ΚΑ' Φεβρουαρίου στα Γιάννενα

Πέρασ' ένας μήνας από τότε που έφτασα στα Γιάννενα κι είχα κανονίσει να συναντηθώ με κάποιους απ' τους παλιούς φίλους που είχα να τους δω χρόνια. Φύγαμε Παρασκευή μεσημέρι οπότε φτάσαμε νύχτα πια. Πέφτει τηλέφωνο απ' τη Βάσω που είναι κάπου στο κέντρο. Μια ανάσα να ηρεμήσουμε απ' το ταξίδι (κάπου 6 ώρες μας βγήκανε) και ραντεβού στο ρολόι. Βρισκόμαστε, κάνουμε μια βολτίτσα και - η ώρα το καλεί - πάμε για κάνα κρασί. Η επιλογή ήταν ένα σουβλατζίδικο στο κέντρο. Καθίσαμε και τα είπαμε κι ήταν σαν να μην είχαν περάσει 30 και βάλε χρόνια αλλά κάποιες μέρες (άντε μήνες). Και καθώς προχωράει η κουβέντα λέει πως την επόμενη είναι όλα κλειστά, λόγω αργίας. Κι εκεί συνειδητοποιούμε πως η επόμενη μέρα είναι η ΚΑ' Φεβρουαρίου.

Γυάλινα Γιάννενα

Την είδα στο φατσοβιβλίο, μ' άρεσε κι είπα να τη βάλω κι εδώ!

Γιάννενα 2

Να συνεχίσω σήμερα με τα Γιάννενα. Που κάποιες φορές λέγονται ημιλόγια Γιάννινα, ως πιο σωστό απ' το επίσημο Ιωάννινα που μόνο στα χαρτιά υπάρχει. Γιάννενα και Γιαννιώτες υπάρχουν. Ας είναι όμως. Συνεχίζω. Όχι πως θα τελειώσω μ' αυτό. Έχω διάφορες φωτογραφίες, αλλά φτιάχνουν ξεχωριστά υποθέματα, ενώ το σημερινό έχει να κάνει με την πόλη. Όχι πως κάποιες απ' τις σημερινές φωτογραφίες δεν θα μπορούσαν να ενταχθούν σ' αυτά. Αλλά έτσι μου ήρθε η ομαδοποίηση. Πάμε λοιπόν. Η εξέδρα "κυρα-Φροσύνη" στην λίμνη. Εμβληματικό σημείο της πόλης, απέναντι από ένα παλιό καφενείο που σήμερα έχει επεκταθεί κι έχει αποκόψει την προβλήτα με τραπεζοκαθίσματα που είναι και σκεπασμένα. Στο βάθος Στρούνι. Αμφιθέα το επίσημον.

Γιάννενα

Ο δολοφόνος, λένε, ξαναγυρνάει στον τόπο του εγκλήματος. Εγώ δολοφόνος δεν είμαι, ούτε έκανα έγκλημα σ' αυτόν τον τόπο αλλά είν' ένα μέρος που γυρίζω και ξαναγυρίζω. Τα Γιάννενα είναι η δεύτερή μου πατρίδα. Πέρασα εκεί πάνω από πέντε χρόνια όταν ήμουν φοιτητής. Τ' αγάπησα. Και τα επισκέπτομαι όποτε βρίσκω ευκαιρία. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν άκουσα άλλους συμφοιτητές της εποχής πως δεν έχουν ξαναπάει μετά από τόσα χρόνια ούτε μια φορά. Στην φωτογραφία της αρχής φαίνεται η πόλη από το νησάκι (γιατί τα Γιάννενα έχουν λίμνη και ένα κατοικήσιμο νησάκι). Διακρίνεται η περιοχή του Κάστρου αλλά και πίσω τα χιονισμένα βουνά προς Σούλι μεριά.

Οι μπάρες του Αβραμόπουλου

Ποιος δεν θυμάται τις μπάρες του Αβραμόπουλου; Τότε που ήταν δήμαρχος Αθήνας, Που είχαν μπει σε πολλά κεντρικά σημεία της πόλης με σκοπό να εμποδίζουν την είσοδο αυτοκινήτων σε πεζόδρομους εκτός από ορισμένα που είχαν λόγο (να ξεφορτώσουν π.χ.). Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, ο Αβραμόπουλος άλλαξε ξανά και ξανά πόστα αλλά οι μπάρες που έβαλε (και πλήρωσαν οι δημότες, βεβαίως) ουδέποτε λειτούργησαν. Ή μάλλον είχαν προβλήματα, ψιλοφτιάχτηκαν, λειτούργησαν κάποιες μέρες, υπήρξαν αντιδράσεις και για την κακή λειτουργία τους κι αφέθηκαν στην τύχη τους. Κάπου μένουν οι κεφαλές τους και τα λείψανά τους. Στην Τουρκία πάλι, λειτουργούν κανονικά...

