Για το προσφυγικό και πάλι

Πάλι; Γιατί πάλι. Τι έχει συμβεί στις λιγότερο από μέρες απ' την προηγούμενη δημοσίευση που πρέπει να επανέρθω; Πολλά και διάφορα θα έλεγα.Οι σχετικές ειδήσεις πληθαίνουν είτε μιλούν για αφίξεις παρά την κακοκαιρία (που καθημερινά σημειώνονται νέα ρεκόρ), είτε για πνιγμούς (βοηθάει η κακοκαιρία που λέγαμε) είτε για το πώς εγκλωβίζονται οι πρόσφυγες στη διαδρομή τους προς την κεντρική Ευρώπη (αφού κακά τα ψέματα, αυτός είν' ο προορισμός τους) και τα παιχνίδια που παίζονται στη διαδρομή τους αυτή. Συγχρόνως πληθαίνουν και τα βίντεο-ντοκουμέντα της διαδρομής. Όμως, δεν είν' αυτοί οι λόγοι που γράφω ξανά σήμερα. Ο λόγος είν' η Νίκη, Και κάποιες φωτογραφίες που ανέβασε στο φέισμπουκ (ΦΒ) και τις οποίες "έκλεψα" και μεταφέρω εδώ.

Ποια είν' η Νίκη. Άνευ ουσιώδους σημασίας. Γνωστή μου, από κοντινό χωριό απ' το δικό μου, Που μένει στη Μυτιλήνη και είναι στους εθελοντές κατοίκους που βοηθάνε τους πρόσφυγες μόλις κοντέψουν στη στεριά. Μιας και οι βάρκες (οι πνευστές λέμβοι που λένε οι ανακοινώσεις) δεν πιάνουνε λιμάνι. Βάζουν πλώρη προς κάτι "φώτα απέναντι" κι όπου βγούνε. Σε αμμουδιές ή σε ξέρες ή σε βράχια (και νάχεις φτάσει μέχρι τη στεριά και να τσακίζεσαι στα βράχια γιατί δεν ξέρεις να κουμαντάρεις το πλεούμενου που βρέθηκες μέσα του). Εκεί λοιπόν τρέχουν οι εθελοντές. Να τους βοηθήσουν να βγούνε. Να τους δώσουνε κάτι να φορέσουνε μιας και τόσες ώρες στο νερό (κι ειδικά με τέτοιον καιρό) είναι μούσκεμα. Κι αυτοί βγάζουνε τα βρεγμένα τους και φοράνε τα στεγνά.

Τα βρεγμένα δεν πετιούνται. Είναι να πετάς πράγματα τέτοιες εποχές; Τα παίρνουν εθελοντές όπως η Νίκη και τα πλένουνε. Τα στεγνώνουνε και τα δίνουνε στους επόμενους. Ανακύκλωση στην πράξη. Και χωρίς ανταλλάγματα. Γιατί οι κυβερνήσεις με τα μεγάλα λόγια, ό,τι κάνουν το κάνουν από σκοπιμότητα. Και στην πράξη προσπαθούν να "περιορίσουν" το πρόβλημα αλλού. Βάζουν ποσοστώσεις. Αλήθεια, ποια είν' η ποσόστωση για το νησί της Μυτιλήνης; Μέσα σ' ένα χρόνο έχουν περάσει πάνω από 500 χιλιάδες άνθρωποι. Κι άλλη μια απορία: Γιατί τα κέντρα ταυτοποίησης να γίνονται στη Μυτιλήνη, τη Χιο ή την Κω (που αντιδρούν οι κάτοικοι και δεν προχωράει) και δεν γίνονται στην Τουρκία; Ώστε να ξεκινούν το ταξίδι τους από κει με νόμιμα χαρτιά και με όλα τα (επίσημα) συγκοινωνιακά μέσα να μπορούν να πάνε όπου θέλουνε; Γιατί αυτή η υποκρισία να πρέπει να κατορθώσουν να φτάσουν (με όλους τους κινδύνους) σε έδαφος της ΕΕ και μετά να γίνονται οι σχετικές διαδικασίες;

Στη Μυτιλήνη δίνουν ρούχα, παπούτσια και κάνουν ό,τι μπορούν για τους ανθρώπους αυτούς. Την ίδια στιγμή στην "πολιτισμένη" Δανία (και Ελβετία και ποιος ξέρει πού αλλού) κατάσχουν τα χρήματα και τα αντικείμενα αξίας που έχουν οι πρόσφυγες. Για να καλύψουν τα έξοδά τους. Προσοχή. Κατάσχουν ό,τι έχουν. Δεν τους λένε πως έχετε, άρα πληρώνετε γι' αυτά που χρησιμοποιείτε. Τους τα παίρνει και τέλος! Έχουν τραβήξει των παθών τους τον τάραχο (ειδικά οι γυναίκες και τα παιδιά - πολλά απ' τα οποία είναι ασυνόδευτα) μέχρι να φτάσουνε κι είναι άγνωστο και πόσον καιρό θα μείνουνε. Γιατί στην Αγγλία βρήκαν άλλο κόλπο. Αν δεν μάθουνε "ικανοποιητικά" τη γλώσσα, να φεύγουνε. Για πού; Άγνωστο.

Αλλά τι λέμε τώρα; Αφού το προσφυγικό χρησιμοποιείται απ' τους πολιτικούς σαν ένα ακόμα χαρτί για τα παιχνίδια τους. Κι αφού στην Ελλάδα τα δίνουμε όλα για να μην φύγουμε απ' το Ευρώ (το λεγόμενο γκρέξιτ) ακόμα και για το προσφυγικό υπάρχει η απειλή: κάντε αυτό που σας λέμε εμείς για τους πρόσφυγες αλλιώς σας διώχνουμε. Αλλά η Νίκη δεν μπαίνει σε σκοπιμότητες: είτε λένε ναι οι συνευρωπαίοι είτε πετάνε το μπαλάκι αλλού, θα τρέχει. Όπως κι οι περισσότεροι Μυτιληνιοί. Γιατί δεν καταλαβαίνει από σκοπιμότητες αλλά από ανθρώπους.