Αλλαγές στα σχολεία

Το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει διάφορες αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο των σχολείων. Θα μου πει κανείς πού είναι το περίεργο. Κάθε υπουργός κάνει αλλαγές, γιατί όχι κι αυτός.Σωστά. Υπάρχουν αλλαγές κι αλλαγές. Άλλες στου κασίδη το κεφάλι (ας πούμε αυτό που γίνεται με την Γ' Λυκείου και την δήθεν αποσύνδεσή της απ' τις εισαγωγικές για τα ΑΕΤ-ΤΕΙ που κάθε φορά η αποσύνδεση έχει αποτέλεσμα την πιο σφιχτή σύνδεση) κι άλλες που έχουν να κάνουν καθαρά με το πώς το κράτος θα πληρώνει λιγότερα. Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι το τελευταίο, μιας και από το υπουργείο μας έχουν ανακοινωθεί δυο "πρωτοβουλίες" που με το πρόσχημα της αποσαφήνισης η μια ή της διευκόλυνσης των μαθητών η άλλη και οι δυο έχουν να κάνουν με το χρήμα (για τα λεφτά τα κάνεις όλα όπως λέει και το τραγούδι). Αλλά ας πω μερικά για τις αλλαγές γενικότερα:

Παρουσίαση βιβλίου

Το συγκεκριμένο βιβλίο πήρε υλική μορφή χάρη στη συμβολή πολλών φίλων του συλλόγου Πλωμαριτών που πληκτρολόγησαν από κάποιες σελίδες του. Η δική μου συμβολή, εκτός από την πληκτρολόγηση (που ανέλαβα ένα μέρος κι εγώ) ήταν κυρίως στο να πάρω τα επιμέρους αρχεία και να τα συνθέσω σε ένα ενιαίο κείμενο, έτοιμο για το τυπογραφείο κάνοντας ενδιάμεσα και τις σχετικές διορθώσεις - συμπληρώσεις.

Πορτοκαλοσαλάτα

Στο χωριό μου πολλά πορτοκάλια δεν έχουμε. Παρόλο που είναι νησί τα εσπεριδοειδή δεν ευδοκιμούν ιδιαίτερα αφού είναι όλο βουνά. Σε κάτι εκβολές ποταμών μόνο που σχηματίζεται λίγος κάμπος έχει ξινόδεντρα (όπως τα λέμε με μια λέξη). Παρόλα αυτά όμως η χρήση των καρπών τους είναι ποικίλη και με φαντασία. Κάνουμε ας πούμε πορτοκαλοσαλάτα. Όχι σε στιλ φρουτοσαλάτας αλλά μια εναλλακτική σαλάτα που συνοδεύει το φαγητό μας. Και μιας και μ' αρέσουν και τα πορτοκάλια και τα κρεμμύδια, όποτε το θυμάμαι φτιάχνω και σήμερα.

Παστουρμάς με αυγά

Τον παστουρμά τον ήξερα αλλά δεν έτυχε να τον χρησιμοποιήσω. Πολλές φορές άκουγα για τη μυρουδιά που αφήνει αφού τον φας. Ίσως γι' αυτό, ίσως γιατί είναι ένα ιδιαίτερο αλλαντικό που δεν βρίσκεται και πολύ τακτικά, δεν θυμάμαι να είχα έρθει σε επαφή μαζί του. Ώσπου το καλοκαίρι κάνοντας μια βόλτα με τη Ντόρα στην αγορά της Μυτιλήνης περνάγαμε έξω απ' την Ερμού 78 όπου υπάρχει ένα κρεοπωλείο που φτιάχνει παστουρμά κι όταν περνάς από κει σου σπάει τη μύτη. Και σχολιάζαμε πόσο χαρακτηριστική είναι η μυρουδιά για το συγκεκριμένο σημείο. Και πως αν κάποια στιγμή περάσουμε από κει και δεν μυρίζει παστουρμά, κάτι θα έχει αλλάξει και θα μας φαίνεται παράξενο. Και συμφωνούσαμε κι οι δυο σ' αυτό. Το συζητάμε με τη Μαρία και εκφράζω την επιθυμία να πάρω και μια φορά παστουρμά από κει, να το δοκιμάσουμε τέλος πάντων.

