Χρηστή διοίκηση

Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τους δημόσιους υπάλληλους που έχουν διοριστεί με πλαστά πτυχία. Είναι, λέει, κάπου 2.500. Έχουν ξοδευτεί πολλές ώρες για να τους βρούνε και να τους καταγράψουνε (και δεν είμαι σίγουρος να έχουν βρεθεί όλοι). Κι ενώ σύμφωνα με το νόμο θα έπρεπε να απολυθούν (αφού δεν είχαν τα προσόντα που προβλέπονταν αφενός αλλά και αφετέρου, απ’ όσο λέγεται, με τη δόλια αύξηση των βαθμών τους κατέλαβαν θέσεις άλλων) κατατέθηκε νομοθετική ρύθμιση από τη σημερινή (αριστερή, λέει) κυβέρνηση, που «για λόγους χρηστής διοίκησης» θα τους επιτρέψει να παραμείνουν, δίνοντας κάποιες εξετάσεις :)

Ερώτημα: τι είδους εξετάσεις; Σε ποια ύλη θα εξεταστούν και πώς η συγκεκριμένη ύλη είναι η κατάλληλη για τη θέση που έχουν; Άλλο ερώτημα: αν κάποιοι απ’ αυτούς δεν περάσουν τις εξετάσεις, τι θα γίνει; Δεν θα πρέπει (για τους ίδιους λόγους) να δοθεί και μια δεύτερη (και μια τρίτη και τέταρτη κοκ) ευκαιρία, να μην απολυθούν οι άνθρωποι;

Κι ενώ αυτά τα ερωτήματα τα κάνω εγώ, το αστείο είναι ότι ξεσπαθώνουν κατά της μη απόλυσης αυτοί που τους διόρισαν με πρώτον και καλύτερο τον αρχηγό της ΝΔ. Που συνέχεια στις τοποθετήσεις του λέει εγώ όταν ήμουν υπουργός κι εγώ έκανα κι εγώ έδειξα. Μα το δικό του κόμμα (μαζί με το άλλο που εναλλάσσονταν) ήταν που τους διόρισε. Δικά τους παιδιά είναι. Και δεν μπορεί ο σημερινός αρχηγός να αποστασιοποιείται από το τι έκανε το κόμμα του όλα τα χρόνια. Κι αν κάπου έχει δίκιο είναι ότι οι έλεγχοι ξεκίνησαν στη δικιά τους εποχή. Αλλά το ότι ξεκίνησαν δεν τους αθωώνει αφού δεν ολοκλήρωσαν τη δουλειά που υποτίθεται πως ήθελαν να κάνουν. Γιατί εγώ θαρρώ πως δεν την ολοκλήρωσαν γιατί στην πραγματικότητα δεν ήθελαν.

Έτσι, εμφανίζεται σήμερα το παράδοξο φαινόμενο, το σωματείο (ΑΔΕΔΥ) να ζητάει την απόλυση μελλών του. Που πράγματι πρέπει να απολυθούν (για να μη φτάσω και στο άλλο άκρο που ζητάει να επιστρέψουν τα λεφτά που πήραν, ε, όχι, αφού τα πήραν γιατί δούλευαν. Αν πρέπει να πληρώσουν και κάποιο πρόστιμο να το συζητήσουμε, αλλά όχι κι έτσι).

Αλλά για το περί πώς αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες τη «χρηστή διοίκηση» ειδικά στο χώρο του σχολείου, θα συνεχίσω.