Χοιρινό σταμνάτο

Ένα εξαιρετικό φαγητό. Που το κάνω σπάνια τώρα πια, κάποτε το συνήθιζα πάρα πολύ, τόσο που το βαρεθήκαμε. Η ιστορία ξεκίνησε από μια διήγηση της Κατερίνας όταν την είχαμε επισκεφθεί στο εξοχικό τους, έξω από την Έδεσσα. Μας περιέγραψε ένα πανόστιμο φαγητό που έφτιαξε στη γάστρα και με την ευκαιρία μας έφτιαξε και ένα κοτόπουλο. Δεν έχει τύχει να φτιάξω εγώ, άρα από κοτόπουλο συνταγή δεν έχω (προς το παρόν τουλάχιστον). Όμως η νοστιμιά μας έκανε να ζηλέψουμε. Έτσι, κατεβαίνοντας στάση στην Αγία Παρασκευή στα Τέμπη, απ' όπου είχε πάρει εκείνη τη δική της γάστρα κι όπου πάντα υπάρχουν ένα δυο πάγκοι που πουλάνε πήλινα. Αγοράζουμε μια για μας και μια πιο μικρή την πήγαμε κάπου δώρο. Μαζί με τη γάστρα, μας έδωσαν και συνταγή για το πώς να μαγειρέψουμε σ' αυτήν. Ήταν η βασική ιδέα απ' αυτό που παρουσιάζω παρακάτω.

Μηλόπιτα

Χειμωνιάζει και τα μήλα έχουν βγει στη φόρα. Έτσι, όταν σκεφτήκαμε για γλυκό, είπαμε να φτιάξουμε μια μηλόπιτα. Τα υπόλοιπα υλικά, συνήθως υπάρχουν στο σπίτι. Τη φτιάξαμε και την παρουσιάζω.

Αστικές συγκοινωνίες Μυτιλήνης

Μιας και έπιασα τις αστικές συγκοινωνίες, ας πως και για τη Μυτιλήνη. Έχω γράψει για τις αστικές συγκοινωνίες σε διάφορες πόλεις, δεν πάει ν' αφήσω απέξω το νησί μου, ή μάλλον την πρωτεύουσά του. Που είχε αστική συγκοινωνία από τα παλιότερα χρόνια, όσο τη θυμάμαι. Και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση που σε άλλες πόλεις με ανάλογο μέγεθος (π.χ. Άργος ή Πύργος) υπήρχε μόνο υπεραστικό λεωφορείο, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπήρχε εξυπηρέτηση για τα διάφορα μέρη της πόλης, παρά μόνο για τα γύρω χωριά και όποτε. Θα μου πει κανείς πως ούτε στη Μυτιλήνη οι γραμμές ήταν ιδιαίτερα πυκνές. Αλλά σίγουρα τα γύρω χωριά είχαν καλύτερη εξυπηρέτηση. Μιλάμε για τα χωριά που ήταν σε μικρή απόσταση (μέχρι 7 - 8 χλμ) από την πόλη. Και κύρια ο Χάλικας, που βρίσκεται λίγο μετά το νοσοκομείο, μ' αποτέλεσμα να έχει λεωφορείο μπορεί και κάθε μισάωρο.

Σούπα (από Κρέας, Ψάρι ή Κοτόπουλο)

Άλλο ένα φαγητό με ρύζι. Μόνο που εδώ το ρύζι είναι ελάχιστο, ίσα να δέσει η σούπα. Η συνταγή είναι κοινή είτε έχω για πρώτη ύλη το κρέας, είτε το ψάρι, είτε όποιο άλλο υλικό θέλω που όταν το βράσω να δίνει γεύση στο νερό. Έτσι έχω κρεατόσουπα, ψαρόσουπα, κοτόσουπα, σούπα λαχανικών και πάει λέγοντας, αν και, αυτή η τελευταία μπορεί να φτιαχτεί και χωρίς ρύζι. Για μένα η σούπα πρέπει να είναι αρκούντως ρευστή. Βέβαια, αν μείνει αρκετά σφίγγει από μόνη της, αλλά αν δεν βάλω πολύ ρύζι, είναι καλύτερα. Να είναι σούπα κι όχι σουποπίλαφο:)

Κρούσματα εκμετάλλευσης Ελλήνων από Έλληνες

Άρθρο στη Ντόιτσεβέλε (DW) που αναδημοσιεύει το in.gr. Ζόρικα, λέει, τα πράγματα για τους Έλληνες νεομετανάστες στη Γερμανία, ειδικά αν δεν ξέρουν γερμανικά. Το ίδιο έλεγε κι η εμπειρία μου από τότε που ήμουνα εκεί. Και, εντάξει, οι Γερμανοί τα γράφουνε, εύκολα να πετάνε το μπαλάκι των ευθυνών στους Έλληνες παλαιομετανάστες, αλλά το θέμα είναι πως τα πράγματα είναι ζόρικα για όποιον αποφασίζει σήμερα να πάει για μετανάστης.

Ψάρια τηγανητά

Το ψάρι φτιάχνεται με πολλούς τρόπους. Ψητό, τηγανητό, βραστό, στο φούρνο ή πλακί στην κατσαρόλα όρεξη να έχεις να το μαγειρεύεις. Βέβαια, δεν ταιριάζουν όλα τα ψάρια για όλα τα μαγειρέματα. Υπάρχουν κάποια που ταιριάζουν περισσότερο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ας πούμε τα πετρόψαρα (σκορπιοί και τέτοια) είναι για βραστά. Η τσιπούρα κι η σαρδέλα πάλι ταιριάζουν όπως και να τις φτιάξεις. Σήμερα θα πω πώς τηγανίζω τα απλά ψάρια, ο μπακαλιάρος ας πούμε έχει άλλη διαδικασία. Η ποσότητα διαφέρει αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος: τα ψιλά (μαριδάκι, αθερίνα κλπ) είναι χορταστικά και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα. Ένα κιλό άνετα βγαίνει για 4 άτομα. Αντίθετα, τα χοντρά (π.χ. τσιπούρα) πρέπει να υπολογίζει κανείς γύρω στα 350 - 400 γρ. τη μερίδα.

Φωτοβολταϊκά πάρκα

Όταν είχα πρωτοπάει στη Γερμανία κι άρχισα τα πηγαινέλα με το τρένο, μου είχαν κάνει εντύπωση τα χωράφια που έβλεπα δίπλα στις γραμμές και που ήταν "σπαρμένα" με φωτοβολταϊκά πάνελ. Κι όχι μόνο στα χωράφια αλλά και στα κεραμίδια και σε κάθε μέρος. Και σκεφτόμουνα πώς γίνεται κι οι Γερμανοί, που ο ήλιος τους είναι πιο περιορισμένος, έχουν τόσα φωτοβολταϊκά ενώ αντίθετα στην Ελλάδα που έχουμε τόσο ήλιο να μην έχουμε καθόλου κάτι τέτοιο. Και μάλιστα, όσο πέρναγαν τα χρόνια τα σχετικά χωράφια πλήθαιναν. Και ξαφνικά, γυρνώντας στην Ελλάδα το 2012 είδα δίπλα στην εθνική να έχουν ξεφυτρώσει κι εδώ τέτοια μποστάνια.