Χιονισμένη Κωνσταντινούπολη

Χιόνια και κακοκαιρία την περασμένη βδομάδα στην Ελλάδα, χιόνια όμως και στην Πόλη. Πολλά τα προβλήματα (και δεν είναι η πρώτη φορά). Το διάβαζα στο ιν και μ' εντυπωσίασε η φωτογραφία (που είν' από το Ρόιτερ που έχει ωραίο βίντεο). Κι είπα να την δημοσιοποιήσω κι από δω μιας και κάμποσα σχετικά με Τουρκία και Πόλη είπαμε (και θα πούμε).

Τουρκία: Περιστέρια

Πολλά περιστέρια στην Κωνσταντινούπολη. Θα μου πείτε πως και στην Αθήνα έχουμε πολλά. Αλλά μόνο στο Σύνταγμα. Τα άλλα μπορεί να κυκλοφορούν και να εμφανίζονται περαδώθε αλλά δεν τα βλέπουμε σε ομάδες. Εκεί τα βλέπαμε σε μεγάλες ομάδες. Μου έκαναν τρομερή εντύπωση το πόσα.

Λονδίνο, ανακαινίσεις σπιτιών

Τις ανακαινίσεις των σπιτιών ή των κτιρίων γενικότερα τις είχα δει στη Γερμανία. Που γκρεμίζονται τα πάντα σ' ένα σπίτι εκτός απ' τους εξωτερικούς τοίχους. Επειδή είναι διατηρητέο το κτίριο. Και διατηρητέο πάει να πει πως η εξωτερική του όψη μένει ως έχει, αλλά όχι με ανακατασκευή παραμόνο στην περίπτωση που έχει φθαρεί πολύ κι εκεί η παρεμβάσεις είναι τοπικά. Το ίδιο στιλ ανακαίνισης είδα και στην Αγγλία. Εκεί υπάρχουν δυο κατηγορίες σπιτιών: τα Γεωργιανά και τα Βικτωριανά. Όχι στο καινούριο Λονδίνο, εκεί που (κυρίως ανατολικά) επεκτείνεται και που χτίζονται κτίρια σε μοντέρνα γραμμή. Αλλά στις γειτονιές. Και καθεμιά τους πρέπει να μείνει ως έχει.

Λονδίνο, τηλεφωνικοί θάλαμοι

Οι τηλεφωνικοί θάλαμοι του Λονδίνου έχουν τη δική τους ιδιαιτερότητα απ' τα παλιά τα χρόνια. Έχουν γίνει εμβληματικοί και στα μαγνητάκια που πουλάνε τα καταστήματα σουβενίρ έχουν μια καλή θέση.Το κόκκινο χρώμα τους (όπως κόκκινα και εμβληματικά είναι και τα λεωφορεία αλλά και τα γραμματοκιβώτια) αλλά και το σουλούπι τους με το κουρμπαριστό πάνω μέρος τους κάνουν ξεχωριστούς. Κι υπάρχουν αρκετοί τηλεφωνικοί θάλαμοι που δουλεύουν με κάρτες ή με κέρματα (λέει) ενώ είναι και σημεία πρόσβασης για ασύρματο δίκτυο (για τους πελάτες της British Telecom βεβαίως,του βρετανικού ΟΤΕ δηλ).

Λονδίνο, η γέφυρα του πύργου

 Η γέφυρα του πύργου του Λονδίνου (Tower Bridge) είναι εμβληματική για την πόλη. Θυμάμαι πως από παλιά όταν μιλάγαμε για Λονδίνο, αυτήν έβλεπα. Και πρόσφατα απέκτησε και γυάλινο πάτωμα ώστε κάποιος που την περπατάει να έχει τη δυνατότητα να βλέπει κάτω. Η είδηση κυκλοφόρησε πριν κάνα μήνα και μιας και είχα στο πρόγραμμα να πάω προς τα κει είπα να να δω το καινούριο επίτευγμα από κοντά. Αλλά τελικά δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Λονδίνο, 3 χρόνια μετά.

