να γίνεται με μαζική ρίψη πυροτεχνημάτων από τους ιδιώτες κι όχι κεντρικά από τους δήμους. Και λίγα λεπτά πριν τις δώδεκα βγήκαμε στο μπαλκόνι και τραβήξαμε διάφορα βιντεάκια. Κι αυτό που βλέπετε στο παραπάνω βίντεο δεν είναι πυροτεχνήματα. Είναι οφθαλμαπάτη. Πυροτεχνήματα είναι αυτά στο επόμενο.

Φροντιστήριο και εξετάσεις

Η μάνα μου με τη θεία του φίλου μου στο βαπόρι πηγαίνοντας για τα θερινά φροντιστήρια

Αφού αποφοιτήσαμε απ' το Λύκειο, πολλοί κατευθυνθήκαμε ξανά για τα καλοκαιρινά φροντιστήρια. Στο βαπόρι βρεθήκαμε και γίναμε μια μεγάλη παρέα με μαθητές από τον Πολιχνίτο που κατέβαιναν κι αυτοί για τον ίδιο λόγο. Συνδετικός κρίκος η Κατερίνα, μια κοπέλα από κει που ήμασταν στο ίδιο τμήμα το προηγούμενο καλοκαίρι (και θα ξαναήμασταν κι αυτό). Φέτος θα έμενα μόνος μου σ' ένα υπόγειο διαμέρισμα που είχε νοικιάσει ένας ξάδερφός μου μ' ένα φίλο του και το καλοκαίρι δεν το χρειαζόντουσαν. Μηδείας 9 (ναι, το θυμάμαι ακόμα) κοντά στην πλατεία Κολιάτσου.

Η εξαήμερη των τρεισήµισι ημερών

Είναι έθιμο η τελευταία τάξη του Λυκείου να πηγαίνει μια πολυήμερη εκδρομή. Να λείψει απ' το σχολείο για μια βδομάδα. Σήμερα η εργάσιμη βδομάδα είναι πέντε μέρες κι έτσι η εκδρομή είναι γνωστή ως πενταήμερη (ή πενθήμερη) την εποχή μου τη λέγαμε πολυήμερη εκδρομή της έκτης (και μετά της Γ' Λυκείου) και ήταν εξαήμερη. Αλλά όπως έχω ξαναπεί, τη χρονιά που εμείς ήμασταν τελειόφοιτοι έγινε μια απεργία των καθηγητών που κράτησε κάναν μήνα. Αποτέλεσμα ήταν να κοπούν οι πολυήμερες εκδρομές από το υπουργείο (στα πλαίσια της αναπλήρωσης των χαμένων μαθημάτων). Επιτρεπόταν μόνο μια μονοήμερη εκτός αν συμφωνούσαν οι συνοδοί καθηγητές να γίνει Σάββατο και να συμπεριληφθεί κι η Κυριακή οπότε επιτρεπόταν η διανυκτέρευση.

Γ' Λυκείου - πολιτικά ενδιαφέροντα

Έγραφα προχτές για την τελευταία μου τάξη στο Λύκειο. Συνεχίζω σήμερα με δυο χαρακτηριστικές στιγμές από την άνοιξη του 77, λίγο πριν απολυθούμε. Να επαναλάβω πως τη χρονιά εκείνη έγινε μια μεγάλη απεργία των καθηγητών που κράτησε σχεδόν όλο τον Μάρτη. Συμμετείχαν όλοι οι καθηγητές του σχολείου κι έτσι δεν πηγαίναμε καθόλου. Μόνο ο Λυκειάρχης που ετοιμαζόταν να βγει στη σύνταξη και μας έλεγε πως φοβόταν μήπως δεν τον φτάσουν οι μέρες αν του έκοβαν αυτές της απεργίας πήγαινε στο σχολείο αλλά μας είχε ενημερώσει ότι απουσίες δεν θα παίρναμε, οπότε δεν πάταγε κανένας μας.

Στο Λύκειο

Στην εκδρομή μας. Θα τα πούμε στο επόμενο γι' αυτή...

Το άνοιξη του 76 ψηφίζεται ο νόμος 309 που φέρνει κοσμογονικές αλλαγές στην παιδεία. Αν και είναι γραμμένος σε καθαρεύουσα, καθιερώνει τη δημοτική ως γλώσσα της εκπαίδευσης και των σχολικών βιβλίων. Είναι το πρώτο βήμα πριν την καθιέρωσή της και στην γλώσσα των νόμων (και αργότερα και των δικαστηρίων). Επίσης καθιερώνει την υποχρεωτικότητα της φοίτησης στο γυμνάσιο (9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση). Αν αυτά τα δύο, η καθιέρωση της δημοτικής και της 9χρονης εκπαίδευσης δεν είναι κοσμογονία, τότε δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Παράπλευρη συνέπεια της δεύτερης αλλαγής είναι πως το εξατάξιο μέχρι τότε γυμνάσιο χωρίζεται σε τριτάξιο γυμνάσιο και λύκειο. Στο τελευταίο οι μαθητές εισάγονται με εξετάσεις. Όσοι ήδη φοιτούσαμε στις μεγάλες τάξεις του γυμνασίου (τετάρτη και πέμπτη) πάμε στη δευτέρα και τρίτη λυκείου αντίστοιχα ενώ τα παιδιά της τρίτης γυμνασίου για να συνεχίσουν πρέπει να δώσουν εξετάσεις (παρά το γεγονός πως είχαν ήδη δώσει για την εισαγωγή τους στο γυμνάσιο). Κι έτσι, από την Ε' Γυμνασίου βρέθηκα κι εγώ στην Γ' Λυκείου και πήρα απολυτήριο λυκείου. Επίσης από πρακτικό που λεγόταν το τμήμα έγινε πια θετικό.