Τζατζίκι

Τζατζίκι. Μια τούρκικη λέξη που έχει ενσωματωθεί πλήρως στο γευστικό μας λεξιλόγιο ή μήπως όχι; Το "γιαουρτοσκόρδιον" που έλεγε κι ο Κατακουζηνός στη σειρά "Κωνσταντίνου και Ελένης" (και το λέει ακόμα μιας και εξακολουθεί να παίζεται σε νιοστή επανάληψη κάθε μεσημέρι). Παλιότερα το τζατζίκι ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα για το σουβλάκι πριν τυλιχτεί στην πίτα αλλά σήμερα έχει αντικατασταθεί εν πολλοίς από άλλα "ντρέσινγκ", να μουστάρδα, να κέτσαπ να κάτι περίεργες σάλτσες που θυμίζουν τζατζίκι στην όψη αλλά όχι στη γεύση. Τέτοιες σάλτσες, που κυρίως αυτό που τις διαφοροποιεί απ' το τζατζίκι είναι πως δεν έχουν σκόρδο, χρησιμοποιούνται σε διάφορες χώρες. Το γιαούρτι είναι η κοινή βάση τους και συνήθως σ' αυτές αντικαθιστά τη μαγιονέζα είτε για λόγους οικονομίας είτε για λόγους υγιεινής, τα λιπαρά του μπορεί να είναι από λίγα έως ελάχιστα.

Βραχάκια

Τα βραχάκια είναι κάτι σαν κουλουράκια. Που όμως δεν είναι ακριβώς κουλουράκια, αφού είναι πιο σκληρά και χωρίς συγκεκριμένο σχήμα (γι' αυτό και το όνομά τους). Που ακριβώς επειδή είναι σκληρά (καλοψημένα) μπορούν να κρατήσουν για αρκετό καιρό. Εμένα δεν μπορώ να πω πως μ' αρέσουν ιδιαίτερα (αλλά θα μου πει κανείς ποιο είδος κουλουριού μ' αρέσει; Κι όμως. Υπάρχει. Το μουστοκούλουρο!). Αλλά η μάνα μου ξετρελαίνεται μαζί τους. Και προχτές που η Μαρία έψαχνε να φτιάξει κάτι σχετικό, έπεσε πάνω τους και τα έφτιαξε. Κι είπα ν' ανεβάσω τη συνταγή. Απολαύστε τα.

Φασόλια πιαζ

Ένα απλό και εύκολο πιάτο που μπορεί να καταναλωθεί και σαν μεζές ενώ άλλοι το αναφέρουν σαν σαλάτα. Πρόκειται για τα άσπρα φασόλια. Που λέγονται πιαζ που αυτό ακριβώς πάει να πει, αλλά στα τούρκικα. Beyaz (δηλ. μπεγιάζ) είναι το άσπρο. Και σε κάποια μέρη τα φασόλια αυτά λέγονται έτσι, "φασόλια μπεγιάζ" (αν και τα βρίσκει κανείς και με άλλες παραλλαγές με πιο συνηθισμένη αυτή του τίτλου: πιαζ).

Ταμπουλέ (Λιβανέζικη Σαλάτα)

Σαλάτα για σήμερα. Μάλλον καλοκαιρινή θα έλεγα, αλλά μιας και σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε τομάτες (και μαϊντανό) όλο το χρόνο, δεν είναι κακό να την παρουσιάσω κι αυτή την εποχή. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ αυτές τις μέρες την έφτιαξα. Πάντως, σίγουρα το καλοκαίρι γίνεται καλύτερη. Τότε θέλει και λίγο παραπάνω κουσκούς να πιει το ζουμάκι της τομάτας και τότε γίνεται ποίημα!

Ρουλώ κιμά

Ρουλώ κι όχι ρολό. Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι το ήξερα κι πράγματι έτσι το βρήκα γραμμένο σε βιβλίο της Σκούρα απ' το οποίο είναι κι η βασική ιδέα της σημερινής συνταγής (ως συνήθως είναι προσαρμοσμένη στα δικά μου). Αντίθετα, σε βιβλίο της Παραδείση το βρήκα ρολό αλλά καμία σχέση μ' αυτό που ήξερα, απορρίφτηκε αμέσως. Είναι ένα ιδιαίτερο φαγητό, συνήθως το φτιάχνω όταν έχω τραπέζι.

Φασολάκια λαδερά

Ένα ακόμα λαδερό φαγητό για σήμερα. Κι εδώ ισχύουν οι ίδιες καταστάσεις: είναι πανεύκολο αν γίνει με κατεψυγμένα φασολάκια, θέλει το χρόνο του αν χρησιμοποιηθούν φρέσκα που πρέπει να κοπούν σε κομμάτια και να καθαριστούν να μην έχουν κλωστές. Να σημειώσω πως εμένα μ' αρέσει να το σερβίρω πασπαλισμένο με τυρί τριμμένο.

Μακαρόνια της τεμπέλας (Γεωργίου)

Ένας εύκολος (και γρήγορος) τρόπος για να φτιαχτεί το μακαρονικό. Πιο απλός δεν γίνεται. Εξού και το όνομα. Μακαρόνια της τεμπέλας. Που δεν χρειάζεται δηλαδή να κουραστεί καθόλου η νοικοκυρά για να τα φτιάξει (το γιατί θα πρέπει να είναι γυναίκα κι όχι άντρας που μαγειρεύει, δεν έχει επαρκή απάντηση). Τώρα γιατί Γεωργίου; Γιατί από κει το μάθαμε. Κι όταν το είδε έτσι γραμμένο δυσαρεστήθηκε, αλλά τι να κάνουμε που έτσι συνηθίζω να σημειώνω τα φαγητά που μαθαίνω από άλλους.
Βέβαια, το ότι είναι εύκολο φαγητό δεν πάει να πει πως είναι και ελαφρύ. Κάθε άλλο. Αλλά έτσι συνήθως γίνεται:)