Προληπτικά μέτρα κ.ά.

Μεγάλος ντόρος γίνεται τελευταία για να νομοθετηθεί πως δεν θα κλείνουν οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων αν γίνονται συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας από λίγα άτομα. Και το λίγα προσδιορίζονται στα 200. Έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων μέχρι να ετοιμάσουνε το σχετικό διάταγμα. Για να μην δυσκολεύονται οι πολίτες, λένε. Για το καλό μας και το καλό των εμπόρων λένε θα είναι αυτό. Όμως, τη μεγαλύτερη ζημιά δεν την κάνουν αυτοί που κλείνουν τους δρόμους αλλά η αστυνομία. Που επιβάλει π.χ. το κλείσιμο σταθμών του μετρό. Γίνεται συγκέντρωση στο Σύνταγμα; Σύνταγμα κλειστό. Πανεπιστήμιο κλειστό. Και μπορεί και Ακρόπολη ή Ευαγγελισμός. Κι όντας κλειστός ο σταθμός στο Σύνταγμα δεν μπορεί κάποιος να αλλάξει και απ' τη μια γραμμή στην άλλη. Οι συρμοί δεν σταματάνε καθόλου!

Ήταν ας πούμε η τελευταία συγκέντρωση της ΟΛΜΕ στο Σύνταγμα, να διαμαρτυρηθούμε για την επιστράτευση. Η συγκέντρωση προγραμματισμένη για τις 7. Ο σταθμός κλειστός απ' τις 5:30. Στις 7 παρά κάτι περνάω με το αυτοκίνητο και παρκάρω στην Ξενοφώντος. Είμαστε συγκεντρωμένοι στην αρχή της Ερμού και περιμένουμε. Οι δρόμοι όλοι ανοιχτοί. Αλλά το μετρό κομμένο πριν δυο ώρες. Προφανώς για να δυσκολέψει αυτούς που θέλουν να συμμετέχουν στη συγκέντρωση. Να μην μπορέσουν να πάνε. Άσχετα αν ταλαιπωρούνται οι πολίτες ή μειώνεται η κίνηση των εμπόρων. Κι ενώ είμαστε στο κάτω μέρος της πλατείας (και τα αυτοκίνητα περνάνε ακόμα) κόβεται η Αμαλίας, μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Υπήρχαν κι εκεί μερικοί συγκεντρωμένοι (που δεν κατάλαβα ποιοι ήταν και για ποιον λόγο). Ούτε 100 άτομα. Όλοι στο πεζοδρόμιο. Και κόβεται ο δρόμος.

Τελικά κι εμείς δεν ήμασταν πολλοί εκείνη τη μέρα. Έγινε μια πορεία από την Όθωνος, μείναμε λίγη ώρα μπροστά στη Βουλή και το διαλύσαμε. Θα μπορούσε ο δρόμος να είναι κλειστός για λιγότερη από μια ώρα, αλλά έκλεισε για πάνω από δίωρο. Όχι από μας, τους συγκεντρωμένους. Κι είχαν κλείσει και το κάτω μέρος της Βασιλίσσης Σοφίας. Κλεισμένη με κλούβες και διμοιρίες των ΜΑΤ. Ενώ θα μπορούσαν τα αυτοκίνητα να κατεβαίνουν μέχρι κάτω και να στρίβουν στην Πανεπιστημίου. Που δεν μπήκαμε καθόλου. Η οποία Πανεπιστημίου, θα γίνει, λέει, πεζόδρομος. Ένα σχέδιο που το ακούω κάμποσα χρόνια τώρα. Ένας δρόμος με πέντε (αριθμητικά 5) λωρίδες κυκλοφορίας, θα σταματήσει να χρησιμοποιείται από οχήματα. Λεωφορεία, τρόλεϊ και αυτοκίνητα θα πηγαίνουν από αλλού και μόνο το τραμ θα περνάει από κει!

Δεν λέω.  Ωραία είναι να έχεις πεζόδρομους. Να μπορείς να περπατάς στο κέντρο της πόλης χωρίς να στριμώχνεσαι στο πεζοδρόμιο. Και όντως τα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου, παρόλα που είναι αρκετά μεγάλα, είναι πάντα τίγκα στον κόσμο. Αλλά το θέμα είναι να μπορεί να γίνεται και η μετακίνηση των οχημάτων. Εδώ υπάρχει διαμαρτυρία όταν κλείνει για λίγες ώρες από διαδηλωτές.

Εμένα τώρα γιατί μου δημιουργούνται απορίες κι υποψίες γι' αυτό το τελευταίο; Κι οι υποψίες μου πληθαίνουν βλέποντας πως μέσα στους άλλους ενδιαφερόμενους είναι και το Ίδρυμα Ωνάση. Αυτό τώρα γιατί μπλέκεται;

Απ' την άλλη γιατί μπαίνει αυτός ο (εξαιρετικά μικρός) αριθμός για όριο; Μιας και, απ' ό,τι λέγεται, το νούμερο θα είναι το ίδιο για όλα τα μέρη που θα ισχύει το μέτρο αυτό, σε πόσες μεγάλες πόλεις κλείνουν οι δρόμοι με συγκεντρώσεις με λιγότερα από 200 άτομα. Μήπως αυτό που ενδιαφέρει είναι να μπει ο περιορισμός των συγκεντρώσεων, με λίγα άτομα στην αρχή, να γίνει αποδεκτό απ' τον κόσμο, να το συνηθίζει, μετά το όριο των 200 να γίνει 500 και σταδιακά να κοπούν αυτές συνήθειες: συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και άλλες τέτοιες ενοχλητικές καταστάσεις.