Επίσκεψη στο Πατριαρχείο

Κυριακή πρωί ήμασταν στην Κωνσταντινούπολη. Θρήσκος δεν είμαι, αλλά μιας και βρισκόμαστε στην Πόλη τέτοια μέρα πρέπει να επισκεφτούμε το Φανάρι, να λειτουργηθούμε στο Πατριαρχείο. Υπάρχουν αρκετές εκκλησίες να διαλέξουμε, όμως νομίζω πως ενδείκνυται ο Άγιος Γεώργιος που είναι ο πατριαρχικός ναός. Από μακρυά δεν φαίνεται καν πως υπάρχει εκκλησία εκεί. Σαν μοναστήρι περιτειχισμένο, πρέπει να βρεις την είσοδο και να μπεις στην αυλή για να πας στην εκκλησία. Καμιά μεγαλοπρέπεια, τίποτα το λαμπρό όπως π.χ. η Αγια-Τριάδα στην Ταξίμ. Βέβαια, βρίσκεται σε χώρα που η ορθόδοξη πίστη είναι μειοψηφία, αλλά περίμενα λίγο μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια.

Πλατεία Ταξίμ

Η πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη είναι κάτι σαν την δική μας πλατεία Συντάγματος. Είναι η κεντρική πλατεία της πόλης, απ' αυτή ξεκινάει ένας ιδιαίτερα εμπορικός δρόμος, εδώ γίνονται οι μεγάλες διαδηλώσεις. Η διαφορά είναι πως στο κέντρο της δεσπόζει ένα μνημείο. Και αυτό το μνημείο είναι για την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας αλλά και για την νίκη των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων το Σεπτέμβρη του 1922 :( (με ό,τι μνήμες μπορεί να ξυπνάει στους Έλληνες).

Φαγητά και γλυκά της Ευρώπης

Η Κατερίνα μου έστειλε μερικές διευθύνσεις από ένα σάιτ με φωτογραφίες από διάφορες χώρες της Ευρώπης (με την ευρεία έννοια - ακόμα κι απ' το Καζακστάν έχει :) - ε, όχι και Ευρώπη το Καζακστάν). Μεταξύ αυτών έχει και φαγητά αλλά και γλυκά, κάτι που ενδιαφέρει το μπλογκ. Ένα από κάθε χώρα, (στα γλυκά έχει και περιγραφή - στα αγγλικά - από κάτω). Αλλά να βγάζει και Αζέρικα τα ντολμαδάκια;
Άλλα θέματα που μ' άρεσαν είναι τα λεωφορεία, το μετρό και το τραμ σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις αλλά και με τα τρένα.

Τουρκία: Ποτά του δρόμου

Έγραφα για το φαγητό του δρόμου, ας δούμε και το τι μπορεί κανείς να πιει όταν περπατάει στην Κωνσταντινούπολη. Η ποικιλία σαφώς μικρότερη, αλλά όχι πως δεν υπάρχουν αρκετές επιλογές. Στην Τουρκία δεν υπάρχουν γαστριμαργικοί μονόδρομοι :)

Κωνσταντινούπολη: Φαγητό του δρόμου

Όταν περπατάει κανείς στους δρόμους της Αθήνας, τι πάγκο μπορεί να βρει για να αγοράσει να φάει κάτι; Βασικά με κουλούρια. Σε καμιά βόλτα (και βραδάκι) μπορεί να βρεθεί κάποιος με καλαμπόκια ψητά ή μαλλί της γριάς. Το χειμώνα ίσως με κάστανα. Γενικά οι πάγκοι εξαφανίζονται. Μόνο σε εκδηλώσεις μπορεί να δεις επιπλέον σουβλάκι (το λεγόμενο βρώμικο). Αντίστοιχα στο Μόναχο θυμάμαι πως μόνο καστανάδες ήταν στο δρόμο (κι αυτοί σε σπιτάκια, όχι έτσι χύμα). Αντίθετα στην Κωνσταντινούπολη βρήκαμε μεγάλη ποικιλία και κάθε ώρα. Πολλές επιλογές για φαγητό πρόχειρο ή και πιο ουσιαστικό.

Αλλαγές του ποδαριού

Στη φύση δεν αρέσουν τα κενά. Όταν κάπου μένει ένα κενό, κάτι γίνεται και καλύπτεται από τα διπλανά. Έτσι, συνήθως τα όποια κενά δημιουργούνται δεν τα παίρνουμε χαμπάρι. Αλλά αυτό δεν γίνεται μόνο στη φύση. Το ίδιο συμβαίνει καθημερινά γύρω μας. Ποιας για παράδειγμα παίρνει χαμπάρι καθώς οδηγεί (ή περπατάει) στην Αθήνα, ότι έφυγε απ' τη Βασιλέως Κωνσταντίνου και μπήκε σε άλλο δρόμο, π.χ. στη Βασιλίσσης Σοφίας προς τα βόρεια ή στην Αρδηττού προς τα νότια; Ή αντίστοιχα από την Εγνατία στην Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη, από την Αβέρωφ στη Δωδώνης στα Γιάννενα (στο χάρτη βλέπω και μια Ελευθερίου στη μέση, καινούρια θα είναι) κι ο καθένας θα ξέρει κάποια τέτοια περίπτωση απ' την περιοχή του.

Μανιτάρια αλά κρεμ

Τον τελευταίο καιρό έχω γράψει αρκετά για την Τουρκία κι έχω πολλά ακόμα (έχω ανεβάσει πάνω από 200 φωτογραφίες μέχρι στιγμής και τις έχω ταξινομήσει σε καμιά 80αριά αναρτήσεις :) ), αλλά χρειάζεται πότε πότε και καμιά αλλαγή. Έτσι, είπα να κάνω ένα διάλειμμα, ευκαιρία σήμερα να βάλω καμιά συνταγή πάλι, να κάνουμε και κάνα γευστικό ταξίδι :). Και λέω να βάλω ένα μεζεδάκι που έφτιαξα προχθές: μανιτάρια αλά κρεμ. Πολλές φορές τα είχα φάει (ειδικά σε μια πιτσαρία, τα χρόνια εκείνα που έμενα στον Πύργο) και πάντα είχα απορία πώς γίνεται κι είναι έτσι κρεμώδη. Τελικά το μυστικό ήταν το τυρί. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ναι, χρειάζεται και τυρί.

Τουρκία: Κάπνισμα; Απαγορεύεται.

Πολλές φορές, όταν μιλάμε για το κάπνισμα λέμε πως εμείς (οι Έλληνες δηλ.) κι οι Τούρκοι είμαστε θεριακλήδες και πως το κάπνισμα είναι κάτι που δεν το περιορίζουμε εύκολα. Κι όσον αφορά τους Έλληνες πράγματι το τσιγάρο είναι δείγμα μαγκιάς, αλλά και αντίστασης. Του Έλληνος ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει. Μπορεί να του κόβουν τα μιστά και να μην αντιδράει, αλλά το τσιγάρο δεν δέχεται να του το κόψουν. Κι όταν προσπαθήσουν κάτι τέτοιο αντιστέκονται όλοι μαζί. Καπνιστές και μη καπνιστές Κι οι μαγαζάτορες από κοντά, γιατί λέει, οι καπνιστές δεν θα πηγαίνουν για καφέ ή φαγητό κλπ αν δεν τους επιτρέπουν να καπνίζουν. Κι έτσι, παρά την ύπαρξη σχετικών απαγορευτικών νόμων, όλοι τους παραβιάζουν.