Κέρδη τραπεζών (και όχι μόνο)

Η φωτογραφία είναι κλεμμένη από σχετική αρθρογραφία στο σάιτ "Στο Νησί"

Οι τράπεζες προσπαθούν ν' αυξήσουν τα κέρδη τους. Θα μου πείτε περίεργο; Κάθε επιχείρηση αυτό θέλει. Και παραπονιούνται πως δεν είν' αρκετά. Γιατί δεν αρκεί ν' αυξάνονται αυτά καθαυτά τα κέρδη. Πρέπει ν' αυξάνεται κι ο ρυθμός αύξησής του, δηλ. τα καινούρια ν' αυξηθούν παραπάνω απ' ότι την προηγούμενη περίοδο (στα μαθηματικά μιλάμε για θετική δεύτερη παράγωγο ή ότι η γραφική παράσταση των κερδών έχει τα κοίλα άνω 😀). Και μιλάνε με τρόμο για την περίπτωση "πτώσης της κερδοφορίας" που σημαίνει πως θα βγάλουν κέρδη λιγότερα από την προηγούμενη φορά κι όχι πως θάχουνε ζημιά.

Κρεμμυδόπιτα

Κάποτε είχα μαζεμένες όλες τις συνταγές μου σ' ένα αρχείο. Άλλες απ' αυτές τις είχα φτιάξει κι άλλες απλά γιατί κάπου την είδα και τη μάζεψα. Μετά άρχισα τις διάφορες συνταγές που δεν είχα φτιάξει να τις κρατώ σ' ένα ξεχωριστό αρχείο που το ονόμασα "Μαγειρική για δοκιμή". Τις προάλλες ήθελα κάποιο συμπλήρωμα στο τραπέζι που θα μαζευόμασταν. Και θυμήθηκα ν' ανατρέξω στο αρχείο αυτό και βρήκα μια συνταγή για κρεμμυδόπιτα. Μ' άρεσε η ιδέα. Δεν ξέρω πού την είχα βρει. Αλλά κρεμμυδόπιτα παίρνω το καλοκαίρι, κάθε φορά που θα πάω σε μια ταβέρνα στην Κάγια. Οπότε αποφάσισα να δοκιμάσω να φτιάξω τη δική μου. Καλά πήγε, μ' άρεσε το αποτέλεσμα (αν και βλέπω κάποιες προσαρμογές). Είναι μια πολύ νόστιμη και ιδιαίτερη πίτα, ιδανική για κύριο γεύμα αλλά και για μεζεδάκι. Με εξαιρετική γέμιση, γίνεται νοστιμότατη.

Θαλασσινά μπάνια τον Νοέμβρη

Η παραπάνω φωτογραφία είναι πραγματική, σημερινή. Απλά κάπου αριστερά φαινόταν μια κυρία και την αφαίρεσα, να μην το μάθει (από πού; τέλος πάντων) και πει πως της μοστράρω τη φάτσα χωρίς να τη ρωτήσω. Στις άλλες φαίνεται διάφορος κόσμος, ε, δεν γίνεται να φύγουν όλοι! Η μέρα σήμερα ήταν πολύ όμορφη, κι είπα να κάνω ένα ακόμα (θαλασσινό) μπάνιο. Και το ξεχωρίζω πως είναι θαλασσινό γιατί κάνω και κάποια στο κολυμβητήριο, αλλά εκεί είναι με τελείως άλλες συνθήκες. Ανοικτό μεν, αλλά το νερό ζεσταίνεται.

Χάχλες με φέτα και...

Οι χάχλες είναι τραχανάς που απλά όταν ξεραίνεται φτιάχνεται με κάποια μορφή συγκεκριμένη. Όπως έγραφα τότε που είχα περιγράψει τη διαδικασία για την παρασκευή τραχανά "Ο τραχανάς τρίβεται πολύ ή λίγο, ανάλογα τα γούστα. Κι έτσι έχουμε τον χοντρό, τον ψιλό ή τις χάχλες. Χάχλα είναι μια πίτα σκαφάτη που ξεραίνεται έτσι και μπορεί να φαγωθεί είτε σκέτη είτε γεμισμένη ωμή ή βρασμένη". Δεν είχα γράψει πως το πιο συνηθισμένο ήταν να μπαίνουν οι χάχλες στο μαγκάλι με την πυρήνα και να τρώγονται ψημένες, μια πρακτική συνηθισμένη παλιότερα (τότε που συνήθως ζεσταινόμασταν με τέτοια μαγκάλια).

