Σπανακόρυζο

Εύκολο φαγητό αν το κάνεις με κατεψυγμένο σπανάκι (αλλά φύλλο, όχι κομμένο), έχει λίγο παραπάνω διαδικασία αν είναι φρέσκο (αλλά συγκρίνεται με τίποτα το φρέσκο; όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση). Σερβίρεται με λίγο γιαούρτι από πάνω ή σκέτο με λεμόνι οπότε και συνοδεύεται υπέροχα από φέτα.

Πίτσα Σκαλτσόνε (Θωμά)

Μιας και πιάσαμε τις πίτσες τις προάλλες, ας ρίξω κι άλλη μία. Σκαλτσόνε λέμε τη σκεπαστή πίτσα. Το ζυμάρι που απλώνω στο κάτω μέρος το φτιάχνω έτσι που να γυρίσει κι από πάνω και να τη σκεπάσει (καλά). Αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι ιδιαίτερο κι αν ήταν έτσι θα μπορούσα να είχα συμπληρώσει αυτή την εκδοχή στο τέλος της συνταγής για την πίτσα κι όλα να τέλειωναν εκεί. Η συγκεκριμένη συνταγή του Θωμά όμως, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Οι πίτσες (γιατί πρόκειται για ζευγάρι) ψήνονται πάνω σε λαδόκολλα, χαμηλά στο φούρνο έτσι που το χαρτί σχεδόν καίγεται μ' αποτέλεσμα να δίνει μια ιδιαίτερη γεύση, σαν να έχει ψηθεί η πίτσα σε φούρνο με ξύλα.

Σήματα τραπεζών

Η κάθε τράπεζα έχει και ένα σήμα, όπως και (σχεδόν) κάθε εταιρία. Μέχρις εδώ δεν υπάρχει τίποτα το περίεργο ή έστω το αξιοσημείωτο. Τα αξιοσημείωτα αρχίζουν όταν προσπαθείς να καταλάβεις τι ακριβώς δείχνει το σήμα. Γιατί οι "μικρές" τράπεζες, διαλέγουν ένα απλό σήμα που να θυμίζει το όνομά τους. Ας πούμε η τράπεζα Αττικής, εεεε, συγγνώμην, η Attika Bank έχει διαλέξει ένα Α. Μπορεί να είναι λίγο πλάγιο, μπορεί να έχει κάποια αφαιρετικότητα ας πούμε, αλλά κανείς δεν αμφιβάλει πως είναι Α. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχει σήμα ένα διπλό Τ. Ναι, δεν φαίνεται ίσως με την πρώτη, αλλά έτσι είναι. Η Πανελλήνια Τράπεζα (ναι υπάρχει κι αυτή) έχει ένα Π και μέσα του ένα Τ. Απλά πράγματα δηλαδή. Όμως οι "μεγάλες" τράπεζες, οι λεγόμενες "συστημικές" (που φέτος μεγάλωσαν κι άλλο) έχουν πιο ψαγμένα σήματα.

Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι πολίτες του Μονάχου αποφάσισαν με δημοψήφισμα να μην διεκδικήσει η πόλη τους τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2022. Κι αυτό (κάτι που δεν λέει το σχετικό άρθρο) ενώ ήταν η διεκδικήτρια πόλη για τους αντίστοιχους Ολυμπιακούς του 2018 (και απορρίφθηκε).

«Πρωινό» του αγρότη (Bauernfrühstück)

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κλείνω τα 54 κι έτσι λέω να τεμπελιάσω. Τη συνταγή αυτή την είχα στο παλιό το μπλογκ οπότε είναι εύκολο να την δημοσιεύσω και εδώ. Λίγη δουλειά στον πρόλογο (που κάπως αλλάζει). Σαν συνταγή τώρα, την είχα μάθει από το βιβλίο των γερμανικών, τότε που έκανα μαθήματα, πριν φύγουμε για τη Γερμανία. Πρόκειται δηλαδή για μια γερμανική συνταγή (εξού και το γερμανικό στον τίτλο). Επειδή πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα την δοκίμασα και μ' άρεσε. Είναι μια συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια) - και στις μπιραρίες (ειδικά στη Νυρεμβέργη απ' όπου κι η φωτογραφία) σαν κανονικό πιάτο τη σερβίρανε (αν και, δεν θυμάμαι πώς το έλεγε στον κατάλογο, σίγουρα όχι Bauernfrühstück, αλλά και σίγουρα ήταν αυτή, με ντεκόρ σαλάτας - όλα τα πιάτα στη Γερμανία συνοδεύονται από ατομική σαλάτα, είτε στο ίδιο πιάτο είτε σε ένα μικρό μπολάκι).

Δυτική Λέσβος

Το καλοκαίρι που πέρναγα απ' την περιοχή, έβλεπα τη φύση γύρω μου και σκέφτηκα να γράψω μερικά πράγματα γι' αυτήν μιας και είναι κάτι το διαφορετικό. Πέρασε αρκετός καιρός, τις φωτογραφίες της τις είχα ξεδιαλέξει και έμενε να γραφτεί το κείμενο. Άργησε μεν, αλλά ήρθε η ώρα του. Είπα πως σήμερα πρέπει να το κάνω. Η Λέσβος γιορτάζει την απελευθέρωσή της απ' τους Τούρκους στα 1912. Ήθελα λοιπόν κάτι επετειακό. Κι αποφάσισα να είναι αυτό. Στη φωτογραφία, το χωριό που διακρίνεται είναι η Ερεσός.

Πίτσα

Έγραφα πριν λίγο καιρό για τη ζύμη για πίτσα που μου έμαθε η Ειρήνη. Ε, λογικό είναι να δώσω κάποια στιγμή και μια ιδέα για το πώς φτιάχνεται η πίτσα. Ήταν ένα φαγητό που έφτιαχνε η Ιταλίδα νοικοκυρά με πράγματα που είχε στο ντουλάπι της. Απλά, έπρεπε να έχει φούρνο αναμμένο. Ε, το χειμώνα αυτό ήταν εύκολο, αφού δούλευε η φωτιά για ζέσταμα. Τις άλλες εποχές, δεν ξέρω πώς το κατάφερναν! Ιταλικής προέλευσης, αλλά έχει γίνει αγαπημένο φαγητό σε πολλές χώρες. Όπου και να ταξίδεψα, πίτσα υπήρχε.