Χυλοπίτες παραδοσιακές

Τις χυλοπίτες τις ήξερα από παλιά, αλλά σπάνια τις μαγείρεψα και πάντα σαν να ήταν μακαρόνια. Το ίδιο και τα χυλοπιτάκια (που είναι χυλοπίτες ίσιες και κομμένες σε μικρά κομματάκια). Και πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε σ' ένα σουπερμάρκετ που είχε σε προβολή χυλοπίτες μετσοβίτικες και τις είδ' η Μαρία και τις ζήλεψε. Και πήραμε με κρύα καρδιά, μιας και δεν τις είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Και ξεκινώ να τις φτιάχνω όπως τόχα στο νου μου αλλά λέω να ρίξω και μια ματιά στις οδηγίες που υπήρχαν πάνω στο σακούλι. Αλλιώς τάλεγε τα πράγματα εκεί κι είπα να τ' ακολουθήσω. Και βγήκαν υπέροχες. Τόσο που α) αγόρασα κι άλλες και β) δεν πέρασαν πολλές μέρες και τις ξανάφτιαξα (όχι και τόσο πετυχημένες τη δεύτερη φορά, οφείλω να ομολογήσω, αλλά ξέρω τι φταίει). Κι η Μαρία να επιμένει να ανεβάσω τη συνταγή. Της κείνης ρήμασι πειθόμενος λοιπόν, την παρουσιάζω. Είναι για 4 άτομα (με τα δικά μου μέτρα :) ).

Παντζάρια ψητά στο φούρνο

Άλλη μια παραλλαγή για ψητά παντζάρια. Είχα ξαναβάλει, για ψητά κι εκείνα, αλλά δεν θυμόμουνα πώς τα έγραφα, μου είχε μείνει η πρόταση για ψήσιμο στη σκάρα. Που και στη σκάρα και στο φούρνο, θέλουν πολλή ώρα. Τέλος πάντων, προχτές είδα στη λαϊκή κάτι παντζάρι με ωραία μεγάλα κεφάλια κι είπα να τα πάρω για ψητά. Και μιας κι εγώ θυμόμουνα αυτά στη σκάρα, έριξα μια ματιά στο ίντερνετ τι άλλες ιδέες υπήρχαν. Κι όλες όσες βρήκα ήταν ίδιες (ή σχεδόν). Καμιά δεν τα είχε σκέτα, ανοιχτά, όπως τα έγραφα εγώ. Πολύ περισσότερο που κανένας δεν τα έδινε για σκάρα! Τέλος πάντων, τα έφτιαξα κι είπα να τα παρουσιάσω κι από δω, να υπάρχουν όλες οι εκδοχές.

Τεμπελόπιτα της Παυλίνας

Τις προάλλες στο σχολείο μου είχαν μπαζάρ οι μαθητές της Γ' Λυκείου για να βγάλουν κάνα φράγκο για την εκδρομή τους. Άλλοι αγόρασαν κι άλλοι έφτιαξαν (ένας μάλιστα είχε φέρει κρεπιέρα κι έφτιαχνε κρέπες επιτόπου!). Άλλα αρμυρά, άλλα γλυκά. Σε τιμές εξαιρετικά φιλικές. Δοκίμασα διάφορα αλλά ξεχώρισα μια τυρόπιτα χωρίς φύλλο που είχε φτιάξει η Παυλίνα. Αφράτη αφράτη και γευστικότατη. Προφανώς ζήτησα τη συνταγή και προφανώς την παρουσιάζω εδώ. Το τεμπελόπιτα είναι δικό της. Μπρουστ μου την έγραψε, δεν ξέρω τι πάει να πει και γιατί, εγώ απ' την Παυλίνα την έμαθα, της Παυλίνας τη γράφω. Η διαδικασία θυμίζει κάπως την Κικιτσόπιτα, μόνο που τούτη γίνεται πιο ψηλή και (πολύ) πιο αφράτη. Όταν την έφτιαξα το ταψί μου φάνηκε μικρό κι έτσι έβαλα λίγη και σ' ένα άλλο, κι είχα δίκιο.