Γέφυρες του Βόσπορου

Έγραφα προχτές για τον Βόσπορο και τα καραβάκια του, σήμερα θα γράψω για τις γέφυρες που ενώνουν τις δυο πλευρές του. Δηλαδή, για την ακρίβεια δεν έχω πολλά να πω, αλλά είναι μερικές όμορφες φωτογραφίες από τις γέφυρες αυτές, άλλες μέρα κι άλλες νύχτα.

Τα καραβάκια στο Βόσπορο

Είχα ξεκινήσει κάποτε να γράφω τις εντυπώσεις μου από τις επισκέψεις στη γειτονική μας χώρα. Κι ενώ είχα έτοιμα αρκετά θέματα (έτοιμα πάει να πει πως είχα βάλει τίτλο και φωτογραφίες) έλειπανα τα κείμενα. Για μένα πάντα το να ξεδιαλέξω κάποιες φωτογραφίες απ' τις χιλιάδες (κυριολεκτικά) που τραβάω είναι η πιο δύσκολη δουλειά. Έτσι, τότε που το πράγμα ήταν φρέσκο, έκατσα ξεδιάλεξα κάποιες και τις ανέβασα, θεωρώντας πως το να γράψω το κείμενο δεν ήταν τίποτα, θα γινόταν όποτε είχα καιρό. Έχουν περάσει πεντέξι χρόνια απ' την τελευταία φορά που βρέθηκα στην Τουρκία κι ακόμα περισσότερα από τότε που είχα πάει στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ακόμα δεν αξιώθηκα να το κάνω. Ε, μάλλον ήρθε ο καιρός. Μόνο που δεν θυμάμαι όλα όσα θα ήθελα να γράψω.

Οι επιτόπου

Κάθε φορά που θα γίνει κάποιο γεγονός που θα προκαλέσει προβλήματα, συνήθως σπεύδουν επιτόπου που διάφοροι αξιωματούχοι. Και περηφανεύονται γι' αυτό και το λένε τα ραδιόφωνα. Μόνο που για μένα, μόνο κακό μπορούν να κάνουν σ' αυτούς που είναι πραγματικά αρμόδιοι. Γίνεται σεισμός και τρέχει ο υπουργός (μπορεί και κλιμάκιο υπουργών) μαζί με κάμποσους ανθρώπους που έχουν να κάνουν δουλειά. Να ενημερωθεί λέει επιτόπου. Γιατί, αν δεν τα δει με τα ματάκια δεν τους πιστεύει; Πρέπει δηλ. εκεί που έχουν τις φούριες τους (από το δουν αν έπαθε κάνας άνθρωπος κάτι μέχρι να καθαρίσουν τα μπάζα ή να δουν ποια κτίρια είν' εντάξει και ποια έχουν τα θεματάκια τους) να πρέπει να εξηγούν και στον υπουργό ή τον άλλον αξιωματούχο το γιατί θα πρέπει να γιατί θα πρέπει να γίνει η κάθε ενέργεια; Η ενημέρωση αυτή δεν μπορεί να γίνει εκ των υστέρων αν χρειάζεται να υπογραφούν κάποιες αποφάσεις ή να γίνει κάποια επιπλέον κινητοποίηση άλλων πιο κατάλληλων για το χειρισμό του προβλήματος; Είναι τόσο γνώστης ο υπουργός που η επιτόπου παρουσία του είναι απαραίτητη αφού αυτός μπορεί να δώσει τις σωστές οδηγίες κατευθείαν;

Πώς να κλέψετε νομότυπα

Υπάρχει ποικιλία τρόπων για να κλέψει κάποιος νομότυπα. Κι είναι παλιά η φράση που λέει πως αν κλέψεις λίγα είσαι λωποδύτης ενώ αν κλέψεις πολλά μπορεί να σε πούνε μέχρι και ευεργέτη. Συνήθως δεν αν κλέβεις λίγα δεν έχεις το απαραίτητο επιτελείο για να βρει τρόπους να φαίνεται πως αυτό γίνεται νομότυπα. (Δεν γράφω νόμιμα γιατί κλοπή νόμιμη δεν στέκει, αλλά που να δείχνει νόμιμη μια χαρά γίνεται). Κι επειδή ίσως θα λέτε τι μύγα με τσίμπησε στα καλά καθούμενα και γράφω τέτοια, θα σας πως μια εμπειρία μου από δοσοληψία των τελευταίων ημερών.

