Ένας χρόνος χωρίς γυαλιά

Προχτές έκλεισε ένας χρόνος από τότε που δεν χρησιμοποιώ γυαλιά. Από τότε που έκανα την επέμβαση για τη διόρθωση της μυωπίας που κουβάλαγα τόσα χρόνια. Η αίσθηση του να βλέπεις χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να βάλεις πρώτα τα γυαλιά ή τους φακούς είναι υπέροχη. Βλέπω κανονικά όλες τις ώρες απ' τη στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι να ξανακοιμηθώ. Στον ήλιο και στη σκιά οι παλιές συνήθειες δεν έχουν αλλάξει σε κάτι. Πάντα δεν ήθελα τον πολύ ήλιο (κι αυτός ήταν ένας λόγος που φόραγα φακους, για να μπορώ να φοράω γυαλιά ηλίου) το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Αλλ' αυτό δεν έχει να κάνει με την επέμβαση.

Επιτέλους έχει πάψει να υπάρχει και η αναζήτηση των γυαλιών με το ξύπνημα. Μέχρι πρόσφατα με το που ξύπναγα η πρώτη μου δουλειά ήταν να ψάξω να βάλω τα γυαλιά μου. Δεν τα έβρισκα δίπλα μου και μόνο τότε συνειδητοποιούσα πως δεν τα χρειάζομαι. Μια κίνηση τόσων χρόνων θέλει το χρόνο της για να αποβληθεί. Τώρα πια δεν το σκέφτομαι ούτ' αυτό.

Με την πρεσβυωπία που και ο γιατρός μου είχε πει πως θα έρθει και διάφοροι άλλοι, προς το παρόν καλά τα πάω, δεν με έχει επισκεφτεί. Μπορώ να πω πως τώρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ' ότι πριν την επέμβαση. Πολύ σπάνια να χρησιμοποιήσω κάποια γυαλιά ενός βαθμού που τα έχω από το 2008. Κι αυτό γίνεται όταν οι συνθήκες φωτισμού δεν είναι καλές. Αλλά όπως είπε κι ο γιατρός τότε που είχα πάει (και τελικά μου έδωσε τα γυαλιά αυτά) "ρε φίλε, ποιος είπε πως θα πρέπει να διαβάζεις στο σκοτάδι" :)

Συμπέρασμα: Όποιος έχει μυωπία ας ελέγξει την περίπτωση να την διορθώσει με επέμβαση. Αν παίρνει επέμβαση η περίπτωσή του, ας προχωρήσει. Το κόστος σήμερα είναι αρκετά προσιτό, η επέμβαση είν' ανώδυνη και τ' αποτέλεσμα εξαιρετικό που δεν μπορεί κάποιος να το καταλάβει αν δεν το βιώσει (το λέω με σιγουριά κι από πρώτο χέρι).