Τις μέρες της πρωτοχρονιάς βρέθηκα ξανά στο Λονδίνο. Είναι μια πόλη που την έχω επισκεφτεί πάρα πολλές φορές. Άμα έχεις ανθρώπους σ' ένα μέρος... Η προηγούμενη ήταν πριν τρία χρόνια και τις εντυπώσεις μου τις είχα βάλει στο παλιό το μπλογκ (κι είχα γράψει κάμποσα). Έτσι, αυτή τη φορά ούτε πολλές φωτογραφίες έβγαλα (ούτε μιάμιση χιλιάδα) ούτε πολλά να γράψω βρήκα. Θυμάμαι την άλλη φορά είχα μπλοκάκι και σημείωνα! Τώρα λέω να βάλω κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν κυρίως με διαφορές απ' την προηγούμενη φορά. Για παράδειγμα, έγραφα τότε για τα ποδήλατα: πως υπάρχουν ποδηλατόδρομοι αλλά τα ποδήλατα που κυκλοφορούν είναι λίγα. Ε, τώρα τα ποδήλατα έχουν πληθύνει. Κι επειδή επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τις λεωφορειολουρίδες (που είναι στενές), είναι συνηθισμένο να πηγαίνει μπροστά ένα ποδήλατο (συνήθως ποδηλατοταξί) και ν' ακολουθάει το λεωφορείο από πίσω ανάλογα με την ταχύτητα των ποδιών.

Κωνσταντινούπολη, το κέντρο του κόσμου

Ξέρετε πού βρίσκεται το κέντρο του κόσμου; Μα πού αλλού απ' την Κωνσταντινούπολη! Είναι παράδοση σε πολλές πόλεις να έχουν ένα σημείο που είναι η αρχή της μέτρησης των αποστάσεων. Συνήθως σε πρωτεύουσες. Είναι ένα κολονάκι απ' το οποίο ξεκινάει η μέτρηση για τις αποστάσεις της χώρας. Κι αν θέλουν να το κάνουν πιο ιν, βάζουν γύρω γύρω και πινακίδες που λένε σε πόση απόσταση και προς πια κατεύθυνση βρίσκεται η τάδε μεγάλη πόλη ή το τάδε γεωγραφικό σημείο. Κι αν αυτό γίνεται σε πρωτεύουσα, πόσο μάλλον σε βασιλεύουσα. Έστω κι αν πάψει να έχει τον τίτλο τα σημάδια μένουν. Και η Κωνσταντινούπολη ήταν κέντρο για πολλού πολλούς αιώνες. Έτσι, απέναντι απ' την Αγιασοφιά υπάρχει μια τέτοια κολόνα. Μπορεί με τα χρόνια να μπαζώθηκε κάπως η περιοχή αλλά είχα αρκετό ύψος ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα ακόμα. Και βέβαια και με τη σχετική τουριστική προβολή.

Ο Πύργος του Γαλατά

Ο Πύργος του Γαλατά είναι απ' τα εμβληματικά σημεία της Πόλης. Βρίσκεται (πού αλλού;) στο Γαλατά, στη βόρεια πλευρά του Κεράτιου και ξεχωρίζει όταν κοιτάς προς τα εκεί απ' απέναντι. Δυστυχώς, εγώ δεν κατάφερα να φτάσω μέχρις εκεί. Είναι σε κάτι στενά κι είναι δύσκολο να παρκάρεις. Για να πας με τη συγκοινωνία, άσε καλύτερα.

Τουρκία: Νυχτερινή αγορά

Είχαμε πάει βόλτα στο Βόσπορο και το καραβάκι μας άφησε δίπλα στη γέφυρα του Γαλατά. Περασμένα μεσάνυχτα. Και πέφτουμε σε μια μεγάλη υπαίθρια αγορά που είχε στηθεί στο κορδόνι. Φαγητά, ρούχα, παπούτσια, τσάντες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Κόσμος και ντουνιάς να σουλατσάρει και να ψωνίζει για να φάει, ε και να ρίχνει και καμιά ματιά στα εμπορεύματα και όλο και κάποιος να αγοράζει (αλλιώς βέβαια, δεν θα στηνόταν και το παζάρι).

Ψάρεμα στον Κεράτιο

Ο Κεράτιος κόλπος χωρίζει την ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη σε δυο κομμάτια, σαν ένα μεγάλος ποταμός. Απ' τη μια είναι η παλιά Πόλη, η πόλη με την Αγιασοφιά, το Μπλε Τζαμί, το Ατμεϊντάν, το Καπαλί Τσαρσί και γενικά η τειχισμένη βυζαντινή πολιτεία κι απ' την άλλη η (πρώτη) επέκτασή της, ο Γαλατάς, το Πέραν, τα Ταταύλα των Ρωμιών, η πλατεία Ταξίμ, το Ντολμάμπαξε και τα υπόλοιπα καινούρια (σχετικά) τμήματά της. Αυτή η καινούρια πλευρά είναι το σημερινό κέντρο της Πόλης κι ενώνεται με την παλιά πόλη με τρεις γέφυρες. Η πιο κοντινή στο Βόσπορο Είναι η γέφυρα του Γαλατά κι όποια ώρα και να περάσεις βλέπεις να υπάρχουν άνθρωποι που να ψαρεύουν εκεί.