Περί διοδίων και πάλι

Τις προάλλες είχα μια συζήτηση με την Ειρήνη. Όχι την κόρη μου, φίλη που μένει στην Πιερία και υποστήριζε με σθένος πως ο νομός τους είναι ριγμένος γιατί έχει δυο σταθμούς διοδίων και είναι ο μόνος νομός στην Ελλάδα στον οποίο συμβαίνει αυτό. Εγώ γενικά κουμπώνομαι όταν ακούω για κάτι που συμβαίνει εκεί και μόνο εκεί. Έτσι και στην συγκεκριμένη περίπτωση, πολύ περισσότερο που είχα πρόχειρο το παράδειγμα της Φθιώτιδας που θυμάμαι νάχει 3 - 4. Οπότε για να μην λέω λόγια στον αέρα έκατσα και έψαξα πού υπάρχουν σταθμοί διοδίων κι έφτιαξα έναν πίνακα.

Τυροβόλια

Για το τυρί έχω γράψει διάφορα. Από το πώς άρχισα να το τρώω μέχρι για τα τυριά του νησιού (και μάλιστα δυο φορές). Συνταγή δεν έχω βάλει αν και κάποια στιγμή με ρώτησαν σχετικά. Επειδή έχω διαβάσει διάφορα, να σημειώσω πως το γάλα για το τυρί ΔΕΝ το βράζουμε, απλά το ζεσταίνουμε (νομίζω στους 39 βαθμούς) και ρίχνουμε τη μαγιά. Που σήμερα είναι από κουτάκια του εμπορίου παλιά όμως ήταν από το στομάχι πολύ μικρού κατσικιού, την εποχή που μόνο βυζαίνει. Όταν αρχίσει και τρώει χορτάρι παύει να έχει τα κατάλληλα ένζυμα για την πήξη. Γι' αυτό και δεν κάνει στομάχι από αρνιά: Τ' αρνιά είναι συνέχεια με τις μάνες τους και γλύφουν χορτάρι απ' την αρχή που θα γεννηθούν. Αντίθετα με τα κατσίκια μπαίνουν κάτ' απ' το κοφίνι για κάποιες μέρες.

ΑΠΑΓΟΡΕΒΕΤΑΙ ΤΟ ΧΕΖΙΝ

Όταν πρωτοφτιάχτηκε το σπίτι στο χωριό, είχε παράθυρα από δυο μεριές μόνο. Την δεκαετία του 60 αρκετά σπίτια στη γειτονιά δεν είχα τουαλέτα. Μιας και πίσω δεν υπήρχε ούτε το σπίτι της Αγγέλας αλλά και το άλλο, αυτό που έχει πάθει απ' το σεισμό, ήταν ακατοίκητο το στενάκι ανάμεσα στο σπίτι και στο χώρο από πίσω αρκετοί, ειδικά οι μικρές που έμεναν από πάνω το χρησιμοποιούσαν σαν αποχωρητήριο. Κάποια στιγμή ανοίχτηκε ένα ακόμα παράθυρο στην κουζίνα που ήταν προς το χώρο αυτόν, οπότε οι μυρωδιές ορμούσαν στο σπίτι φουριόζες. Το είπε ο πατέρας μου στους γείτονες πως δεν είναι κατάλληλος χώρος αφενός μεν γιατί ήταν υπαίθριο κι αφετέρου γιατί ήταν στη μύτη μας αλλά αφού έτσι είχαν συνηθίσει σιγά μην άλλαζαν. Οπότε κι εκείνος έγραψε σε δυο τρεις μεριές στους τοίχους ένα γύρω "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΧΕΖΕΙΝ". Εντάξει, ανορθόγραφα τόγραψε, δεν ήξερε και πολλά γράμματα.