Στις Δαλματικές ακτές

Τις μέρες του Πάσχα αποφασίσαμε και κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι στις Δαλματικές ακτές. Το ταξίδι τέλειωσε, τα 3,8 χιλιάδες χιλιόμετρα βγήκαν, κάποια προβλήματα που υπήρξαν με το αυτοκίνητο ευτυχώς αντιμετωπίστηκαν και νάμαστε πάλι πίσω στο σπίτι. Οι εντυπώσεις είναι ανεπεξέργαστες ακόμα, το ζόρικο είναι το ξεδιάλεγμα από φωτογραφίες. Όμως. αποφάσισα να κάνω έναν συνολικό απολογισμό αλλά και παρουσίαση για το κάθε μέρος που είδαμε. Τέτοιον απολογισμό συνολικό δεν έχω ξανακάνει, συνήθως παρουσιάζω το κάθε μέρος ανεξάρτητα, Αλλά υπάρχουν μερικά γενικότερα πράγματα που έχουν να κάνουν με το σύνολο της εκδρομής κι έτσι αλλάζω συνήθειες :) Επίσης, αρχίζω ανορθόδοξα, από τον τελικό απολογισμό. Θα υπάρξουν όμως και τα επιμέρους...

Το ταξίδι προγραμματίστηκε στα γρήγορα. Ήταν Τσικνοπέμπτη που το γιορτάζαμε με τον Νίκο και κάποια στιγμή είπε πως σχεδίαζε για το Πάσχα να κάνει ένα ταξίδι προς Δαλματικές ακτές. Είπε και ποια μέρη θα ήθελε (Ντουμπρόβνικ, Σπλιτ, Ζαντάρ και λίμνες Πλίτβιτσε) και πρότεινε να το κάνουμε μαζί. Το βασικό κίνητρο να γίνει αυτή την εποχή πως τώρα δεν είναι η τουριστική σεζόν κι έτσι θα μπορούμε να βρούμε φτηνά καταλύματα. Το συζητήσαμε λιγάκι και την επόμενη Δευτέρα κλείναμε τα ξενοδοχεία (έχοντας προσθέσει το Μπεράτι και το Κότορ στα ενδιάμεσα μιας και το να φτάσουμε απευθείας στο Ντουμπρόβνικ ήταν μάλλον αδύνατο - κι αυτό επιβεβαιώθηκε και στην πράξη. (Τι στο καλό, τυχαίο πως όλα τα πρακτορεία που προγραμματίζουν παρόμοια ταξίδια βάζουν στάσεις κάπου εκεί;). Πράγματι, το πιο πολύ που κοστίσανε ήταν 25€ η βραδιά για το δίκλινο. Τα περισσότερα ήταν διαμερίσματα (με κουζίνα κλπ), παντού είχαμε δωρεάν ασύρματη πρόσβαση στο ίντερνετ κι απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να έχουν θέση πάρκινγκ.

Όλο το ταξίδι μας βγήκε γύρω στα 1000€ το ζευγάρι. Ταξιδέψαμε μ' ένα αυτοκίνητο βέβαια, έτσι μοιραστήκαμε τα σχετικά έξοδα και στο χιλιάρικο περιλαμβάνονται τα έξοδα καυσίμου (ήταν κυρίως γκάζι, κάπου 350 λίτρα κι άλλα 50 λίτρα βενζίνα που κόστισαν κατά μέσον όρο - συνολικά βενζίνες και γκάζι - μόλις 0,65€ το λίτρο, άρα κι από κει μεγάλη οικονομία), τα έξοδα για διόδια και πάρκινγκ (κάπου στα 130€) αλλά και οι καφέδες, τα φαγητά (άλλα σ' εστιατόρια κι άλλα που μαγειρέψαμε) ακόμα κι η αγορά αναμνηστικών ή κάποια μικροδωράκια που πήραμε.

Εξαιρετική ήταν η εποχή (όχι ζέστη, όχι κρύο) και για περπάτημα. Μας βοήθησε βέβαια κι ο καιρός. Εκτός απ' τις δυο πρώτες μέρες που έβρεχε, όλες οι υπόλοιπες ήταν μια χαρά. Γιατί το ταξίδι ήταν για τουρισμό κι όχι για διακοπές, έτσι, αν ήμασταν αναγκασμένοι να καθόμαστε μέσα, δεν θα ήμασταν καθόλου ευχαριστημένοι. Γυρίσαμε όλα τα μέρη, τα περπατήσαμε και τα ευχαριστηθήκαμε. Στο Μπεράτι ήταν λίγο δύσκολα με τη βροχή, αλλά κι εκεί πετύχαμε ένα διάλειμμα την ώρα που θέλαμε να το γυρίσουμε - συνήθως είμαι τυχερός με τον καιρό στα ταξίδια μου :)

Εκείνο που ήταν μεγάλο χάλι και δυσκολία ήταν οι δρόμοι. Μέχρι να πάμε για δεύτερη φορά στην Κροατία (για να πας απ' το Ντουμπρόβνικ στο Σπλιτ περνάς απ' τη Βοσνία υποχρεωτικά - εκτός κι αν πας με βαπόρι :) ) οι αυτοκινητόδρομοι ήταν ανύπαρκτοι. Έτσι πηγαίναμε σε δρόμους με μια λουρίδα ανά κατεύθυνση, άρα έτσι και πετύχεις νταλίκα π.χ. την έκατσες. Πέρα απ' το γεγονός πως περνάνε και μέσα από χωριά. Πάντως τελικά δε ήταν οι νταλίκες που μας προβλημάτισαν. Το χειρότερο κομμάτι δρόμων ήταν στην Αλβανία. Εκεί που πας, ο δρόμος είναι πεσμένος. Ή λένε να τον φτιάξουν, έχουν ρίξει το 3Α και μένει έτσι. Οπότε, η λακκούβα πάει σύννεφο. Όχι δηλ. πως κι οι ασφαλτοστρωμένοι δεν είναι τίγκα στη λακκούβα. Μετά την Αλβανία τις ψιλοξεχάσαμε τις λακκούβες, μέχρι που μπήκαμε στην Ελλάδα! Τόσο αμέσως μετά τα σύνορα, όσο και τώρα που κυκλοφορούμε στους δρόμους της Αθήνας.

Να γκρινιάξω εδώ και για ένα άλλο θέμα των ελληνικών δρόμων: Σε κάθε χώρα που μπαίναμε, βλέπαμε ένα σήμα που περιέγραφε τους γενικούς όρους οδήγησης στη χώρα. Βασικά, ποια είναι τα όρια ταχύτητας στις διάφορες κατηγορίες δρόμων και επίσης (σ' όλη την πρώην Γιουγκοσλαβία) αν τα φώτα πρέπει υποχρεωτικά να είναι αναμμένα όλο το 24ωρο. Παρόμοια πινακίδα υπάρχει και μπαίνοντας στην Ελλάδα. Μόνο που το ανώτατο όριο ταχύτητας που γράφει είναι τα 120 χλμ. Ένα όριο που έχει αλλάξει εδώ και κάτι χρόνια (έχει πάει στα 130). Έτσι, ενώ η πρώτη πληροφόρηση του (ξένου) οδηγού είναι πως επιτρέπεται να οδηγεί μέχρι 120, αργότερα συναντάει πινακίδες που τον "περιορίζουν" στα 130!