Ιστορίες της γιαγιάς της γιαγιάς μου

Μιας και τον τελευταίο καιρό έχω γράψει κάμποσες αναμνήσεις, σκέφτηκα να έγραφα και για τη γιαγιά της μάνας μου. Που ήταν μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, που ο θεός να σε φύλαγε να μην έπεφτες στο στόμα της. Αλλά είπα να γράψω και κάτι καλό γι' αυτήν. Για τον καημό της που κανένα παιδί δεν έβαλε το όνομά της. Που έκανε τόσα και τόσα εγγόνια (καμιά 15αριά υπολογίζω) αλλά το όνομά της δεν το άκουσε. Κι εκεί πάνω σκέφτηκα πως τη σκληράδα της δεν την απόκτησε μόνη της, την κληρονόμησε απ' τη μάνα της, τη Μαριγώ. Κι είπα να ξεκινήσω από κει.

Τα γλιτώματα

Αναδρομή στις συνήθεις του χωριού μου σήμερα. Χρόνια έχω βάλει τον τίτλο να γράψω το σημερινό αλλά αναβάλλεται συνέχεια. Γιατί δεν θέλω να ανέβει μια οποιαδήποτε μέρα. Αλλά τέτοιες μέρες που παραδοσιακά "γιορτάζονταν" τα γλιτώματα στο χωριό μου. Θεωρητικά αυτό γινόταν στις 9 Μάρτη, τ' Αγιού Σαράγκ' (των αγίων Σαράντα δηλαδή, που από 40 τον αριθμό που ήταν έγιναν ένας, ο Σαράντος :) ), Πρακτικά, όποτε ολοκληρώνονταν οι χειμωνιάτικες δουλειές οι σχετικές με τις ελιές. Γιατί αυτό πάει να πει η λέξη γλιτώματα. Γιόρταζαν οι αγρότες ότι επιτέλους τέλειωνε το μάζεμα της ελιάς κι έτσι γλίτωναν, απαλλάσσονταν από το καθημερινό τρέξιμο και το άγχος.

Γιαούρτι

Βασικά, δεν ξεκίνησα να γράψω το σημερινό για να δώσω συνταγή για γιαούρτι, αν και θα γίνει κι αυτό. Το πράγμα ξεκίνησε όταν πριν λίγες μέρες συζητάγαμε με τη Μαίρη για τα γιαούρτια που φτιάχνει, με απλό γάλα απ' το σουπερμάρκετ. Κι εγώ τα απέρριψα μιας και έχω μια κάποια παράδοση στο γιαούρτι. Βλέπετε έκανα γιαουρτάς. Πωλητής γιαουρτιού δηλ. Στα πολύ μικρά μου χρόνια, εκεί στην δεκαετία του 70. Κι αφού πούλαγα γιαούρτι, έχω άποψη για το πώς είναι το καλό, το σωστό γιαούρτι και δεν συμβιβάζομαι με μοιάζει με πηγμένο γάλα. Πολύ περισσότερο δεν συμβιβάζομαι, βέβαια, με το πήξιμο που γίνεται με ζελατίνα ή άλλα τέτοια μέσα και παρουσιάζεται σαν γιαούρτι (αν και, για προστασία τους οι εταιρίες δεν γράφουν πάνω τη λέξη "γιαούρτι" αλλά "επιδόρπιο".

Σταφιδόψωμα της Γκόλφως

Πριν κάμποσο καιρό είχα δει μια συνταγή για σταφιδόψωμα στο "συνταγές της παρέας". Την είχα κρατήσει κάπου και πρόσφατα έπεσα πάνω της, οπότε την Κυριακή είπα να την φτιάξω. Το αποτέλεσμα μ' ενθουσίασε, παρά το γεγονός πως τη μέρα εκείνη φτιάξαμε διάφορα, ήμασταν ώρα στην κουζίνα και (προφανώς) κουραστήκαμε ενώ, μιας και δουλεύαμε συνταγές παράλληλα, κάπου μας έφυγε κι ο χρόνος και πήραν παραπάνω χρώμα απ' όσο θα ήθελα. Η συνταγή έλεγε για φρέσκια μαγιά, εγώ προτίμησα την ξερή. Κανέλα έγραφε μια τσιμπιά. έβαλα κάμποση, αλλά θα ήθελα παραπάνω. Το κουταλάκι το χρειάζεται. Α! κι από πάνω, αντί για αυγό, άλειψε με γάλα (που το έδινε στα εναλλακτικά :) )