Το λιοντάρι του Πειραιά

Είχα γράψει για τον Πειραιά και το λιοντάρι του παλιότερα. Είχα βάλει και φωτογραφίες. Ε, κοντά σ' αυτές ακόμα μία που την είχα από καιρό στα υπόψην. Είναι από το βαπόρι μέσα και φαίνεται καλά ο λέων να προβάλλεται στο δρόμο. Κι όπως τον είδα την τράβηξα για το μπλογκ. Την είχα κάτι καιρούς και σήμερα που δεν φρόντισα να έχω κάτι άλλο έτοιμο αποφάσισα να τη σερβίρω :) Πώς και το θυμήθηκα; Απλούστατον: χθες το βράδυ ήμασταν στον Πειραιά και φεύγοντας κατεβαίναμε το δρόμο που φαίνεται από πίσω. Είδαμε την πλάτη του και το σχολιάζαμε έτσι λιγνό που φαίνεται. Κι εκεί θυμήθηκα πως έχω να βάλω κι αυτή τη φωτογραφία. Και ιδού.
Και μαζί μ' αυτά να δώσω και την άχρηστη πληροφορία της μέρας: Την ώρα εκείνη η νύχτα είχε προχωρήσει. 12:30 ήτανε (δηλ. τυπικά δεν ήταν χτες, ήταν σήμερα). Και το θερμόμετρο του αυτοκινήτου έδειχνε εξωτερική θερμοκρασία 19,5 βαθμούς. Φτάνουμε στο σπίτι μετά από κάνα μισάωρο. Θερμοκρασία 12,5!

Κωνσταντινούπολη του 1900

Μου ήρθε προχθές μια συλλογή καρτών με επιχρωματισμένες φωτογραφίες από την Κωνσταντινούπολη του περασμένου αιώνα (αν και οι τρεις πρώτες είναι της Προύσας). Μ' άρεσε πολύ κι είπα να τη μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Το μόνο πρόβλημα είναι πως οι περιγραφές είναι τυπωμένες στις κάρτες και δεν διαβάζονται εύκολα. Πάντως, παρά τα όσα έχουν αλλάξει μέσα σε έναν αιώνα (από το ίδιο το καθεστώς της πόλης μέχρι τα κτίρια και τη ζωή γενικότερα) εγώ μπορώ να περηφανευτώ πως αναγνώρισα τα περισσότερα. Απολαύστε τις.

Επίσκεψη στο Πατριαρχείο

Κυριακή πρωί ήμασταν στην Κωνσταντινούπολη. Θρήσκος δεν είμαι, αλλά μιας και βρισκόμαστε στην Πόλη τέτοια μέρα πρέπει να επισκεφτούμε το Φανάρι, να λειτουργηθούμε στο Πατριαρχείο. Υπάρχουν αρκετές εκκλησίες να διαλέξουμε, όμως νομίζω πως ενδείκνυται ο Άγιος Γεώργιος που είναι ο πατριαρχικός ναός. Από μακρυά δεν φαίνεται καν πως υπάρχει εκκλησία εκεί. Σαν μοναστήρι περιτειχισμένο, πρέπει να βρεις την είσοδο και να μπεις στην αυλή για να πας στην εκκλησία. Καμιά μεγαλοπρέπεια, τίποτα το λαμπρό όπως π.χ. η Αγια-Τριάδα στην Ταξίμ. Βέβαια, βρίσκεται σε χώρα που η ορθόδοξη πίστη είναι μειοψηφία, αλλά περίμενα λίγο μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια.

Πλατεία Ταξίμ

Η πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη είναι κάτι σαν την δική μας πλατεία Συντάγματος. Είναι η κεντρική πλατεία της πόλης, απ' αυτή ξεκινάει ένας ιδιαίτερα εμπορικός δρόμος, εδώ γίνονται οι μεγάλες διαδηλώσεις. Η διαφορά είναι πως στο κέντρο της δεσπόζει ένα μνημείο. Και αυτό το μνημείο είναι για την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας αλλά και για την νίκη των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων το Σεπτέμβρη του 1922 :( (με ό,τι μνήμες μπορεί να ξυπνάει στους Έλληνες).

Τουρκία: Ποτά του δρόμου

Έγραφα για το φαγητό του δρόμου, ας δούμε και το τι μπορεί κανείς να πιει όταν περπατάει στην Κωνσταντινούπολη. Η ποικιλία σαφώς μικρότερη, αλλά όχι πως δεν υπάρχουν αρκετές επιλογές. Στην Τουρκία δεν υπάρχουν γαστριμαργικοί μονόδρομοι :)