Κυδώνι ψητό

Φθινόπωρο. Όπως λέει και τ' όνομά του, τα φρούτα λιγοστεύουν. Τέρμα η ποικιλία του καλοκαιριού. Κι ακόμα δεν άρχισαν τα χειμωνιάτικα. Η εποχή έχει λίγα και καινούρια φρούτα. Όχι τόσο εντυπωσιακά, αλλά ενδιαφέροντα κι αυτά. Έν' απ' αυτά το κυδώνι. Που αν πεις να το φας σκέτο, ωμό, δεν έχει και πολύ γούστο. Είναι κομματάκι στυφό. Μπορεί όμως να γίνει διάφορα γλυκά. Γλυκό του κουταλιού, κομπόστα, κυδωνόπαστο, πελτές, μαρμελάδα αλλά το πιο απλό και εύκολο είναι το ψητό στο φούρνο.

Η χρονιά του νερού

(Φωτογραφίες σε επανάληψη ;) ). Τελικά, η χρονιά που πέρασε ήταν για μένα η χρονιά του (γλυκού) νερού. Η χρονιά που ξεκίνησε πέρυσι τέτοια εποχή με μια αποτυχημένη προσπάθεια για επίσκεψη στη λίμνη Δύστο, στην Εύβοια (και λέω αποτυχημένη γιατί η λίμνη αυτή υπάρχει μόνο στο χάρτη. Από κοντά που πήγαμε, δεν βρήκαμε τίποτα. Τσάμπα ο κόπος), και έληξε πριν λίγες μέρες με επίσκεψη στις λίμνες της ορεινής Κορινθίας. Όλο αυτό το διάστημα, όπου πήγα εκδρομή είχε κάποια σχέση με νερά. Τα περισσότερα μέρη τα έχω ήδη παρουσιάσει.

Πρέσπες, στα χωριά

Πρεσπών συνέχεια 4η (και τελευταία). Μερικές φωτογραφίες απ' τα πιο φημισμένα χωριά της περιοχής. Καθόλου αντιπροσωπευτικές, αφού δεν σταματήσαμε και σε πολλά. Για αρχή η πανσέληνος τ' Αυγούστου προβάλει πάνω απ' τους Ψαράδες.

Πρέσπες, τα πουλιά

Πρεσπών συνέχεια 3η. Πρωινό ξύπνημα στους Ψαράδες. Εντάξει, όχι και πολύ πρωινό, κατά τις 8. Κι απ' τα παράθυρα ν' ακούγεται μια τρελή φασαρία από κελαηδήματα πουλιών. Χελιδόνια και γλάροι σε συναγωνισμό. Μαγεία.

Πρέσπες, θρησκευτικές

Πρεσπών συνέχεια. Στην περιοχή λοιπόν, υπάρχουν αρκετά και ιδιαίτερα χριστιανικά στοιχεία. Πρώτα - πρώτα υπάρχουν τοπικοί Άγιοι. Όπως ο Άγιος Αχίλλειος. Που με το όνομά του υπάρχει και ένα νησάκι στη Μικρή Πρέσπα το οποίο είναι ένα απ' τα δυο κατοικημένα λιμναία νησιά της Ελλάδας, μαζί με το Νησί της λίμνης Παμβώτιδας, των Ιωαννίνων. Μπορεί η διαφορά μεγέθους να είναι συντριπτική σε βάρος του Αγίου Αχιλλείου (έχει μόλις 20 κατοίκους σε 12 σπίτια, δεν κάνει λέει να χτιστούν παραπάνω!, έναντι 200), όμως ως προς τον αριθμό των εκκλησιών - μοναστηριών κλπ, δεν πάει καθόλου πίσω.

Πρέσπες

Επιστρέψαμε στην Ελλάδα χωρίς να απομακρυνθούμε απ' την περιοχή. Κατευθυνθήκαμε προς τις Πρέσπες, που βασικά είναι η φυσική συνέχεια την Οχρίδας ή μάλλον η φυσική αρχή της αφού βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο και τα νερά απ' αυτές πάνε στην άλλη. Γιατί πληθυντικός; Γιατί οι Πρέσπες είναι δύο: η Μικρή και η Μεγάλη (από πάνω προς τα κάτω :) ).

ΝΑ Αλβανία

Φεύγοντας απ' τη Στρούγκα, συνεχίσαμε να πηγαίνουμε δίπλα απ' τη λίμνη Οχρίδα. Κατευθυνόμαστε προς Ελλάδα, αλλά για να φτάσουμε μέχρις εκεί πρέπει να περάσουμε από ένα κομμάτι τις Αλβανίας. Μπαίνουμε μετά φόβου θεού, γιατί θυμόμαστε την εμπειρία μας με τους κακούς δρόμους της δυτικής Αλβανίας. Προχωράμε και συνέχεια σκεφτόμαστε, τώρα θα βρούμε τα δύσκολα, ύστερα θα βρούμε τα δύσκολα, αλλά τελικά δεν τα βρήκαμε. Ο δρόμος ήταν αρκετά καλός και με καλή θέα στη λίμνη.