Αφού μπεις μέσα περιμένεις στην ουρά σε χώρο διαμορφωμένο με γραμμές αριθμημένες ώστε η σειρά να διατηρείται. Μπροστά ένας κώνος κάνει το φράχτη, μέχρι την ώρα της επιβίβασης.
Τα φέρι τους είναι εκσυγχρονισμένα στις μεγάλες γραμμές. Με αριθμημένη θέση που μπορείς να την κλείσεις αρκετό χρόνο πριν μέσω ίντερνετ που τα παραλαμβάνεις από μηχάνημα! Και σε τιμές που δεν έχουν καμιά σχέση με τα ελληνικά δεδομένα.
Για παράδειγμα είχα πάει στη Νότια Εύβοια. Η σύνδεση με την Αττική γίνεται από τρία σημεία: Ωροπός, Αγιά Μαρίνα, Ραφήνα. Όσο πιο νότια (και πιο κοντά στην Αθήνα;) τόσο πιο ακριβά το εισιτήριο. Δυο άτομα + 1 αυτοκίνητο έφταναν να κοστίζουν 40€. Μ' αποτέλεσμα το κόστος να είναι παρόμοιο ή και λιγότερο αν πήγαινες οδικά (εκτός απ' την επιβάρυνση της οδήγησης). Και με οδικό δίκτυο μαύρο χάλι απ' την πλευρά της Εύβοιας.
Στην Τουρκία το να επιλέξεις το καραβάκι (ειδικά στο συγκεκριμένο σημείο) συνέφερε απ' όλες τις απόψεις. Το πήρα από τη Γιάλοβα για Πεντίκ. Γλίτωσα κάπου 140 χιλιόμετρα και 2 ώρες οδήγηση. Πλήρωσα γύρω στα 15€ ενώ η κανονική τιμή ήταν μέχρι 90 λίρες δηλ. στα 30€ (το μέχρι πάει στο ότι κι εκεί έχει διάφορα σαν τ' αεροπλάνα).
Και μπορεί να φαίνονται κάμποσα για τους Τούρκους που οι μισθοί είναι πολύ χαμηλότεροι, αλλά το κόστος του αυτοκινήτου είναι ίδιο ή και μεγαλύτερο σε σχέση με την Ελλάδα.
Εκτός απ' τη Γιάλοβα, από καραβάκι χρησιμοποίησα και στο να περάσω τον Ελλήσποντο (Δαρδανέλια). Εκεί επέλεξα το φτηνοπέρασμα άρα το απλό καραβάκι, χωρίς πολλά πολλά (χωρίς π.χ. να βγάζεις εκ των προτέρων εισιτήριο) αλλά ήταν και μια απόσταση μόλις 15' (κάτι σαν Πέραμα - Παλούκια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.