Για το προσφυγικό και πάλι

Πάλι; Γιατί πάλι. Τι έχει συμβεί στις λιγότερο από μέρες απ' την προηγούμενη δημοσίευση που πρέπει να επανέρθω; Πολλά και διάφορα θα έλεγα.Οι σχετικές ειδήσεις πληθαίνουν είτε μιλούν για αφίξεις παρά την κακοκαιρία (που καθημερινά σημειώνονται νέα ρεκόρ), είτε για πνιγμούς (βοηθάει η κακοκαιρία που λέγαμε) είτε για το πώς εγκλωβίζονται οι πρόσφυγες στη διαδρομή τους προς την κεντρική Ευρώπη (αφού κακά τα ψέματα, αυτός είν' ο προορισμός τους) και τα παιχνίδια που παίζονται στη διαδρομή τους αυτή. Συγχρόνως πληθαίνουν και τα βίντεο-ντοκουμέντα της διαδρομής. Όμως, δεν είν' αυτοί οι λόγοι που γράφω ξανά σήμερα. Ο λόγος είν' η Νίκη, Και κάποιες φωτογραφίες που ανέβασε στο φέισμπουκ (ΦΒ) και τις οποίες "έκλεψα" και μεταφέρω εδώ.

Εκμέκ Κανταΐφι (Φωτεινής)

Μιας και μπήκε το σαν εκμέκ γλυκό (αν και, εκμέκ στα τούρκικα πάει να πει ψωμί και το τι υλικό ακριβώς θα μπει σαν ψωμί είναι σχετικό, το τσουρέκι πιο κοντινό είναι) είπα να βάλω σήμερα και τη συνταγή για εκμέκ κανταΐφι που μου είχε δώσει η (χρυσοχέρα) Φωτεινή :)

Εκμέκ με πολίτικο τσουρέκι

Η Ειρήνη μας παρουσίασε μια συνταγή που γεύτηκε από μια συνάδελφό της και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Τις προσεχείς ημέρες θα την φτιάξω γιατί μ αρέσει πολύ αυτό το γλυκό. Τόφτιαξα δυο φορές! Το κακό στη συνταγή είναι πως οι αναλογίες δεν είναι ακριβώς αλλά στο περίπου. Ας πούμε, εγώ δεν βάζω ολόκληρο το τσουρέκι στο ταψί μου. Επίσης, ανάλογα με το πόσο γλυκό είναι προσαρμόζεται η ζάχαρη. Αλλά και πόση ώρα θα μείνει στο φούρνο εξαρτάται από το πόσο στεγνό είναι.

Τροκαντερό και Φλοίσβος

Προχτές με τη μεγάλη νοτιά, πήγα απ' την απέναντι πλευρά της παραλίας Ν. Φαλήρου - Μοσχάτου που συμπτωματικά έγραφα την ίδια μέρα! Στη μαρίνα Φλοίσβου και στα πέριξ. Είχε διαβολεμένο αέρα, αλλά καταφέραμε και κάναμε τη βόλτα μας. Πρώτη στάση, στο Τροκαντερό, εκεί που είναι τα πλοία του (μελλοντικού) Μουσείου Ναυτικής Παράδοσης. Με ιδιαίτερα πλοία που υπάρχουν εκεί.

Παραλία Μοσχάτου

Πολλές φορές μας αρέσει ν' αράζουμε στην παραλία του Μοσχάτου, ανάμεσα στις εκβολές των ποταμών Κηφισού και Ιλισού. Ανάμεσα στο ΣΕΦ, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και το γήπεδο του Τάε Κβο Ντο. Ακριβώς απέναντι έχεις το Τροκαντερό με τον Αβέρωφ και τα υπόλοιπα. Δύσκολη η πρόσβαση, πρέπει να ξέρεις για να πας μέχρις εκεί. Κι εμείς το ξέρουμε από σπόντα, κάποτε δούλευε ο πεθερός μου εκεί, τα πολύ παλιά χρόνια. Καλά, η φωτογραφία που έχω παραπάνω δείχνει κάτι το μαγευτικό, αν πας όμως από κοντά τα πράγματα αλλάζουν κατά πολύ. Αλλά εμείς απτόητοι, ειδικά αν ο καιρός είναι περίεργος και δεν βολεύει για περπάτημα, βάζουμε το αυτοκίνητο με θέα τη θάλασσα κι απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας μέσ' απ' τη θαλπωρή που προσφέρει ο κλειστός χώρος!

Κοινωνικά δίκτυα

Σήμερα κλείνουν έξι χρόνια που ασχολούμαι με τα μπλογκ. Το παλιό, τα "Γράμματα από τη Γερμανία" που κράτησε τρία χρόνια κι αυτό που κρατάει άλλα τρία. Απίστευτο μου φαίνεται. Η σχέση μου με το ίντερνετ πάει πάρα πολύ παλιά. Στα 1994, μετά από κάτι χρόνια οριακής δουλειάς και ανεργίας άρα και οικονομικής στενότητας, αρχίσαμε να δουλεύουμε πολύ. Το πολύ σημαίνει πως βγάζαμε τέσσερα μεροκάματα τα δύο άτομα. Όταν δουλεύεις πολύ υπάρχουν δύο θέματα: αφενός βγάζεις πολλά λεφτά (αν και αυτό είναι λίγο σχετικό) και αφετέρου δεν έχεις χρόνο μετά να τα φας. Έτσι λοιπόν και εμείς λεφτά βγάζαμε. Απ' αυτά δώσαμε πάρα πολλά για την τεχνολογία. Ενισχύσαμε την πρόοδο της τεχνολογίας αγοράζοντας προϊόντα αιχμής. Τα πληρώσαμε αρκετά παραπάνω απ’ όσο αν τα παίρναμε 1 – 2 χρόνια αργότερα, πληρώνοντας το τίμημα της εξέλιξης. Έτσι είναι η πρωτοπορία :)

Μετέωρα

Με αφορμή τον Βενέτικο, έγραφα τις προάλλες και για την περίπτωση των Μετεώρων. Ως γεωλογικό φαινόμενο. Γιατί τα Μετέωρα είναι σύνθετη περίπτωση. Εκτός απ' τους βράχους είναι και τα μοναστήρια. Έτσι κι αλλιώς θα περνάγαμε από Καλαμπάκα κι είχαμε στο πρόγραμμά μας να τα δούμε. Βέβαια, την ώρα που θα φτάναμε, μάλλον θα ήταν κλειστά τα μοναστήρια για να τα επισκεφτούμε, αλλά θα μπορούσαμε να πάρουμε μια γεύση απέξω.