Λίμνες Πλίτβιτσε 2

Λίμνες Πλίτβιτσε, μέρος 2ο. Γιατί προχτές είχα βάλει την αρχή, σήμερα η περιπέτεια συνεχίζεται αλλά οι φωτογραφίες δεν τελειώνουν. Τόση ομορφιά, όσες φωτογραφίες και να μπουν δεν φτάνουν για να την περιγράψουν, οπότε μένουν και για επόμενη φορά.

Λίμνες Πλίτβιτσε

Αυτός που περιέγραψε τις λίμνες σαν "ένα θαύμα της φύσης" δεν υπερέβαλε καθόλου. Πήγαμε για να μείνουμε κάνα δίωρο - τρίωρο. Κάναμε λάθος και μείναμε πάνω από πεντάωρο. Κουραστήκαμε αλλά δεν βαρεθήκαμε. Και χαλαλίσαμε το χρόνο που ξοδέψαμε (αν και θα ήταν καλύτερο, πιο ξεκούραστο και πιο αποδοτικό να τον ξοδεύαμε σε δυο μέρες). Γέμισαν τα μάτια μας απ' όλες τις αποχρώσεις που μπορεί να πάρει το νερό και τ' αυτά μας απ' τον ήχο του όταν τρέχει. Τόσο που όταν απομακρυνθήκαμε μας έλειψε η φασαρία αυτή :)

Τουρκία: Αριάνι

Τι είναι το αριάνι; Γιαούρτι αραιωμένο με νερό. Που συνήθως πίνεται δροσερό. Και στην Τουρκία που συνήθως πίνουν καυτό τσάι, εναλλακτικά έχουν το αριάνι. Αιράν (Ayran) το λένε εκεί και εκτός από σκέτο συνοδεύει και το φαγητό. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν πίνουν οινοπνευματώδη, ένα δροσιστικό αριάνι είναι ότι πρέπει να σβήνει την καυτεράδα των μπαχαρικών. Κυκλοφορεί σε μπουκάλια ή σε ποτήρια μιας δόσης. Κι ενώ το τσάι έχει διάφορες τιμές, το αριάνι παντού το είδα 1 λίρα.

Καθρεφτίσματα ημερήσια

Το καθρέφτισμα μπορεί να γίνει όχι μόνο τη νύχτα αλλά και τη μέρα. Πάντα με εξιτάριζε όταν έβλεπα το διπλό αντικείμενο. Απ' τις ασπρόμαυρες ακόμα. Και μιας και προχτές έβαλα νυχτερινές (που έχουν το ιδιαίτερο πως παιχνιδίζουν τα φώτα κι έχει μια μυσταγωγία) να βάλω σήμερα μερικές ημερήσιες για ισορροπία. Όλες πρόσφατες.

Καθρεφτίσματα νυχτερινά

Κάθε φορά που είμαι στη Μυτιλήνη, βγάζω και μια (τουλάχιστον) φωτογραφία τον Άγιο Θεράπη όπως φαίνεται απ' το λιμάνι. Αν είναι μέρα μπορεί και όχι μιας και συνήθως τη μέρα έχω δουλειές αλλά τα βράδια σίγουρα. Είναι πανέμορφα και πολύ περισσότερο όταν είναι ήρεμα τα νερά του λιμανιού (κάτι που το καλοκαίρι είναι συνηθισμένο). Είπα λοιπόν να μοιραστώ μερικές. Δυστυχώς, το εξίσου υπέροχο κτίριο που κάποτε στεγαζόταν το ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια δεν φωτίζεται.

Ζαντάρ

Πάσχα ήταν η μέρα εκείνα αλλά εκεί που βρισκόμασταν αρνάκι δεν είχε. Ε, και τι έγινε. Εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι την εκδρομή μας. Αφήσαμε πίσω μας το Σπλιτ, περάσαμε το Σιμπενίκ και καταλήξαμε στο Ζαντάρ που ήταν ο τελευταίος προορισμός στις Δαλματικές ακτές. Μετά θα προχωρούσαμε προς τα ενδότερα και θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρασε κι η πανσέληνος του Αυγούστου. Και μπορεί να μην είδαμε ούτε δυο φεγγάρια τον Αύγουστο ούτε μέσα στο μήνα (αφού η προηγούμενη ήταν την τελευταία μέρα του Ιούλη) ούτε ταυτόχρονα στον ουρανό όπως ήθελε μια μούφα που κυκλοφορεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή (λέγοντας πως ο Άρης θα είναι τόσο μεγάλος και άλλες ιστορίες) αλλά πάντα συγκινεί η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Κι είπα να φιλοδωρήσω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα μιας κι η καινούρια μηχανή είναι καταπληκτική.