Επέτειος πτυχίου

Σήμερα έχω επέτειο. Συνήθως όταν λέμε επέτειο, εννοούμε επέτειο γάμου. Αλλά όχι. Σαν σήμερα, το μακρινό εκείνο 1983 το μορφωτικό επίπεδο στο προφίλ μου στο φέισμπουκ άλλαξε: από απόφοιτος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έγινε πτυχιούχος Τριτοβάθμιας. (Δεν μ' αρέσει το ύφος σου. Τι πάει να πει δεν υπήρχε φέισμπουκ τότε; Είναι δυνατόν; Και πώς επικοινωνούσαμε χωρίς φέισμπουκ; Μόνο με απλά η-μέιλ; Τι ούτε η-μέιλ υπήρχαν ούτε καν ίντερνετ; Τι; Ούτε ο όρος πληροφορική δεν ήταν σε χρήση ούτε οι αντίστοιχες σχολές μόνο κάτι μαθήματα για την "Επιστήμη των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών" είχαμε; Καλά, τόση αρχαιολογία; Πόσο παράξενα ακούγονται όλ' αυτά! Κι ειδικά σε ανθρώπους που τότε δεν είχαν ή είχαν μόλις γεννηθεί. Κλείνει η παρένθεση).

Φράουλες μεσ' στο χειμώνα

Το Σάββατο είχαμε πάει βόλτα στο κέντρο της Αθήνας: Ομόνοια, Ψυρρή, Μοναστηράκι και πίσω την ίδια διαδρομή. Στο Μοναστηράκι λοιπόν, πέσαμε πάνω σε φράουλες. Φράουλες το Φλεβάρη, παράξενο μου φαίνεται, αλλά έτσι είναι. Και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή, μόλις 2€. Κανονικά, θα περίμενα ν' αρχίσουν να εμφανίζονται στην αγορά σε καμιά 15αριά μέρες, και σε τιμή γύρω στα 4 - 5 ευρώ. Βέβαια, είναι δεύτερη φορά που αγοράζω φράουλες. Είχα βρει και στη γειτονιά πριν κάποιες μέρες (ακόμα πιο πρώιμα δηλαδή). Και την βδομάδα που αρχίζει, στο Λιντλ είδα διαφήμιση πως θα έχει φράουλες με 2,22€. Αλλά αυτές θα είναι για λίγες μέρες και σε προσφορά (ειδικά διαφημισμένη). Ενώ αυτές οι φράουλες στον πάγκο, ωραία ωραία στημένες ήταν σκέτη πρόκληση. Και με μια μυρωδιά απίθανη, που η φωτογραφία δεν μπορεί (ακόμα τουλάχιστον) να αποδώσει :)

Κεφτεδάκια με σάλτσα κάρυ

Μια συνταγή απ' τα παλιά. Μια φορά θαρρώ πως τις έχω κάνει πριν από πάρα πολλά χρόνια (χωρίς τις πίκλες βέβαια!). Το κάρυ το έχω για ινδικό μπαχαρικό (και είναι) και συνήθως το χρησιμοποιώ στο πιλάφι. Η σάλτσα κάρυ, απ' την άλλη, ήταν η αγαπημένη σάλτσα των Γερμανών για τα λουκάνικα. Λουκάνικα ψητά, με σάλτσα κάρυ, σε χάρτινο βαθύ πιατάκι συν ίσως και πόμες φρίτες (πατάτες τηγανητές δηλ.) ήταν ο παραδοσιακός μεζές.