Μπριζόλες κλπ στη σκάρα

Το να ψήσει κανείς στη σκάρα, είτε κρεατικά είτε ψαρικά, φαντάζει απλή υπόθεση. Και στην πραγματικότητα κάπως έτσι είναι. Θέλει κάποια προσοχή βέβαια, αλλά από κει και πέρα όλα είναι εύκολα. Μερικά μυστικά σήμερα για τα κρεατικά: τις μπριζόλες δεν τις αλατίζω πριν. Κάποιοι το συνηθίζουν, όμως όταν είναι αλατισμένες και ψήνονται βγάζουν τα νερά τους και γίνονται πολύ στεγνές. Για τον ίδιο λόγο προτιμώ να είναι κομμένα χοντρές. Μπορώ αν θέλω να τις περάσω με ρίγανη και πιπέρι (ή και θυμάρι κι άλλα αρωματικά) και να τις αφήσω κάμποσες ώρες για να νοστιμέψουν ή να τις βάλω σε μαρινάδα (αν και το αποφεύγω). Αν μου φαίνονται σκληρές τις χτυπάω μ' ένα ειδικό βαρίδι για να σπάσουν οι ίνες τους (αν τις έχω βάλει στην κατάψυξη για μερικές μέρες, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη). Συνήθως, δεν χρησιμοποιώ τις διπλές σκάρες παρά μόνο αν τα κρεατικά μου είναι ομοιόμορφα σε είδος και σε κόψιμο.

Η Γέφυρα

Κι όταν λέμε η Γέφυρα, μια είναι η Γέφυρα, αυτή που ενώνει το Ρίο με το Αντίρριο. Τόσο γιατί έτσι ονομάζεται η εταιρία διαχείρισης της συγκεκριμένης γέφυρας, όσο και γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη στην Ελλάδα, αλλά και πρωτοποριακή για τα τεχνικά δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο. Γιατί έπρεπε στο συγκεκριμένο σημείο να φτιαχτεί μια γέφυρα που α) να επιτρέπει να περνάνε από κάτω της αρκετά μεγάλα πλοία, β)να έχει αρκετό μήκος, γ) το οποίο μήκος δεν είναι και σταθερό (μικραίνει) αφού οι δυο ακτές αλλάζουν απόσταση λόγω μετατόπισης της πλάκας και δ) που ακριβώς γι' αυτό η περιοχή είναι με πολλούς σεισμούς. Να μην πω και για τους αέρηδες.

Γαρίδες με μουστάρδα και ούζο

Τις γαρίδες συνήθως τις φτιάχνω σαγανάκι (και διαφωνούμε με τη μάνα μου που λέει πως εκεί χάνονται και μόνο τηγανητές αξίζουν ή έστω με ρύζι που εμένα δεν μου πάει καθόλου). Επιφυλάσσομαι να δώσω συνταγή στο μέλλον. Συνήθως οι γαρίδες που χρησιμοποιώ είναι κατεψυγμένες γιατί δεν είναι εύκολο να τις έχεις την ώρα που τις θέλεις, πρέπει να το έχεις προγραμματίσει έγκαιρα, πράγμα αρκετά δύσκολο. Έτσι και τώρα έψαχνα κάτι για βραδινό. Το ένα δεν μας άρεσε, το άλλο δεν είχαμε τα υλικά και κάπου πέφτει η ιδέα για γαρίδες. Και θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια σε ένα ουζερί στο Αιγάλεω που είχαμε φάει γαρίδες με μουστάρδα. Ρίχνω μια ματιά σε άλλα σχετικά σάιτ, βρίσκω διάφορα τα συνδυάζω και η συνταγή φτιάχνεται! Προτίμησα να τις κάνω στο φούρνο για πιο ελαφριές, όμως μπορούν να γίνουν και στο τηγάνι.

Πάστα Φλόρα

Ένα εύκολο και νόστιμο γλυκό που το φτιάχνω με διάφορες ευκαιρίες, όταν θέλω να κάνω κάτι για λίγους, αν και, καμιά δεκαριά άτομα άνετα σερβίρονται απ' αυτό! Απαραίτητα πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη μαρμελάδα (η συγκεκριμένη από τη Βίκη ήταν υπέροχη, μ' ένα άρωμα που και νεκρούς ανασταίνει - μάλλον ανέσταινε, τώρα καταναλώθηκε κι υπάρχουν δυσκολίες:) .

Σφουγγάτο

Σφουγγάτο λέμε στο χωριό μου ένα είδος ομελέτας που εκτός από αυγά έχει και κολοκύθι και κρεμμύδι και άλλα μυρωδικά. Έτσι κι αλλιώς στην ομελέτα μπορούν να γίνουν διάφορες προσθήκες! Μπορεί να φτιαχτεί εξολοκλήρου στο τηγάνι ή να ολοκληρωθεί στο φούρνο για πιο ελαφρύ.

Μακαρονοσαλάτα

Τη μακαρονοσαλάτα δεν την είχα φτιάξει ποτέ. Μας την παρουσίασε μια μέρα η Ειρήνη. Κι ήταν εξαιρετική. Πρόκειται για ένα εύκολο και δροσιστικό πιάτο που έχει διπλό ρόλο. Είναι ταυτόχρονα και φαγητό και σαλάτα μαζί. Κι όπως κάθε σαλάτα παραμετροποιείται ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Άλλος προσθέτει κι άλλος αφαιρεί υλικά. Ας πούμε στη μακαρονοσαλάτα της φωτογραφίας έχω βάλει και λίγα μαυρομάτικα φασόλια που μου είχαν περισσέψει. Επίσης πρόσθεσα και ζαμπόν, ενώ άλλος απ' την οικογένεια έβαλε γαλοπούλα, άλλος πάριζα και πάει λέγοντας. Για ντρέσινγκ κάποιος έβαλε μαγιονέζα. Άλλος λάδι. άλλος τίποτα και συνεχίζουμε την ποικιλία. Η σημερινή συνταγή - κατ' εξαίρεση - αναφέρεται στα απαιτούμενα για μια μερίδα.

Σαλάτα του Καίσαρα

Η σαλάτα του Καίσαρα (ή αλλιώς Σίζαρς - Caesars όπως συνήθως εμφανίζεται στους καταλόγους των καταστημάτων) είναι μια σχετικά απλή σαλάτα - φαγητό. Η βάση της είναι το μαρούλι στο οποίο προσθέτουμε στήθος από ψημένο κοτόπουλο, κρουτόν και τυρί τριμμένο (συνήθως παρμεζάνα αλλά όχι υποχρεωτικά). Τη σαλάτα αυτή περιχύνουμε με χτυπημένο λαδολέμονο ή λαδόξιοδ κι αυτό είναι όλο. Είναι μια δροσερή σαλάτα που όμως αποτελεί και ένα ολοκληρωμένο πιάτο για γεύμα (ή ακόμα καλύτερα για δείπνο) αφού συνδυάζει το λαχανικό με ζωική πρωτεΐνη χωρίς πολλά λιπαρά, ό,τι πρέπει δηλαδή και για δίαιτα. Και την έχουμε εντάξει στο διαιτολόγιό μας τελευταία. Στα πλαίσια της προσεγμένης διατροφής που κάνουμε, τα βραδινά μας έχουν αποκτήσει μια ποικιλία κι όταν το μεσημεριανό είναι π.χ. λαδερό το βράδυ θέλει το κοτόπουλό του - αλλά σε περιορισμένη ποσότητα, έτσι μια σαλάτα του Καίσαρα μας έρχεται κουτί.