Αυτό το Πάσχα βοσκήσαμε

Το ίντερνετ έχει παρομοιαστεί με ιστό και έτσι είναι. Ένα περίεργο κουβάρι που γι' αλλού ξεκινάς κι αλλού καταλήγεις. Έχω αναφέρει πολλές φορές για το μπλογκ του Ν. Σαραντάκου και πολλές φορές έχω πάρει θέματα από κει. Και πολύ περισσότερες από τα λινκ που έχει είτε στις αρχικές αναρτήσεις είτε απ' αυτά που μπαίνουν στα (πολλά) καθημερινά σχόλια, έχω οδηγηθεί σε μονοπάτια ενδιαφέροντα. Ένα απ' αυτά θέλω να παρουσιάσω σήμερα. Ξεκίνησε από την παρουσίαση ενός βιβλίου που ο συγγραφέας του έχει και δικό του μπλογκ με τις καθημερινές του σκέψεις. Και μια βόλτα από κει με έφερε και στο θέμα μας. Αξίζει κάποιος να ρίξει μια ματιά σ' αυτό και να προβληματιστεί.

Αυγά μάτια

Αυγά και πάλι. Αυτή τη φορά μάτια τα κλασικά "τηγανητά αυγά" ή απλά "αυγά μάτια". Κι εδώ το πόσα αυγά θα βάλουμε είναι θέμα γούστου. Θέλει και λίγο παραπάνω προσοχή μιας και εκτός απ' την επιβάρυνση απ' το αυγό (δηλ. απ' τον κρόκο, γιατί με το ασπράδι λίγοι έχουν πρόβλημα) υπάρχει κι απ' το καμένο λάδι. Κάποιοι τα προτιμούν σε βούτυρο (ακόμα πιο βαριά - αλλά πολύ πιο μυρωδάτα)

Μεταφορές

"Κλειστά σήμερα τα καταστήματα, τα φαρμακεία και οι τράπεζες λόγω μεταφοράς της αργίας της Πρωτομαγιάς". Κι έχω μερικές απορίες: Από πότε μεταφέρονται οι αργίες; Πέρα απ' το ότι η Πρωτομαγιά δεν είν' αργία είν' απεργία. Ή μήπως ακριβώς γι' αυτό το λόγο έγινε αυτή η μεταφορά; Και παραπέρα η δικαιολογία που προβλήθηκε ήταν πως τα μαγαζιά πρέπει να δουλέψουν την Μ. Τετάρτη για να εξυπηρετήσουν τους καταναλωτές που θα ήθελαν να ψωνίσουν. Που κι εδώ έχω αντιρρήσεις γιατί το θέμα όπως έχω ξαναγράψει δεν είναι να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά αλλά να έχουν οι καταναλωτές χρήματα για να ψωνίσουν.

Η διαιρεμένη Λευκωσία

Η Λευκωσία εξακολουθεί να παραμένει διαιρεμένη. Είναι (λένε) η τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα. Δεν ξέρω τι γίνεται με πόλεις, αν υπάρχουν κάποιες διαιρεμένες πόλεις - γενικά. Η Βικιπαίδεια λέει όχι. Αλλά πρωτεύουσα σίγουρα όχι. Και η διαίρεση δεν είναι απλή και εύκολη. Γινόταν (και γίνεται ακόμα) λόγος για το τείχος που χώριζε το Βερολίνο για 30 χρόνια. Για την πράσινη γραμμή που χωρίζει τη Λευκωσία για 50 ήδη χρόνια, δεν γίνεται ιδιαίτερη κουβέντα. Κανένας δεν κατηγορεί αυτούς που την έφτιαξαν ή αυτούς που τη διατηρούν.

Συκωτάκια λαδορίγανη

Ένας μεζές που προέκυψε ξαφνικά. Το Πάσχα τα αρνιά πουλιούνται με το κεφαλάκι και τη συκωταριά μαζί. Όλα ίδια τιμή. Ένα έθιμο που έχουν επιβάλει οι χασάπηδες από αρκετά χρόνια (πάντα έτσι το ήξερα από τότε που ήμουν πιτσιρίκι). Μιας και πουλιούνται χιλιάδες αμνοερίφια κι αν δεν έδιναν τα σχετικά μέρη μαζί με τα υπόλοιπα θα τους έμεναν και δεν θα είχαν τι να τα κάνουνε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν πήρα ένα κατσικάκι και μαζί του και τη συκωταριά. Τι να την κάνω; Αποφάσισα να την κάνω τηγανητή. Και ιδού!

Οικογενειοκρατία στη Γερμανία

Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Μα δεν είναι οι Ευρωπαίοι κι ιδιαίτερα οι Γερμανοί τύπος και υπογραμμός; Πώς γίνεται κάτι τέτοιο; Ε, να που γίνεται. Κι αυτός ο μύθος αποδείχνεται απλά ένας ακόμα καλοστημένος μύθος. Και δεν το λέω εγώ. Η Ντόιτσε Βέλε (Deutsche Welle) το λέει. Το γερμανικό κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο. Κάτι σαν την ΕΡΤ ας πούμε.
Υπάρχει οικογενειοκρατία με την έννοια πως οι εκεί βουλευτές μισθοδοτούσαν τα παιδιά τους ή τις γυναίκες τους σαν υπαλλήλους τους. Κάτι που έχει απαγορευτεί. Κι αυτό μάλιστα γινόταν στην πιο παραδοσιακή περιοχή της Γερμανίας, τη Βαυαρία. Αλλά θα μου πείτε οι Βαυαροί δεν οργάνωσαν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος τον 19ο αιώνα; Ε, τις συνήθειες του τόπου τους μετέφεραν:)

Κουνουπίδι ή Μπρόκολο Ογκρατέν

Να κι ένα φαγητό που μπορεί να σερβιριστεί είτε για ελαφρύ κυρίως πιάτο είτε για ορεκτικό στην αρχή. Ανάλογα με το σκοπό είναι και η ποσότητα. Βέβαια, το να φτιάξεις λιγότερο δεν λέει, όσο κι αν είναι εύκολο. Το παρακάτω το θεωρώ αρκετό για τέσσερα άτομα, όταν το φτιάχνω τρώμε συνήθως δυο μέρες! Είναι ένα φαγητό που πολύ μ' αρέσει. Απ' αυτά που τα διαβάζω κάπου και μπαίνουν στον προγραμματισμό από και μετά. Προφανώς, η επιλογή του είδους των τυριών γίνεται ανάλογα με τα γούστα του καθενός.