Μηλόπιτα

Χειμωνιάζει και τα μήλα έχουν βγει στη φόρα. Έτσι, όταν σκεφτήκαμε για γλυκό, είπαμε να φτιάξουμε μια μηλόπιτα. Τα υπόλοιπα υλικά, συνήθως υπάρχουν στο σπίτι. Τη φτιάξαμε και την παρουσιάζω.

Κολοκυθόπιτα με μέλι

Μιας και έδωσα την παραδοσιακή συνταγή για τα κολοκυθοπιτάκια ας δώσω και την άλλη, που βρήκα κάποια στιγμή μπροστά μου, μάλλον όταν είχα πάει μερικά απ' τα άλλα στο σχολείο μου, κάποιος άλλος έφερε απ' αυτά και τα δοκιμάσαμε για σύγκριση. Κάπως πιο γλυκά τα βρίσκω και δεν μπορώ να πω πως είναι στην πρώτη σειρά της προτίμησής μου, αλλά κάποιες φορές τα (ή την) φτιάχνω για αλλαγή! Το ιδιαίτερό τους, πως θέλουν σιρόπιασμα μετά το ψήσιμο και επίσης πως μπορεί να γίνει και μια μεγάλη ενιαία πίτα και να κοπεί σε κομμάτια μετά (κι αυτή την παραλλαγή δίνω εδώ - είναι πιο εύκολο ειδικά για το σιρόπιασμα). Φωτογραφία δεν έχει, μάλλον θ' αργήσω να τη φτιάξω για να βάλω:)

Κολοκυθοπιτάκια (Μαμάς)

Εποχικό το θέμα. Τώρα άρχισαν να κυκλοφορούν τα κόκκινα τα κολοκύθια, τα μεγάλα. Και μιας και τα βρήκαμε μπροστά μας είπαμε να πάρουμε ένα και να φτιάξουμε μερικά κολοκυθοπιτάκια. Τα κολοκύθια αυτά μπορούν να κρατηθούν για πολύν καιρό, και φτιάχνονται τα πιτάκια όλο το χειμώνα. Για τα συγκεκριμένα έχω δυο διαφορετικές συνταγές. Η μια είναι τα παραδοσιακά, αυτά που φτιάχνουνε στο χωριό μου και που είναι με ρύζι μέσα. Αναμφίβολα τρώγεται σαν γλύκισμα, αλλά η γεύση του είναι πιο γήινη αφού έχει και δυόσμο μέσα. Η μάνα μου συνηθίζει να τα τηγανίζει. Εγώ το τηγάνι δεν το πολυπάω και προτιμώ να τα βάζω στο φούρνο

Λουκουμάδες

Λουκουμάδες! ένα παραδοσιακό σπιτικό γλύκισμα, που γίνεται αρκετά εύκολα, που μοιάζει με τις (ή τους) τηγανίτες, αλλά είναι πιο νόστιμο και πιο όμορφο. Και βέβαια δεν γίνονται από σπόντα, θέλει προγραμματισμό το πράγμα. Όχι πως κι αυτούς που φτιάξαμε δεν είχαν λίγη τυχαιότητα. Μιας και το μικρό μυστικό τους θέλει πουρέ, συνδυάστηκε η παρασκευή τους με τα νιόκι:)

Καρυδόπιτα

Ή μελαχρινή! Έτσι την λέει την καρυδόπιτα η Γεωργία. Είναι ένα γλυκό που θέλει προσοχή, αλλά δεν ξέρω πώς γίνεται και πάντα την καταφέρνω. Το σημείο που θέλει προσοχή είναι πως δεν πρέπει να βιάζεσαι. Η μαρέγκα να γίνει καλά σφιχτή, το χτύπημα μετά να είναι 20 λεπτά (άντε, για τους βιαστικούς πάνω από τέταρτο, ας είναι και μόνο 18'!) και τέλος στο σιρόπιασμα να είναι χλιαρά και τα δυο μέρη: και το σιρόπι και το "κέικ" (δεν ακολουθούν τον κανόνα που θέλει να είναι ή και τα δυο καυτά - π.χ. αν έχει φύλλο - ή, το πιο σπάνιο, και τα δυο κρύα)

Πάστα Φλόρα

Ένα εύκολο και νόστιμο γλυκό που το φτιάχνω με διάφορες ευκαιρίες, όταν θέλω να κάνω κάτι για λίγους, αν και, καμιά δεκαριά άτομα άνετα σερβίρονται απ' αυτό! Απαραίτητα πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη μαρμελάδα (η συγκεκριμένη από τη Βίκη ήταν υπέροχη, μ' ένα άρωμα που και νεκρούς ανασταίνει - μάλλον ανέσταινε, τώρα καταναλώθηκε κι υπάρχουν δυσκολίες:) .

