Λονδίνο, καθαριότητα.

Έγραφα τις προάλλες για την καθαριότητα στην Τουρκία. Και πως όπου έτυχε να πάω κι ήταν καθαρά (σ' αντίθεση με τα δικά μας που δεν είναι) αυτό δεν σήμαινε καθόλου αυτό που συνήθως προβάλλεται: πως δηλαδή οι άλλοι λαοί είναι προσεκτικοί και δεν βρομίζουν ενώ εμείς ο Έλληνες πετάμε τα σκουπίδια μας περαδώθε. Οι Εγγλέζοι για παράδειγμα κάθε άλλο παρά προσεκτικοί είναι με τα σκουπίδια. Το έγραφα και παλιότερα. Βγάζουν τα σκουπίδια τη μέρα που είναι να περάσει το σκουπιδιάρικο σύμφωνα με τον γενικό προγραμματισμό κι αν για κάποιο λόγο αυτό δεν μπορεί να γίνει, τα σκουπίδια μένουν στους δρόμους τροφή όχι για τα αδέσποτα που δεν υπάρχουν αλλά για τα άγρια που έχουν γίνει ημι-ήμερα (κάτι αλεπουδίτσες π.χ.).

Στην Ελλάδα πολλές φορές ακούγεται πως το μετρό (της Αθήνας, δεν έχουμ' αλλού) είναι καθαρό. Και ναι, είναι, αλλά με την τακτική πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι. Απαγορεύεται η κατανάλωση φαγητού, ακόμα και νερού (και τι γίνεται αν πνίγεται κανένας;) ενώ παράλληλα έχουν κλειστεί οι τουαλέτες που κάποτε υπήρχαν. Στο Λονδίνο είναι καθαρό γιατί το καθαρίζουν. Και τρώνε και πίνουν στο μετρό τους. Εντάξει, παρακαλούν αυτούς που τρώνε να μην είναι φαγώσιμα με έντονες μυρωδιές που πιθανά να ενοχλήσουν τους διπλανούς. Κι όταν τρως, όλο και θα λερώσεις. Όμως όλα καθαρίζονται τακτικά. Είτε τις αποβάθρες όπως στη φωτογραφία είτε τους συρμούς. Γιατί έτυχε σε περιοχή που έκαναν τέρμα οι συρμοί. Με το που έφταναν να το συνεργείο καθαριότητας. Και δεν βαριέμαι να το λέω και να το γράφω: δεν θα υπήρχε το συνεργείο αν δεν υπήρχε ανάγκη για καθάρισμα. Ναι, θέμα παιδείας αλλά και θέμα καθαρίσματος η καθαριότητα :)