Ψέματα και στατιστική

Σύμφωνα με τον Μαρκ Τουέιν υπάρχουν "Ψέματα, καταραμένα ψέματα και στατιστική". Δηλαδή η λέξη "στατιστική" χρησιμοποιείται ως υπερθετικός βαθμός του ψέματος. Ο Τουέιν το αποδίδει στον Αμερικανό πρόεδρο Ντισραέλι, αλλά μάλλον είναι δική του έκφραση. Μετράει πάνω από 100 χρόνια αυτή η φράση, όμως δεν έχει χάσει την επικαιρότητά της. Ως τίτλος έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από τότε σε διάφορες διαλέξεις. Θυμάμαι μια τέτοια που παρακολούθησα πριν μερικά χρόνια και την είχε διοργανώσει η ομάδα μαθηματικών "Θαλής και φίλοι". Ομιλητής, καθηγητής του Οικονομικού πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) και προφανώς ήξερε καλά τι έλεγε. Κι έλεγε ακριβώς πως η στατιστική που είναι επιστήμη και μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί (ηθελημένα ή από λάθος) για να δώσει τα πιο απίθανα αποτελέσματα.

Παπούδα (Τούλας)

Στα Σέρρας πρωτοδοκίμασα παπούδα. Και πολύ μ' άρεσε. Δεν ξέρω αν τη φτιάχνουν και άλλη εποχή, αλλά είναι πασχαλινός μεζές. Όταν τη φτιάξεις γίνεται μπόλικη, αλλά μόνο σαν μεζέ μπορώ να το θεωρήσω γιατί για φαγητό είναι μπόμπα. Ακόμα και οι δυο - τρεις κουταλιές που συνήθως τρώμε είναι ζόρικες. Μιας και τα υλικά της είναι όλα ένα κι ένα για να ανατρέψουν κιλά, χοληστερίνες κλπ. Προσπαθούμε να την κάνουμε πιο ελαφριά αλλά ό,τι και να γίνει μικρή η βοήθεια. Η Τούλα που μου τη δίδαξε την φτιάχνει συνήθως έτσι, ολόκληρη, σε ταψί. Γίνεται όμως και σε μικρά κομμάτια, ατομικά. Τότε, βέβαια, μάλλον δεν μιλάμε για παπούδα αλλά για τζι(γ)εροσαρμάδες.

Μανολάδα

Άλλη μια παραπομπή στο μπλογκ του Ν. Σαραντάκου. Στην σημερινή ανάρτηση με τίτλο "Φράουλες και αίμα". Για τα τεκταινόμενα στη Μανολάδα κι όχι μόνο. Γιατί όλ' αυτά γίνονται για την ανάπτυξη ρε γαμώτο. Που έρχεται. Είναι στο δρόμο. Θα έρθει όταν οι μισθοί μας θα εξισωθούν με τους μισθούς της Κίνας (που για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της θα τους ρίξει κι άλλο αλλά δεν μασάμε. Θα τους ρίξουμε κι εμείς μέχρι τέλος). Συνθήκες δουλείας για όλους. Ιδού το νέο σύνθημα.
Πάντως, το θέμα που έχει κάνει το γύρο του κόσμου, δεν είναι και τόσο πρωτότυπο. Τα ίδια (ή περίπου) έχουν γίνει και παλιότερα στην ίδια περιοχή αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου (που δήθεν εκπλήσσεται τώρα) σε διάφορες εποχές. Η δουλεία μόνο στα χαρτιά καταργήθηκε. Στην πράξη άλλαξε μορφή ίσως, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει.

Ψευδόφιλες λέξεις

Μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση και μια εξίσου ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε προχθές στο ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου  με θέμα τις διαφορετικές έννοιες ίδιων λέξεων ανάμεσα στα ελληνικά που μιλιούνται στην Κύπρο κι αυτά που διδάσκονται και είναι τα επίσημα (καλαμαρίστικα τα λένε οι ίδιοι). Και μιας και έχω συγγενείς Κυπραίους όπως ξανάγραψα, κυπραίικα άκουγα στο πανεπιστήμιο (κι ακόμα τα θυμάμαι), και είχα πάει πρόσφατα και στο νησί, το προτείνω κι από δω σήμερα.

Κράτος απατεώνας

Η ιδέα για τη σημερινή ανάρτηση τριγύριζε στο μυαλό μου καιρό. Άρχισε να διαμορφώνεται όταν μια μέρα μου έλεγε ο γείτονάς μου για τα προβλήματά του με το αυτοκίνητο και την επόμενη μέρα πέφτει το δημοσίευμα του Δημήτρη (που τελευταία έχει πάρει φόρα και ανεβάζει ταχτικά μετά από πολύ καιρό) για το κόστος του αυτοκινήτου στη Λιθουανία. Δεν προλαβαίνω να τα χωνέψω και να τα επεξεργαστώ όλ' αυτά και την επόμενη μέρα πέφτει συζήτηση στο σχολείο για το πόσα τζιπ κυκλοφορούν κάτι που εγώ το έβλεπα από άλλη μεριά, έχοντας εκείνο το πρωί ήδη συνδυάσει τα παραπάνω με μια τζιπούρα που με προσπέρασε στην εθνική πηγαίνοντας για το σχολείο. Έτσι, μαζεύτηκαν κάμποσα ερεθίσματα κι είπα να τα στρώσω σε κείμενο. Ήρθε και το παραπάνω βίντεο κι έδεσε το πράγμα. Πέρασαν κάμποσες μέρες και ιδού.

Η απάντηση του προχθεσινού κουίζ

Προχθές έβαλα ένα κουίζ. Το υπενθυμίζω εδώ και δίνω και τις σχετικές απαντήσεις. "...το «σκορ» των Αγγλων και των αθλημάτων δεν έχει ούτε ηχητικό έστω προπάππο του το λίαν δυσαρέστου οσμής αρχαιοελληνικό «σκωρ» (μόνο στις νοσοκομειακές σκωραμίδες διασώζεται), με την ακόμα πιο δύσοσμη γενική του...". Και το ερώτημα είναι τι σημαίνει αυτή η λέξη (σκωρ), γιατί είναι δυσάρεστη η οσμή του και πώς κλίνεται τέλος πάντων. Και τελικά, τι είναι οι σκωραμίδες;

Αυγά ποσέ

Εύκολων συνταγών συνέχεια. Αυγά και πάλι αλλά όχι αυτή τη φορά μάτια στο νερό όπως τα λέγαμε στο χωριό μου ή ποσέ όπως τα έμαθα αργότερα. Το πόσα αυγά θα φάει κάποιος είναι θέμα γούστου αλλά και πόσο αντέχει από χοληστερίνη κλπ. Γι' αυτό το τελευταίο παίζουν ρόλο τόσο η ηλικία όσο και το πόσο έχει δραστηριότητα που να δουλεύουν οι μύες του (χειρωνακτική εργασία ή αθλητική δραστηριότητα κλπ). Πάντως σίγουρα γίνονται πολύ πιο ελαφριά από το να είναι τηγανητά!