Ελληνογερμανικές γλωσσικές ανταλλαγές

Παλιό δημοσίευμα από το γνωστό ιστολόγιο του Ν. Σαραντάκου (έχω αναφερθεί πολλές φορές σ' αυτό). Για περισσότερα στο πλήρες κείμενο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον (με Apotheke, Artztpraxis και πάει λέγοντας)! Και από τα εκεί σχόλια ανακαλύπτω πως υπάρχει και ολόκληρο λεξικό για Γκρόιτς:)
"Πριν από τη μεγάλη μεταπολεμική μετανάστευση στη Γερμανία, υπήρχε, στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας πολύ μικρότερος αλλά σφιχτοδεμένος ελληνικός πληθυσμός στις γερμανικές πανεπιστημιουπόλεις, οι Έλληνες φοιτητές. Σε άρθρο του για τα ελληνικά των Ελλήνων της Αμερικής, ο Τριανταφυλλίδης δίνει, σε υποσημείωση, αυτές τις «ελληνογερμανικές» λέξεις που χρησιμοποιούσαν, προσωρινά, όσο ζούσαν εκεί. Παραδείγματα: βίτσι, το ανέκδοτο, το αστείο (Witz): μας διηγήθηκε ένα βίτσι· βούρστ, βούρστι, το λουκάνικο (Wurst): φάγαμε βούρστια· κέλνερος και κελνερίνα, ο ταβερνιάρης και η ταβερνιάρισσα (Kellner, Kellnerin)· κυντιγκάρω, δηλώνω πως αφήνω (kündigen): κυντιγκάρω την κάμαρά μου· μάσο, το μεγάλο ποτήρι της μπίρας (Mass): ήπιε ένα μάσο μπίρα· μπελεγκάρω, εγγράφομαι σε μάθημα (belegen)· περπαρίρω, ετοιμάζω εργασία πανεπιστημιακή (preparieren)· φάρω, πηγαίνω με το τραμ ή το τρένο (fahren): θα φάρω αύριο, φινίκι, το πφένιχ (pfennig) –για τους νεότερους, η υποδιαίρεση του μάρκου".

Σαλάτα πολίτικη

Πολίτικη, από την Πόλη δηλαδή (κι όχι βέβαια πολιτική). Δεν ξέρω πώς προέκυψε αυτό το όνομά της, αλλά έτσι την είχα φάει στη Βέροια πριν πολλά χρόνια. Όταν το διάβασα στον κατάλογο μου έκανε εντύπωση, ρώτησα τι έχει, μ' άρεσε η ιδέα, την παράγγειλα, τη δοκίμασα και τη φτιάχνω κάποιες φορές. Είναι μια σαλάτα με έντονη γεύση, που καλά θα ήταν να ετοιμαστεί πλήρως αρκετή ώρα πριν απ' την ώρα που θα καταναλωθεί ώστε να πέσει το λάχανο (έτσι κι αλλιώς αυτό ταιριάζει γενικά στις λαχανοσαλάτες), να θυμίζει κάτι από τουρσί.

Τζατζίκι

Τζατζίκι. Μια τούρκικη λέξη που έχει ενσωματωθεί πλήρως στο γευστικό μας λεξιλόγιο ή μήπως όχι; Το "γιαουρτοσκόρδιον" που έλεγε κι ο Κατακουζηνός στη σειρά "Κωνσταντίνου και Ελένης" (και το λέει ακόμα μιας και εξακολουθεί να παίζεται σε νιοστή επανάληψη κάθε μεσημέρι). Παλιότερα το τζατζίκι ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα για το σουβλάκι πριν τυλιχτεί στην πίτα αλλά σήμερα έχει αντικατασταθεί εν πολλοίς από άλλα "ντρέσινγκ", να μουστάρδα, να κέτσαπ να κάτι περίεργες σάλτσες που θυμίζουν τζατζίκι στην όψη αλλά όχι στη γεύση. Τέτοιες σάλτσες, που κυρίως αυτό που τις διαφοροποιεί απ' το τζατζίκι είναι πως δεν έχουν σκόρδο, χρησιμοποιούνται σε διάφορες χώρες. Το γιαούρτι είναι η κοινή βάση τους και συνήθως σ' αυτές αντικαθιστά τη μαγιονέζα είτε για λόγους οικονομίας είτε για λόγους υγιεινής, τα λιπαρά του μπορεί να είναι από λίγα έως ελάχιστα.

Βραχάκια

Τα βραχάκια είναι κάτι σαν κουλουράκια. Που όμως δεν είναι ακριβώς κουλουράκια, αφού είναι πιο σκληρά και χωρίς συγκεκριμένο σχήμα (γι' αυτό και το όνομά τους). Που ακριβώς επειδή είναι σκληρά (καλοψημένα) μπορούν να κρατήσουν για αρκετό καιρό. Εμένα δεν μπορώ να πω πως μ' αρέσουν ιδιαίτερα (αλλά θα μου πει κανείς ποιο είδος κουλουριού μ' αρέσει; Κι όμως. Υπάρχει. Το μουστοκούλουρο!). Αλλά η μάνα μου ξετρελαίνεται μαζί τους. Και προχτές που η Μαρία έψαχνε να φτιάξει κάτι σχετικό, έπεσε πάνω τους και τα έφτιαξε. Κι είπα ν' ανεβάσω τη συνταγή. Απολαύστε τα.

Φασόλια πιαζ

Ένα απλό και εύκολο πιάτο που μπορεί να καταναλωθεί και σαν μεζές ενώ άλλοι το αναφέρουν σαν σαλάτα. Πρόκειται για τα άσπρα φασόλια. Που λέγονται πιαζ που αυτό ακριβώς πάει να πει, αλλά στα τούρκικα. Beyaz (δηλ. μπεγιάζ) είναι το άσπρο. Και σε κάποια μέρη τα φασόλια αυτά λέγονται έτσι, "φασόλια μπεγιάζ" (αν και τα βρίσκει κανείς και με άλλες παραλλαγές με πιο συνηθισμένη αυτή του τίτλου: πιαζ).

Ταμπουλέ (Λιβανέζικη Σαλάτα)

Σαλάτα για σήμερα. Μάλλον καλοκαιρινή θα έλεγα, αλλά μιας και σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε τομάτες (και μαϊντανό) όλο το χρόνο, δεν είναι κακό να την παρουσιάσω κι αυτή την εποχή. Έτσι κι αλλιώς κι εγώ αυτές τις μέρες την έφτιαξα. Πάντως, σίγουρα το καλοκαίρι γίνεται καλύτερη. Τότε θέλει και λίγο παραπάνω κουσκούς να πιει το ζουμάκι της τομάτας και τότε γίνεται ποίημα!

Ρουλώ κιμά

Ρουλώ κι όχι ρολό. Δεν ξέρω γιατί αλλά έτσι το ήξερα κι πράγματι έτσι το βρήκα γραμμένο σε βιβλίο της Σκούρα απ' το οποίο είναι κι η βασική ιδέα της σημερινής συνταγής (ως συνήθως είναι προσαρμοσμένη στα δικά μου). Αντίθετα, σε βιβλίο της Παραδείση το βρήκα ρολό αλλά καμία σχέση μ' αυτό που ήξερα, απορρίφτηκε αμέσως. Είναι ένα ιδιαίτερο φαγητό, συνήθως το φτιάχνω όταν έχω τραπέζι.