Άγιος Ισίδωρος

Ένα όμορφο βιντεάκι που τράβηξε η Μαρία από τη θάλασσα του Αγίου Ισιδώρου στη Μυτιλήνη. Είναι η παραλία που κάνουμε μπάνιο το καλοκαίρι που είμαστε στο χωριό. Σε απόσταση 2 χιλιομέτρων. Στο βίντεο φαίνεται όλη η περιοχή. Ξεκινάει από την Αγκαθερή (το λόφο στα δυτικά με την ιδιαίτερη γραμμή που κάνει τον ήλιο να δύει όλο το καλοκαίρι την ίδια ώρα, περίπου στις 8 το βράδυ. Γιατί στην αρχή που δύει αργά, δύει ψηλά. Όσο περνάει ο καιρός χαμηλώνει προς τη θάλασσα όπως χαμηλώνει και το βουνό). Ο φακός γυρίζει, φαίνεται το Πλωμάρι, η παραλία με την παλιά πυρηνομηχανή που τώρα έχει γίνει ξενοδοχείο (πεντάστερο!), το γήπεδο του Πλωμαριού και η παραλία ολόκληρη μέχρι τον Κάβο στα ανατολικά.

Στα Πομακοχώρια

Πριν κάποιες μέρες βρέθηκα σε Πομακοχώρια. Αυτά της Ξάνθης πούναι και πολλά. Πομακοχώρια είναι τα χωριά που μένουν Πομάκοι. Και Πομάκοι είναι μια ομάδα ανθρώπων που κατοικούν στα ορεινά της οροσειράς της Ροδόπης, είναι μουσουλμάνοι και μιλούν τη δική τους γλώσσα, τα Πομάκικα. Τα Πομάκικα είναι διάλεκτος της Βουλγάρικης. Αλλά δεν είναι γραπτή (πολύ πρόσφατα έγινε προσπάθεια καταγραφής της, επειδή Πομάκοι υπάρχουν και σε άλλες χώρες εκεί το πράγμα έχει προχωρήσει κάπως καλύτερα). Κι αφού δεν έχουν γραπτή γλώσσα, στο σχολείο διδάσκονται Τούρκικα και Ελληνικά αφού αυτά προβλέπονται για τα μειονοτικά σχολεία από τη συνθήκη της Λοζάνης. Βλέπετε επικράτησε η λογική πως αφού είναι μουσουλμάνοι Τούρκοι είναι, Τούρκικα θα (πρέπει να) μιλάνε.

Αποχαιρετισμοί (και ολίγα περί αξιολόγησης)

Η ζωή είναι κύκλοι, κομμάτια με αρχή και τέλος (ξέρω, ο κύκλος δεν έχει τέτοια, αλλ' απ' την άλλη όταν ξεκινάς να σχεδιάζεις έναν κύκλο έχει μια αρχή κι όταν ξαναφτάνεις εκεί, ο κύκλος κλείνει, άρα τελειώνει).  Το 1990 άνοιξε ένας τέτοιος κύκλος για μένα. Ο κύκλος της εκπαίδευσης. Θα μου πει κάποιος πως η εκπαίδευση ξεκίνησε στα 6 που πήγα δημοτικό. Σωστά. Άλλος κύκλος αυτός. Τότε μάθαινα. Στον άλλον δίδασκα (αν και, σίγουρα μάθαινα παράλληλα: από το πώς το μάθημα θα είναι πιο καλό και αποδοτικό μέχρι το γιατί τα πράγματα πάνε έτσι, θέματα που δεν είχα καταλάβει μέχρι τότε). Και φέτος ο κύκλος αυτός κλείνει, δηλαδή έκλεισε ήδη, μένει μόνο η διαπιστωτική πράξη πως πάει κι αυτό.