Πορτοκαλόπιτα

Πάσχα ήτανε όταν πρωτοδοκίμασα την πορτοκαλόπιτα σ' ένα χωριό της Βοιωτίας. Μας είχε καλέσει ο Παναγιώτης να κάνουμε Πάσχα μαζί και μέχρι να ψηθεί τ' αρνί (που εκεί το σουβλίζουνε μεν, αλλά χώνουν τη σούβλα στο φούρνο! οπότε δεν χρειάζεται να είσαι όλη την ώρα από πάνω του) κάναμε μια βόλτα στο χωριό και περάσαμε από κάποια ξαδέρφη του που μας κέρασε πορτοκαλόπιτα. Τι ομορφιά ήταν αυτή; Ξετρελαθήκαμε. Επιτόπου να γράψουμε τη συνταγή. Τη φτιάξαμε πολλές φορές από τότε. Και το θέμα είναι πως ακόμα και τις φορές που εγώ έλεγα πως δεν ήταν τόσο πετυχημένη, ακόμα και τότε, όποιος δοκίμαζε ζητούσε την συνταγή.

Τηγανίτες

Οι τηγανίτες είναι ένα γλυκό της στιγμής. Ψημένος χυλός και μόνο. Πανεύκολο αλλά και παν-νόστιμο:). Είναι ένα γλύκισμα που συνηθιζόταν στο χωριό παλιότερα, αν και σήμερα έχει αραιώσει η παρασκευή τους. Εγώ όταν φτιάχνω χυλό για να τηγανίσω κάτι (μπακαλιάρο, λουλουδάκια ή ό,τι άλλο σχετικό) συνήθως φτιάχνω λίγο παραπάνω χυλό και, ΠΡΙΝ να βάλω μέσα αυτό το κάτι, φτιάχνω και μερικές τηγανίτες. Και τονίζω το πριν γιατί αν πας να το κάνεις μετά ο χυλός (αλλά και το λάδι) θα έχει μυρίσει. Θυμάμαι πως και του παππού μου του άρεσαν οι τηγανίτες και πάντα ήθελε να ακολουθεί η γιαγιά μου παρόμοια διαδικασία. Όμως συνήθως η γιαγιά έφτιαχνε τηγανίτες μόνο όποτε περίσσευε χυλός, κάτι που ο παππούς αποδοκίμαζε. Δεν του άρεσαν. Έτσι, από κάποια στιγμή και μετά όταν έφτιαχνε τέτοιου είδους τηγανίτες και ρώταγε ο παππούς "καλά, δεν φτιάξατε τηγανίτες" του απαντούσε πως "έχουμε τηγανίτες αλλά εσύ δεεεεν..." :))

Μηλοπιτάκια (Αντωνίας)

Τα μηλοπιτάκια τα πρωτοέφερε η Αντωνία όταν είχε έρθει να μας επισκεφθεί στο Μόναχο. Την εποχή εκείνη είχαμε πει σε πολλούς φίλους μας να έρθουν, αλλά δυστυχώς λίγοι εκμεταλλεύτηκαν την πρόσκληση. Εγώ πάντως προειδοποιώ τους φίλους που μου λένε έχω ένα σπίτι στο τάδε μέρος κι αν θέλετε ελάτε. Εγώ θα πάω. Αλλά ας γυρίσουμε στα μηλοπιτάκια. Τα δοκιμάσαμε τότε και ενθουσιαστήκαμε. Ζητήσαμε τη συνταγή και τη φτιάξαμε κι εμείς, αν και δεν ήταν τόσο πετυχημένα. Το δύσκολο ήταν να βρούμε ρετσίνα (αλλά αυτό ξεπεράστηκε πιο εύκολα απ' όσο περιμέναμε). Το πιο εύκολο ήταν τα μήλα. Στη Γερμανία μήλα είχε όλο το χρόνο στα μεγάλα σουπερμάρκετ (αντίστοιχα με αυτό που γίνεται στην Ελλάδα) και με σταθερή τιμή: 2€ το κιλό, όποιο είδος κι όποια εποχή. Αλλά το χειμώνα που ήταν ο καιρός τους τα έβρισκες 2,5€ το τρίκιλο κιβώτιο. Αλλά πάλι ξέφυγα. Ας γυρίσουμε στα μηλοπιτάκια, που μου τα ξαναέφερε η Αντωνία πρόσφατα και τα θυμήθηκα. Προφανώς δεν ήταν μόνο αυτά τα 6 της φωτογραφίας, αλλά τόσα μόνο είχαν μείνει όταν σκέφτηκα να τα φωτογραφίσω!