Μους ανανά

Την πατρότητα* αυτής της συνταγής την διεκδικούν (ή την αποποιούνται :) ) πολλοί. Εγώ την δοκίμασα από την Ελένη που την έφερε στο σχολείο ένεκα της γιορτής της. Όμως είπε πως η συνταγή είναι της Στέλλας. Κι αν την ρώταγα κι αυτήν ούτε ξέρω που θα την απέδιδε. Το θέμα όμως δεν είναι ποιος τη βρήκε τη συνταγή και πού, το θέμα είναι πως πρόκειται για ένα δροσερό κι ελαφρύ γλυκό, νοστιμότατο που αξίζει τον κόπο να το φτιάξει κανείς (και να το τρώει :) ). Αλλά πριν προχωρήσω στη συνταγή, θα πρέπει να εξηγήσω αυτόν τον αστερίσκο που έχω βάλει παραπάνω γιατί υπάρχει εδώ ένα γλωσσικό παράδοξο.

Φρεσκοτριμμένα μπαχαρικά

Πάνε πάρα πολλά χρόνια από τότε που είχα δει γραμμένο στο τμήμα μπαχαρικών του σουπερμάρκετ ΑΒ που μόλις είχε ανοίξει στο Ελληνικό "Αν λείψουν τα πιπέρια σου, να δω τη μαστοριά σου". Μου έμεινε η φράση γιατί ακριβώς το τελικό αποτέλεσμα σ' ένα φαγητό επηρεάζεται πάρα πολύ απ' αυτές τις μικρές ποσότητες μπαχαρικών που προστίθενται. Γιατί τα μπαχαρικά έχουν αυτή την καταπληκτική ιδιότητα να νοστιμεύουν τα φαγιά όπως λέει και στην "Πολίτικη κουζίνα". Για χρόνια τα χρησιμοποιούσα, πάντα τα εκτιμούσα, αλλά τελευταία έχω προσθέσει κάποια καινούρια στοιχεία που λέω να τα μοιραστώ μαζί σας.

Πάσχα στο Λεωνίδιο

Πριν από τρία χρόνια ήταν η πρώτη φορά που έκανα Πάσχα στο σπίτι μου αλλά δεν ήταν όλη η οικογένεια μαζί. Η Ειρήνη έλειπε, είχε πάει με φίλους της στο Λεωνίδιο και την είχε εντυπωσιάσει. Τότε το πήρα απόφαση πως δεν έχει νόημα να προσπαθώ για παραδοσιακό Πάσχα αφού η οικογένεια όπως την είχα στο νου μου είχε πια αλλάξει, πέρα απ' το γεγονός πως κι η παρέα που ερχόταν για τον οβελία ερχόταν λίγη ώρα πριν τον κατεβάσω απ' τα δίχαλα! Έτσι από τότε άρχισα να προγραμματίζω με τη Μαρία διακοπές σ' άλλα μέρη. Στην πορεία τα πράγματα χάλασαν ακόμα παραπάνω, το περσινό Πάσχα π.χ. ήταν άστα να πάνε και κατέληξε με το θάνατο της μάνας μου ενώ και αργότερα είχαμε ακόμα ένα θάνατο ενός απ' τους τακτικούς πασχαλινούς θαμώνες. Οπότε μου έφυγε κάθε διάθεση να μείνω σπίτι φέτος πασχαλιάτικα, άσχετα αν τα παιδιά μου δεν είχαν στο νου τους να πάνε κάπου αλλού. Και θυμήθηκα που η Ειρήνη συνιστούσε πως μια φορά τουλάχιστον αξίζει να κάνει κανείς Πάσχα στο Λεωνίδιο.

Ρεβίθια φούρνου

Πριν κάνα μήνα και κάτι είχα πάει μια περιοδεία :) στη Βόρεια Ελλάδα. Δηλαδή μέχρι τη Θεσσαλονίκη πετάχτηκα, να μην τα παραλέω, αλλά εντάξει, πετάχτηκα και μέχρι την Έδεσσα, έκανα και μια στάση στη Λάρισα, ε, ας υπερβάλω κι εγώ λίγο. Τέλος πάντων, στη διαδρομή προς το βορρά είχαμε μπόλικο χρόνο (πολύ παραπάνω απ' ό,τι προβλέπαμε) κι έτσι κάναμε μια καλή στάση στην Αγία Παρασκευή στα Τέμπη (ίσως η τελευταία φορά που περάσαμε από κει αφού το Σάββατο δίνεται στην κυκλοφορία ο καινούριος δρόμος με τα τούνελ. Λάθος, πάει τη Δευτέρα αφού ο πρωθυπουργός είναι απασχολημένος άρα εγκαίνια αργότερα, ας κυκλοφορήσουμε ένα Σαββατοκύριακο ακόμα απ' τον παλιό). Εκεί, παραδοσιακά πουλάνε διάφορα πήλινα (και σε καλές τιμές) και πήραμε δυο για δώρο. Στην Έδεσσα η Κατερίνα μας είπε πόσο ωραία γίνονται τα ρεβίθια στη γάστρα. Στην επιστροφή πήραμε ακόμα μια για μας (είχα ήδη άλλες δυο!) και προχτές είπαμε να τα δοκιμάσουμε. Καλό το αποτέλεσμα και το παρουσιάζω εδώ.

Κρέπες γλυκιές

Υλικά (για περίπου 25)

25 κοφτές κουταλιές (περίπου 200 γρ.) αλεύρι
3 κοφτές κουταλιές ζάχαρη
3 αυγά
0,4 λίτρο γάλα
1 κουταλιά λάδι
Ελάχιστο αλάτι

Κρέπες 4

Για να πω την αλήθεια, αυτή η συνταγή μου φαίνεται ίδια με την άλλη την απλή, αλλά είναι στη μισή ποσότητα (όπως αυτές που έφτιαξα). Τέλος πάντων...

Κρέπες 3

Υλικά (Περίπου 10 μικρές)

3 αυγά
0,25 λίτρο γάλα
3 κουταλιές βούτυρο λιωμένο (+ λίγο για το τηγάνι)
1 φλιτζάνι αλεύρι
1 κουταλιά ζάχαρη
¼ κουταλάκι αλάτι