Κέικ με φρούτα του δάσους

Προχτές ήταν η γιορτή της Ειρήνης. Την παραμονή φτιάχτηκαν στο σπίτι 4 + 1 γλυκά. Το συν ένα ήταν τα μουστοκούλουρα που μας είχαν τελειώσει κι έπρεπε να ανανεώσουμε :) Τα 4 ήταν ένα για το σχολείο της Ειρήνης κι από ένα για το δικό μου και της Μαρίας, ε, να μην έχουμε κι ένα για το σπίτι ;) Για το σπίτι αποφασίσαμε ένα τσίζκεϊκ. Η Ειρήνη έφτιαξε μάφιν. Η Μαρία ήθελε κέικ με καρύδια. Εγώ θάθελα κάτι παρόμοιο, αλλά το καρύδι δεν το πολυπάω (εκτός απ' την καρυδόπιτα). Έτσι είπα να το παραλλάξ χρησιμοποιώντας κάτι φρούτα του δάσους που είχα στην κατάψυξη. Κι έγινε καταπληκτικό. Και δεν το λέω μόνο εγώ που το έφτιαξα. Το είπαν όσοι το δοκίμασα.

Μικρά αλλ' εντυπωσιακά

Όταν διαβάζω κάτι που με εντυπωσιάζει ως γεγονός, συνήθως κρατάω ανοιχτή την καρτέλα για να αναφερθώ σ' αυτό από δω. Μερικές φορές ο καιρός περνάει και οι ανοιχτές καρτέλες πληθαίνουν και τίποτα δεν γράφω, συνήθως γιατί το άρθρο που διάβασα δεν είναι τέτοιο που θα μπορούσα να γράψω αρκετά. Έτσι, πολλές φορές τα κλείνω και πάνε. Σήμερα λοιπόν είπα να κάνω μια αλλαγή και να παρουσιάσω μαζεμένα κάποια τέτοια μικροθέματα. Ένα ας πούμε είναι πως η καρέκλα του επικεφαλής του ΔΝΤ είναι επικίνδυνη. Μετά τον Στρος Καν που συνελήφθη, τώρα σειρά είχε ακόμα ένας (πρώην) επικεφαλής ονόματι Ράτο, που τον συλλάβανε. Και αυτοί οι άνθρωποι κανονίζουν τα λεφτά μας και τη ζωή μας :(

Αναμνήσεις, 1967

Την περασμένη Κυριακή έγινε μια επετειακή εκδήλωση με αφορμή την 48η επέτειο απ' το πραξικόπημα του 1967, Η εκδήλωση ήταν μια βόλτα στους τόπους κράτησης που υπάρχουν στο δήμο μας. Το στρατόπεδο Διονύσου που ήταν η πρώτη στάση, δεν υπάρχει πια. Εκεί ήταν το 501 τάγμα πεζοναυτών. Σήμερα είδαμε πού περίπου ήτανε,. Σήμερα στη θέση του υπάρχουν ένα κλειστό γυμναστήριο, ένα γήπεδο, ο χώρος που ΘΑ χτιστεί το λύκειο Διονύσου, ένα κομμάτι που έχει γίνει δάσος και μπόλικες βίλες. Το μόνο που υπάρχει απ' τα παλιά είν' ένα κτίριο που πρέπει να ήταν το ΚΨΜ (ας πούμε το κυλικείο :) για τους αμύητους στα στρατιωτικά).

Δαλματικές

Ξεκίνησα στο προηγούμενο σημείωμα να γράφω για το ταξίδι μου στις Δαλματικές ακτές τις μέρες του Πάσχα. Και λέω να το συνεχίσω αυτές τις μέρες και να βάλω ό,τι σχετικό έχω να γράψω και να μην τ' αφήσω για το μέλλον γιατί ό,τι αφήνεται ξεμένει. Όπως π.χ. με την Τουρκία που ακόμα δεν έχω τελειώσει (αλλά ήταν και πολλά αυτά που σημείωσα, καμιά 80 θέλω συνολικά). Και τώρα σε κάποια δεν θυμάμαι τι ήθελα να γράψω :). Συνεχίζω λοιπόν με τον απολογισμό.

Στις Δαλματικές ακτές

Τις μέρες του Πάσχα αποφασίσαμε και κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι στις Δαλματικές ακτές. Το ταξίδι τέλειωσε, τα 3,8 χιλιάδες χιλιόμετρα βγήκαν, κάποια προβλήματα που υπήρξαν με το αυτοκίνητο ευτυχώς αντιμετωπίστηκαν και νάμαστε πάλι πίσω στο σπίτι. Οι εντυπώσεις είναι ανεπεξέργαστες ακόμα, το ζόρικο είναι το ξεδιάλεγμα από φωτογραφίες. Όμως. αποφάσισα να κάνω έναν συνολικό απολογισμό αλλά και παρουσίαση για το κάθε μέρος που είδαμε. Τέτοιον απολογισμό συνολικό δεν έχω ξανακάνει, συνήθως παρουσιάζω το κάθε μέρος ανεξάρτητα, Αλλά υπάρχουν μερικά γενικότερα πράγματα που έχουν να κάνουν με το σύνολο της εκδρομής κι έτσι αλλάζω συνήθειες :) Επίσης, αρχίζω ανορθόδοξα, από τον τελικό απολογισμό. Θα υπάρξουν όμως και τα επιμέρους...

Το πανηγύρι του Ταύρου

Στα χωριά της βορειοανατολικής Λέσβου υπάρχει το έθιμο του Ταύρου. Εντάξει, όχι σε όλα. Βασικά εγώ ήξερα αυτό το έθιμο στην Αγιαπαρασκευή που έχει και το θρύλο του για το πώς ξεκίνησε. Μετά έμαθα για το Μανταμάδο κι αργότερα για την Πηγή (απ' όπου και το παραπάνω βίντεο του 1996) και τα Μιστεγνά. Σε άλλο δεν θυμάμαι, αν και κάποια κομμάτια απ' το όλο δρώμενο υπάρχουν και σ' άλλα χωριά. Π.χ. το κεσκέτς μοιράζεται σε διάφορα πανηγύρια (ας πούμε στην Πέτρα) ενώ χοροί με αλόγατα για να τιμηθεί ο άη Χαραλάμπης (θεωρείται προστάτης των ζώων και των αγωγιατών) γίνονται ακόμα και στο Πλωμάρι. Κι αυτό το έθιμο αποφασίστηκε φέτος να απαγορευθεί με εισαγγελική παρέμβαση ή να μπουν νέοι όροι για το πώς θα γίνεται για να είναι σύμφωνα με τους κανόνες (ποιους και από ποιον είν' άλλο θέμα).

Και πίνω μπίρες

Ποιες είναι οι μπίρες κάθε χώρας; ποιες ειν' οι προτιμήσεις στον κόσμο; Ένας ενδιαφέροντας χάρτης που δείχνει ποια μπίρα θεωρείται η εθνική παραγωγή της κάθε χώρας δημοσιεύτηκε πριν λίγο καιρό στο vinepair και αναδημοσιεύτηκε στο news247. Βέβαια, τόσο το αγγλόφωνο όσο και το ελληνικό άρθρο μιλάνε για τις πιο δημοφιλείς μπίρες, όμως δεν νομίζω πως στην Ελλάδα η Μύθος ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία.